Snap
  • Mama

De band tussen vader en dochter (Deel 4)

Een maand zonder contact met mijn vader, hoe verloopt het bij ons, hoe zijn de kindjes er onder.

Een maand alweer geleden dat ik zo'n heftige ruzie heb gehad met mijn vader. Het moment dat onze vier handen op één buik van elkaar weggerukt werden. 

Ik kan jullie eerlijk zeggen dat ik er er eigenlijk niet veel last van heb. Ik slaap ontzettend goed (oké nu met mijn kiespijn dan even niet hihi) maar dat had ik dus echt niet verwacht. Ik had echt gedacht dat ik mijn vader enorm zou missen, maar niets is minder waar. 
Ik heb hem in die maand tijd misschien één keer gemist maar dat kwam dan omdat ik ergens mee zat waarop ik niet wist hoe of wat ik moest doen (qua klussen) maar persoonlijk, nee geen gemis. Hoe raar kan het lopen hé? 

De kinderen hebben er wel meer last van. Dat vind ik eigenlijk ook niet zo heel gek. Ze kwamen daar bijna dagelijks over de vloer en nu, nu zwaait mijn vader niet eens meer als we langs lopen. Draait hij zijn hoofd om als de kinderen voor de deur staan als ik of Martin erbij zijn. Heel confronterend voor de kinderen vind ik, maar dat is het leven leg ik ze dan uit. 
Hayley is laatst naar mijn vader gegaan om te vragen waarom hij zo doet. Nou dat meisje kwam trillend en shakend thuis. Opa heeft zulke nare dingen over jou gezegd mama zei ze. Toen ik vroeg wilde ze niet eens herhalen wat. Later heb ik het er gelukkig wel uitgekregen. Op dat moment hebben we ook besloten dat de kinderen niet meer naar mijn ouders hun huis gaan als mijn vader alleen thuis is. Hij is heel negatief over ons en dat accepteren wij niet. Wij zijn ook niet negatief over hem. Als de kinderen vragen waarom opa zo raar doet, geven wij aan dat er waarschijnlijk iets is met opa waardoor hij zo doet en we hem gewoon laten gaan. Dat oma nu de persoon is die op opa moet gaan letten en dat mama dat niet meer gaat doen nu. 

Dan komen we bij mijn moeder. Dat is een lopend wrak op dit moment. Zij mag van mijn vader niet meer naar ons toe komen. Dus elke keer als ze de kleinkinderen of ons wil zien, moet ze doen alsof ze een boodschap gaat halen. Hebben ze constant ruzie over het feit dat mijn moeder ons wel wil blijven zien. Hij vind doordat ze bij ons komt, ze partij kiest voor ons en niet voor hem. Mijn moeder wordt dus echt in tweeën gesplitst.  Zo enorm zielig om dat te zien, maar tja wat kan ik er aan doen. 
Dat is dus wel hetgeen waar ik wakker van kan liggen. Dat ik mijn moeder nog zo weinig zie en dat zij de kleinkindjes nog zo weinig kan en mag zien. 

Van de week kwam ze allerlei etensspullen brengen. Die moesten allemaal weg uit hun huis van mijn vader. De kinderen kwamen daar toch niet meer eten of slapen dus hoeft er ook niks meer in huis te zijn wat hem daar aan herinnerd. Zwaar voor mijn moeder dus weer. 

Van de week was mijn vader een hele dag weg, de kindjes hebben heerlijk bij mijn moeder gegeten en alle drie waren ze super vrolijk 's middags. Dus heb al tegen mijn moeder gezegd dat als ze dat wilt, ze ook alleen bij mij thuis mag zitten met de kindjes. Dan ga ik wel even weg. Geen probleem en dat heb ik over voor haar. 

Mijn vader heeft aangegeven naar mijn moeder dat wij voor hem zijn overleden. Wij bestaan niet meer voor hem op deze wereld. 

Een maand later en er is dus nog niks veranderd. Geen contact en dat zal ook nooit meer gebeuren. Voor  mij is mijn vader niet overleden ook niet gevoelsmatig maar wil gewoon geen contact meer. Met mijn moeder wil ik wel contact houden maar vraag mij serieus af hoe lang zij dat vol houdt. Of zij durft in te gaan tegen mijn vader want hij is zo veel dominanter dan zij. 

Groetjes Peetje80

8 jaar geleden

Ahum, situatie dus.

8 jaar geleden

Wat een ontzettend moeilijke siatuatie zeg. Ik heb net al je blogs gelezen (over je vader) en wat raar dat hij zo ineens omgeslagen is. Ik vind het heel dapper van je dat je dit besluit hebt genomen en ik denk ook wel dat het, hoe moeilijk ook, waarschijnlijk het beste is. Maar goh wat zielig voor je kinderen en je moeder.. Heel veel sterkte voor jullie.

8 jaar geleden

Vreselijk . Ik ben hier even stil vanwat eg voor hayley dat hij van die nare dingen over jullie zeggen wat vreselijk voor je moeder, Een maand verder en nog steeds heeft hij niet door wat hij jullie en ook jullie kinderen heeft aangedaan ik wil jullie alle kracht toewensen om jullie kinderen op te vangen , dat zal niet makkelijk zijn Een dikke kus voor jullie en als je een oor of een schouder nodig hebt, ik ben maar een deur ver

8 jaar geleden

Echt verdrietig om te lezen. Vooral omdat je moeder er zo tussenin staat.... Sterkte meis!