9 jaar geleden
De eeuwige Mamastrijd
Die vraag die steeds weer door je hoofd spookt:"Doe ik het wel goed?" Het houd je bezig en maakt je onzeker.
Tuurlijk je volgt je gevoel en dat is goed. Maar toch komt steeds die vraag weer boven. Soms heb ik het idee dat ik veel meer kan doen dan ik al doe, maar dat zou betekenen dat ik dan al mijn tijd alleen maar in mijn kind steek en dus geen tijd meer voor mij. Want zodra vriendlief thuis komt wil hij ook aandacht. Logisch en belangrijk, maar je gaat er zelf aan ten onder. Ik ben een huismama die maar niet aan een baan kan komen. Opzich niet heel vervelend want ik maak alle eerste keertjes van mijn uk persoonlijk mee. En toch heb ik af en toe het idee dat ik het niet goed doe. Dat ik meer met hem moet spelen, meer moet "trainen". Maar hoe doe je dat? Ukkie is net 1 week 1, doet zn eigen ding en als je mee wilt "spelen" komt de kleine godzilla naar boven en vliegen alle blokken en knuffels door het huis.
Dan loop je buiten, kom je een andere moeder tegen. Heerlijk even kletsen en dan vraagt ze opeens:" Loopt hij nog niet dan, oh dan praat hij zeker al!" Nou als je onder praten scheetjes laten met je tong en bababababa verstaat ja dan praat hij maar verder niet echt woorden die wij grote mensen begrijpen. En lopen, ja om alles heen maar los vind hij eng. Hij loopt ook op zn tenen, maar het komt wel langzamerhand, ukkie is net 12 maandjes ik heb geen haast. Ja maar mijn kind.... Tja dan komt er toch wel een beetje twijfel als je al die verhalen hoort. En je blijft maar tegen jezelf zeggen: ieder kind is anders, ieder op zn eigen manier! Dan wordt er vermeld dat je meer moet oefenen. Ja maar hoe? ik probeer hem heel de dag al dan beide handen mee te laten lopen, soms heeft hij gewoon echt geen zin! ik ga hem toch niet dwingen. En leuke spelletjes om de spraak en lopen te motiveren ken ik ook niet echt. Maar moet dat wel. hij is pas 1!
Die "competitie" tussen moeders maakt me vaak onzeker en geeft me steeds weer de vraag: Doe ik het wel goed? Ik kan er geen echt antwoord op geven maar ik kan wel zeggen: Ieder doet het goed op zijn eigen manier. Voelt het goed voor jou dat is het goed, doe niets tegen je zin in! En twijfel je zo erg, vraag informatie, niet bij andere moeders maar bij iemand van bijvoorbeeld het consultatiebureau. Want die moederstrijd maakt het vaak nog erger.
Anoniem
sherrykerr89, maak je maar niet zo druk om die moeders die zo "opscheppen" :) mijn zoontje was 6 maanden en wilde ineens niet meer op mijn schoot gaan zitten, hij vond staan veel leuker toen hij wist hoe het moest. Tuurlijk met heel veel steun maar hij is nu 16 maanden en loopt nu "pas" aan 1 hand als steun en begint nu "pas" een beetje te geloven dat hij zelf zonder steun kan staan. Ook hij zegt alleen nog maar papa en dat enkele keren achter elkaar en heeft nog maar nauwelijks mama gezegd. Wel klets hij me de oren van het hoofd in zijn taal en wijst duidelijk aan wat hij op brood wil bijvoorbeeld. Hij weet duidelijk te maken wat hij wil maar zegt het nog niet. Wel maakt hij geluidjes zoals kgg of prr en zulk soort klanken. Ik zie het maar als oefenen voor het "echte" praten. Ook ik ben thuisblijf mama (kun je ook gezinsmanger noemen) en af en toe heb ik het ook helemaal gehad en denk ik van NU EVEN NIET!!!!. Ik zeg wel eens tegen mijn partner van ja jij werkt buitenshuis maar ik werk hier, ik heb onregelmatige pauzes, kan nauwelijks mijn thee fatsoenlijk opdrinken en als onze zoon slaapt heb ik even 2 uur rust kan ik even bijkomen, iets wat echt nodig is. Als jij thuiskomt gaat mijn dag nog even verder want er moet eten op tafel komen en dan gaat het avond programma beginnen. Ook hier vliegt er regelmatig wat door de lucht en wordt er heftig met het speelgoed gespeeld. Het speelgoed voor kinderen van deze leeftijd is niet voor niets zo stevig ;) . Ook mijn zoon wil graag zelf spelen en ik wordt wel eens "weggestuurd" omdat hij zelf wil doen. Ik heb weliswaar weinig contact met andere moeders maar houd mezelf voor wat hij al wel kan. Hij klimt (tot grote frustratie van mama) in de vensterbak en op de telefoontafel. Deze zijn dus heel mooi maar niet veilig. Hij kan al wel de trap op klimmen. Gelukkig maar want hij wordt zwaar en ja er staat een traphekje voor. maar ja dat praten he en dat los lopen. Ik ben nu eenmaal niet de mama die heel erg wil oefenen. Hij moet er lol in hebben dan blijft het beter hangen zeg maar. Vandaar dat hij zo graag de trap op wil en de vensterbank en telefoontafel zo gaaf vind. Alles heeft zijn tijd nodig en je kindje bepaald wanneer het tijd is om wat te leren en zolang je kindje redelijk binnen de "normen" valt hoef je je geen zorgen te maken. Ja je zou wel willen dat je kindje wat meer zegt of hele tastbare dingen doet die je kan vertellen maar dat werkt niet altijd. En ja je mag best trots zijn dat je kind het huis onveilig maakt dat betekend dat je kindje zich veilig voelt. Laatst heb ik eens opgeschreven wat mijn zoontje allemaal al kan en dat was eigenlijk al een hele boel en toen ik dat las was ik heel erg trots op hem maar ook op mezelf, zo van hee wat doe ik het als moeder eigenlijk goed! Laat je niet kisten door de moeders die trots vertellen dat hun kind al loopt of al heel veel zegt maar vertel vol trots wat je kindje al wel kan. Dat zijn gewoon andere dingen en wat je kindje aan energie stopt in het ene leren kan hij niet stoppen in lopen of praten. Als je dan ook nog een kindje mag opvoeden dat lekker druk is tja dan gaat daar alle energie in zitten. heel veel succes en sterkte maar ook geniet van alles wat je kindje al wel kan, Groetjes Annemiek
Anoniem
Hallo Sherry, Mijn dochter stond al met 8 maand en liep los met net 11 maand. Ook woordjes kwamen al vanaf een maand of 9; paardje en papa waren lang favoriet. Ik vroeg me wel eens af of ze niet te snel ging :-) Maar inderdaad ieder kindje z'n eigen tempo. Als ze snel gaan hou je dat niet tegen, als ze wat langer over dingen doen kan je niet veel meer doen dan ze te ondersteunen in hun eigen ontwikkeling. En ik denk dat elke moeder zich wel afvraagt of ze het goed doet. Hoort erbij. Je kent je eigen kindje het beste, luister naar je eigen gevoel :-)
Anoniem
idd Sherry kerrie, iedere kind is anders, trek het niet zoveel aan. ik heb 3 kinderen, mijn eerste liep ook pas met 2jaar. mijn 2 de met 9 maanden. en de derde is pas 5 maanden maar hij rolt al als gek. Dus het is echt verschil van kinderen. .. Ze groeien op hun eigen tempo. zolang ze gezond zijn...
SherryKerr89
helemaal waar Cindy! bedankt voor je reactie ;)