De balans opmaken

Het is alweer een tijdje geleden dat ik werd gevraagd om te schrijven voor mamaplaats. Twee maand geleden schreef ik mijn laatste blog, ik nam me voor regelmatig de boel van mij af te schrijven.. tja.. mislukt.

Verandering, het woord van de afgelopen weken.. En daar kan ik slecht tegen. 

Even kleine update van de laatste maanden. Ik kreeg (onverwachts) nieuw werk, een kans die ik niet kon laten schieten. Vast rooster, vaste dagen, regelmaat, minder reistijd.. beter kan niet voor een chaoot. Zou je denken... 

Ik ben een gewoonte dier, ik hou van alles lekker het zelfde. Mijn man en ik hadden afgesproken het eerste jaar (na de geboorte van Vieve) even niks nieuws aan te nemen. Even regelmaat houden, lekker vertrouwd bij mijn collega's en werk. Geen gekkigheid. Al snel na mijn verlof kwam ik er achter dat er toch wel wat dingetjes waren, reistijd en onregelmatigheid was echt een probleem. Per toeval kreeg ik een baan in de buurt met vaste werkdagen. Maar met verandering. Tot zover de laatste maanden!

Op dit moment zit mijn hoofd aan z'n taks. Even pas op de plaats maken. Wat precies het probleem is? I don't know! Alles komt altijd op z'n pootjes terecht, dat weet ik, maar al die nieuwe dingen. Ik probeer iedere dag het moederschap uit te vogelen, het punt van de perfecte moeder uithangen ben ik allang voorbij. De berg was is nog nooit zo hoog geweest, het huis is schoon (maar daar is ook alles mee gezegd), het voornemen alle warme hapjes van Vieve zelf te koken lukt me vaak niet, toiletpapier is nog wel eens op net als het broodbeleg voor Wijnand. Maar ik geniet lekker met Vieve, ik neem de tijd om lekker met haar te knuffelen en grapjes te maken. En ik vind het heerlijk, prima zo! Wie had dat kunnen denken? Van de een op andere dag ben ik gestopt van fulltime werken, deels in de zorg deels aan mijn eigen bedrijf als fotograaf wat ik met veel plezier deed naar 24 uurtjes werken en stoppen met mijn eigen bedrijf. Het beste wat ik ooit heb gedaan, het gaf mij zoveel druk en drukte dat ik nu pas zie wat ik heb gemist. Rust en ruimte die ik nu gebruik om mijn draai weer te vinden. 

De structuur die ik voorheen had is weg en die zal ik nu opnieuw moeten creëren, mijn hoofd zit nog steeds vol. Ken je dat? Het gevoel dat je het voor iedereen goed moet doen? Ik heb even genoeg aan mijzelf, misschien de lat maar iets minder hoog leggen?

Tot zover mijn rommelige blog, de blog die van links naar rechts vliegt en niet echt één onderwerp heeft, lekker chaotisch en vol.. zoals mijn hoofd. Excuses! Binnenkort een fatsoenlijke blog, hopelijk eentje die wel echt wat toevoegt ;). 

Bedankt voor je geduld! 

Liefs Antoinette.