De generale repetitie

Met de deur achter me dicht getrokken zit ik opgelaten in de teamkamer voor me uit te staren. Ik heb gefaald... Ik dacht echt dat ik het kon, maar ik kon het niet. Vanachter de deur hoor ik dat er kinderen muziek aan het maken zijn, maar wat het precies is komt niet meer binnen.

Het is de tweede dag dat ik weer volledig op school ben. In de ochtend help ik in de klas en in de middag kruip ik achter mijn laptop om andere dingen voor school te doen. Het is de eerste dag goed gegaan en daar ben ik blij om. Ook vandaag ben ik eerst in de klas geweest en heb ik groepslesjes gegeven. Het is fijn om te doen. Zo probeer ik weer een beetje mijn stempel op de klas te drukken. Dat moet toch weer een beetje gaan gebeuren dus daar kan ik beter meteen mee beginnen. Het was een fijne ochtend.

De middag ga ik anders doen vandaag. Er is een generale repetitie voor het optreden van de middenbouw van volgende week. Ik help met de muziek en dan kan ik meteen kijken naar wat ze gaan doen. Dat moet toch lukken?

Samen met een collega heb ik de muziekinstallatie klaargezet en de kinderen komen naar beneden. Het is meteen enorm druk en er is veel geluid. Ik merk dat ik dit niet prettig vind, maar goed je moet soms even doorzetten. De leerkrachten krijgen de kinderen stil en leggen uit wat de bedoeling is. Naast het oefenen moet er tussendoor ook veel afgestemd worden. Er zullen ongestructureerde momenten komen. Dit geeft geen fijn gevoel.

Het startlied wordt ingezet. Inmiddels heb ik het lied een aantal keer gehoord en raak ik eraan gewend. Toch prikken de tranen achter mijn ogen. De kinderen zingen het zo mooi en zo lief. De tekst van dit lied is prachtig en helemaal waar.

Na het startlied moeten de groepsoptredens worden geoefend. Ik merk al snel dat ik de prikkels, de chaos en het geluid niet aan kan. Ik begin rond te lopen en uiteindelijk eindig ik gefrustreerd in de teamkamer. Een lieve collega, die eigenlijk ook veel meer is dan een collega, probeert me rustig te krijgen door te zeggen dat ik wat moet drinken. Ze geeft aan dat het ook niet gek is dat dit op dag twee nog niet lukt. Ze heeft een punt... Wat dacht ik? Het is één dag goed gegaan dus ik kan meteen opschalen?

Drukke ruimtes, veel herrie, (in mijn ogen) verkeerde dingen die mensen zeggen en dingen die niet gaan zoals ik het had bedacht. Het zijn precies die situaties waar ik niet tegen kan. Naarmate de tijd verstrijkt gebeurt het minder vaak, maar het blijft me aanvliegen. Ik krijg het warm, mijn hersens gaan uit en mijn blik gaat op zwart. Ik kan het gesprek vaak nog wel blijven voeren of in dezelfde ruimte blijven, maar later kan ik me er niets meer van herinneren.

Ik ben bijvoorbeeld bij een arts geweest die meerdere keren heeft gezegd dat het 'gelukkig achter de rug is'. Deze zinnen kan ik me heel goed herinneren, maar de rest van het gesprek niet meer. Het doet me nog steeds veel pijn als mensen denken dat het 'over' is, want het is nooit over. Ik heb van deze situatie ook geleerd. Manlief gaat nu mee naar belangrijke gesprekken zodat er altijd iemand is die weet wat er is gezegd.

Een ander voorbeeld is dat ik structuur in mijn dag zoek. Ik maak een planning en kan er slecht tegen als deze planning dan niet klopt of lukt. Verjaardagen bleken bijvoorbeeld slecht te plannen, maar ook Kerst. Het duurde langer dan ik wilde, moest tussendoor boven extra rust pakken of ik kon niet de perfecte gastvrouw zijn.

Een specifiek voorbeeld was toen ineens een werkafspraak tussendoor moest terwijl ik mijn planning al had gemaakt. Ik wilde wat anders doen voor werk en dus schoot ik in de paniekstand en ging uit. Manlief ondertitelde en maakte samen met mij een andere planning waardoor dit gesprek wel kon.

Het zijn situaties die blijven terugkomen al gebeurt het niet meer zoveel als in het begin.

Als het startlied ook als eindlied wordt ingezet loop ik terug. Het wordt wederom prachtig gezongen en zo kan ik het ook afsluiten. Ik heb niet gefaald, dit kan gewoon nog niet. Dat is helemaal niet gek na één dag. De kinderen gaan weg en ik ruim rustig de muziekinstallatie weer op. Een enorm leermoment...