De dingen die mij nooit verteld zijn

Bloederige bedoeling

Dat er bij een bevalling veel bloed komt kijken, weten wij allemaal wel. Maar zoveel bloed, dat wist ik niet. Dat je ook nog weken erna blijft bloeden, was mij ook niet verteld. En dan niet een klein beetje bloed zoals je misschien nog herrinnerde van je menstruaties, nee, tsunamis aan bloed met grote stolsols die soms net zo groot waren als een tennisbal. 

De tweede bevalling

Denk je dat je na de bevalling klaar bent met de pijn, nu je je kleine wonder in je armen hebt, volgen de na-weeen. Deze rot krampen kunnen nog dagen duren en zijn echt geen feestje. Nadat ik mijn placenta had uitgeprest, (dat was mij trouwens ook niet verteld) begonnen de dagen vol heerlijke krampen, ik vond dit echt vreselijk en wist niet of deze pijn ooit zou ophouden en kon er wel van huilen. dit duurde bij mij zo'n 3 dagen.

Janksessies

Nu we het toch over huilbuien hebben: de kraamtranen, de meeste vrouwen hebben hier wel over gelezen of gehoord. Je denkt dat je af en toe een traantje laat en je emotioneel voelt. Geloof me, het is meer dan dat. Vanaf de eerste dag van de bevalling beginnen de tranen. bereid je voor op jankbuien die nergens op slaan. Geef lekker je hormonen de schuld. die hormoonschommelingen, de melkproductie die op gang komt en de bevalling die je moet verwerken.. het is niet niks! Hoe bijzonder het ook is, bevallen is erg ingrijpend en je hebt daar echt wel even je verwerkingsperiode voor nodig.

De nieuwsgierige mensen

Kraamvisite is slopend. Ja, jullie als nieuwe ouders zijn onwijs trots op je kleine mensje en willen dat van de daken schreeuwen. Nu familie, vrienden en kennissen afspraken proberen te maken om langs te komen, ben je er eigenlijk te moe voor. Je hebt tenslotte al je energie gebruikt voor de bevalling en moet daar echt nog van bijkomen. Ook duurt dat bijkomen echt wel langer dan een weekje. Nu je niemand te kort wilt doen, laat je toch maar mensen langs komen. Mensen staan aan je bed of als je geluk hebt omdat je niet veel schade had, sta je even beneden als een zombie je kind te showen, om daarna weer puffend jezelf naar boven te kruipen. Wat doen we onszelf toch aan.

En dan heb ik het nog niet eens over alle appjes, telefoontjes en berichtjes die je krijgt. Hoe lukt het je om iedereen te antwoorden. nou, niet. 

Dé roze wolk

De eerste week was ik helemaal niet verliefd op mijn kind. Ik voelde nog geen diepe, intense liefde voor mijn baby. ondanks dat er bij sommige vrouwen een depressie op de loer kan liggen (lang leve de hormonen weer) komt het allemaal weer goed. Die gevoelens komen meestal vanzelf. soms ploteling, soms geleidelijk. Je bent geen slechte moeder als je niet op slag verliefd bent op je kindje of meteen op een roze wolk zit.

Romantisch badderen

Je stelt je romantisch voor: je baby voor het eerst in bad of onder de douche. Je man staat steunend achter je met een liefdevolle blik in zijn ogen. Je tilt je kersverse spruit na een tijdje uit het water (wat trouwens op perfect temperatuur moet zijn) en wikkelt hem in een zachte handdoek. oke nu de realiteit: een baby in bad doen is hogere wiskunde. Je baby is glibberig en glijdt zo uit je handen en hoe kun je in godsnaam een baby uit bad tillen en tegelijkertijd een handdoek pakken. Een baby is trouwens best zwaar.. en het afdrogen van een baby is knetterveel werk. Alle plooitjes moeten droog. alle. En goed ook.

Full, fulltime job!

Dat een baby veel tijd zou kosten, weten we van tevoren al wel. Maar dat het zoveel tijd zou kosten had ik nooit kunnen bedenken. Wat doet een baby nou? heel veel slapen, poepen, plassen en eten.. best te doen toch? In werkelijkheid is een baby kei hard werken. Je bent letterlijk de hele tijd bezig, ja, ook 's nachts. Ik was al blij dat ik en mijn man één keer 4 uur achter elkaar hadden geslapen. Ook die slaapjes als je baby slaapt komt er gewoon niet van. Het zijn de enige uren dat je kan stofzuigen en je was kan draaien wat niet bepaald onbelangrijk is, want je baby maak jou en zichzelf geregeld vies. Slapen is belangrijk, maar een rommelig huis wordt ik niet bepaald rustig door.

Boezemvriendjes

En dan de borstvoeding: ik had daar tenslotte voor gekozen. Dat schattige babymondje voelt op het begin meer op Dracula. Ik had gedacht dat het helemaal vanzelf ging die borstvoeding, maar zonder de lactatiekundige was ik er allang mee gestopt. De uitleg over maak een hamburger, dan hapt die beter aan of hoe zijn lipjes moesten zitten was echt overweldigend. Ik zat serieus met pen en papier aandachtig naar alle instructies te luisteren. Daarnaast zijn alle houdingen die je in de kraamweek leert, echt moeilijk! Ik heb zo erg nekklachten gehad, dat ik een bezoekje moest brengen aan de fysio.