Snap
  • Mama

De band tussen vader en dochter (deel 2)

Vervolg op deel 1 waarin mijn vader en mijn band compleet veranderd door een uitspraak van hem. Alleen Hayley mag bestaan en de rest nie

Nadat mijn vader zegt dat van zijn vijf kleinkinderen alleen Hayley mag bestaan, krijg ik een waas voor mijn ogen.

Op dat moment ga ik door het lint. Niemand praat zo over mijn zoon en neefje en nichtjes. Dus ik schreeuw tegen hem of hij wel weet wat hij zegt. Dat hij hier iets mee bereikt wat hij vast en zeker niet wilt.

Hij zegt dat ik zijn huis uit moet en alleen Hayley mag blijven. Nou no way. Ook Hayley gaat mee. Ik vraag nog aan mijn vader of dit echt is wat hij wilt want hij gaat nu een grens over bij mij die niet meer terug overgestoken kan worden.

Hij schreeuwt nogmaals dat hij maar één kleinkind heeft. Dus in mijn woede zeg ik dat hij dan maar de T in zijn hart mag krijgen en ik storm met twee kids de deur uit. Hayley rent naar huis (woon de straat achter mijn ouders namelijk) maar Jayden blijft bij mij.
Terwijl ik de auto in stap, zie ik mijn vader aan komen stormen en heeft zijn vuist in de aanslag. Mijn moeder doet zichzelf er tussen waardoor mijn vader mij niet raakt. Jayden is volledig in paniek terwijl mijn vader schreeuwt dat hij mij wel een lesje zou leren. Ik schreeuw terug dat hij echt niet goed bij zijn hoofd is. Start mijn auto en rij weg. Mijn moeder volledig over haar toeren achter latend op de stoep.

Maar nu is het belangrijker om mijn zoon te troosten.
Thuis neem ik hem in mijn armen en hij snikt het uit. Daarna wordt hij rustiger en zegt dan, dit is allemaal mijn schuld. Ik had gewoon mijn drinken moeten opdrinken. Dus ik zeg, Nee Jayden jij bent 7 en dan mag je iets niet willen. Wij praten daar dan over. En zoals opa deed, is niet normaal.

Dan gaat de deurbel, mij moeder staat op de stoep. Totaal ontredderd komt ze binnen. Ook haar moet ik troosten. Ze weet niet waarom mijn vader doet zoals hij doet. Hij wordt kwaad om de kleinste dingen en gewoon kwaad is het niet meer. Hij gaat dan volledig door het lint.

Terwijl ik aan het praten ben, gaat wederom de deurbel. Ik doe open en zie dat het mijn vader is. Hij heeft een totaal verwilderde blik in zijn ogen en schreeuwt dat hij de sleutels van zijn huis terug wilt. Ik zeg prima, geef hem terug. hij schreeuwt weer naar mij waardoor ik de deur voor zijn neus dicht wil doen. Op dat moment begint hij tegen mijn deur te trappen en te slaan. Hayley heeft op dat moment de telefoon in haar handen en vraagt of ze 112 moet bellen. Ik zeg dat ze dat niet hoeft te doen en gewoon de woonkamer in moet gaan. Gelukkig doet ze dat. Wel merk ik dat er paniek in huis is.

Terwijl er op mijn deur geschopt en gebeukt wordt, doe ik hem open en meldt richting mijn vader dat hij weg moet gaan. Dat hij zichzelf wel erg voor schut zet en daarnaast ook nog mij.
Dat de voortuin mijn grond is en dat hij geen toestemming heeft daarop te komen. Als hij op de openbare stoep wilt staan, prima maar niet op mijn grond. Ondanks de verwilderde blik gaat hij op de openbare stoep staan. Dan doe ik mijn voordeur dicht.

Kan wel zeggen dat het met klotsende oksels was. Ik begin enorm te huilen. Lang laat ik die niet toe want moet naar de kids en mijn moeder toe. Ik droog mijn tranen en stap weer zelfverzekerd de woonkamer in. Mijn moeder heeft de gordijnen dicht gedaan. Even rust creëren zogezegd. Ik praat met de kids. Ik leg hun uit dat er iets in opa zijn hoofd is gebeurd waardoor hij heel boos is geworden.

Jayden begint meteen al dat hij bang is. Dat hij opa niet meer wilt zien en opa hem ook niet want opa vind hem toch niet aardig.
Dan zegt mijn moeder dat dat niet aardig is om over opa te zeggen. Ik geef aan dat we daar later wel over praten. Wat opa gezegd heeft over de overige vier kinderen is ook niet heel aardig namelijk. Nu moet ik eerst zorgen dat de kindjes kalmer worden. Vooral Jayden is over zijn toeren, niet zo gek denk ik eigenlijk.

Na ongeveer 20 minuten huilen en praten is hij rustiger. Dan laat ik ze even tv kijken om hun gedachte tot rust te laten komen. Het huilen kan wel gestopt zijn maar die hoofdjes malen toch vaak langer door.

Ik ga bij mijn moeder zitten, die is naast verdrietig ook heel erg boos. Boos op mijn vader, op mij en helaas ook wel wat op Jayden. Waarom dringt hij zijn drinken nou niet gewoon op, krijg ik te horen. Totaal verbaast kijk ik naar haar 

Wordt vervolgd 

8 jaar geleden

Lieve anna, dank je wel voor je reactie. Ja een hel was het zeker. Misschien had ik inderdaad naar je toe moeten komen. Je hebt immers ook het 1 en ander daarin mee gemaakt. Ik beloof dat ik de volgende keer je steun zal opzoeken. Nog bedankt voor de mooie bos bloemen. XXX petra

8 jaar geleden

Wat zijn jullie door een hel gegaan , ik wou dat ik je had kunnen steunen of alleen maar een arm om je heen had kunnen leggen Wat is er met je vader gebeurt?

8 jaar geleden

Ik pb je straks even, dit hoeft niet iedereen te lezen.

8 jaar geleden

Hoi Lindsy83, Dank je wel voor je reactie. Ja Jayden beseft heel goed wat er gebeurd is en dat is heel jammer. Hij is er helaas constant mee bezig dus we zorgen voor veel afleiding en praten er over wanneer hij graag wilt. groetjes peetje80