De dagen erna.....

De dag na de euthanasie van mijn schoonmoeder....

Wat was ons meisje verdrietig :( Maar zoals kinderen zijn was het ook zo weer over en ging ze verder met de orde van de dag. Onze zoon reageerde alsof hij het gewoon accepteerde, wat misschien ook wel logisch was, aangezien hij wist dat het zou gebeuren. Wel zijn ze beide de afgelopen dagen erg uit hun doen. Het is ook best hectisch voor ze.....

De dag na de euthanasie gingen we weer terug naar mijn schoonvader, om samen met mijn vriend en schoonzus, de uitvaart van mijn schoonmoeder te regelen. Ging eigenlijk best prima aangezien mijn schoonmoeder alles zo´n beetje had uitgetekend, hoefde we niet zo lang na te denken. Het is een prachtige kaart geworden en volgens mij wordt het zoals ze had gewild.

Zondag hadden we even niks.... heel erg lekker en we waren er zó aan toe! Dit was ook de dag dat alles er even uitkwam, kon ook niet anders natuurlijk. Onze lieve buurvrouw, waar we die dag niet op verjaardag gingen, kwam even bij ons langs om te kijken hoe het met ons ging. Even ons verhaal aan te horen, dat was super fijn! En ik merk zelf dat praten erover heel erg helpt om het een plekje te geven, het is echt wel heftig om zo je schoonmoeder weg te zien glijden. Ook al weet je dat het het beste voor haar is, toch is het niet zomaar iets, het heeft tijd nodig.

Vandaag (maandag) gingen we weer op pad om met mijn schoonvader de bloemen voor op de kist uit te zoeken. Verder nog wat praktische dingen voor hem geregeld en boodschappen gedaan. Hij is heel verdrietig, maar vind het erg fijn als er iemand bij hem is.

En nu.... nu zijn we weer thuis en hopen we de aankomende 2 dagen wat meer tijd te besteden aan de kindjes en mijn eigen mams (die onze rots in de branding is). En dan op naar de dag van de crematie......