Snap
  • Mama
  • post

De dag van....

De dag van de euthanasie van mijn schoonmoeder.

Nou, daar was "de dag" toch echt aangebroken..... Vandaag zou mijn schoonmoeder euthanasie laten plegen.

In de ochtend, net als normaal, onze zoon naar school gebracht. Daar werden we door verschillende mensen omringd, die ons sterkte wilde wensen voor die dag (heel lief!!).

En daar zaten we dan, mijn vriend en ik, samen in de auto, op weg naar mijn schoonouders. Zenuwachtig, hooggespannen en niet helemaal duidelijk wat te verwachten (wel uitgelegd, maar meemaken is anders) gingen we op pad. Daar aangekomen (we waren daar met mijn vriend zijn vader, zijn zus en haar man, onze nichtjes waarvan 1 met haar vriend) hebben we in de ochtend met mijn schoonmoeder de liedjes voor de aankomende crematie geluisterd, heel erg emotioneel voor ons, terwijl mijn schoonmoeder zei dat ze er juist rustig van werd. We merkte al dat ze er echt klaar voor was en eigenlijk in een soort roes zat, leek het wel. Verder een beetje gewandeld door het park, om de tijd door te komen.

Om 16.00 uur zou de dokter komen, de spullen klaar leggen en de medicatie in spuiten (ze had een infuus gekregen). Daarvoor moest er door iedereen afscheid worden genomen. Een half uur voor de tijd vroeg mijn schoonmoeder haar nagels nog te doen, het maakte niet echt uit wat ermee gebeurde, het ging haar meer om nog even de aandacht, althans zo kwam het over. Ze was heel rustig, maar tegen de tijd dat de dokter kwam, zat onze hartslag in onze keel. Mijn vriend en ik hadden haar beloofd bij haar te blijven en hebben dat samen met mijn schoonvader ook gedaan. Het moment zelf was heel erg spannend, maar ook erg mooi om te zien dat ze echt rust uitstraalde. Bij de eerste spuit, waarmee ze alleen in slaap viel, was het zo mooi te zien dat ze helemaal ontspande en zich overgaf. Het was eigenlijk zo achter de rug en het samen met het verdriet voelde we alleen maar opluchting, dat het voorbij was voor haar en dat ze rust heeft. Ze heeft geen pijn meer en hoeft niet meer te strijden, geen mooiere oplossing had er voor haar kunnen zijn.

De schouwarts is gekomen om de officiële papieren te regelen en daarna werd ze opgehaald en weggereden. Dat was een heel raar moment, omdat je vanaf dan niet weet wat er met haar gebeurd en raar dat ze na bijna 2 jaar strijden niet meer in huis is.

En toen...... Was de dag voorbij en gingen we laat in de avond weer op weg naar huis, mijn moeder en de kindjes....

10 jaar geleden

Gecondoleerd. Wat mooi verwoord. Koude rillingen maar voor jullie ook een stukje rust. heel veel sterkte.

10 jaar geleden

Dank jullie wel allemaal, voor jullie lieve woorden ;)

10 jaar geleden

Wat lijkt me dat zwaar! En bijzonder tegelijk, wat fijn dat ze niet meer hoeft te strijden. Je hebt het mooi beschreven. Heel veel sterkte en gecondoleerd.

10 jaar geleden

Gecondoleerd!! heftig lijkt me, maar mooi beschreven!