4 jaar geleden
De afterparty
dat past nou net niet in het plaatje..
'9 maanden in en 9 maanden uit de buik' - ach dat zal best meevallen. Ontzwangeren? De baby is eruit, m'n buik is weg, ik doe even rustig aan en dan kunnen we gezinnetje spelen. What was I thinking? Viel er een pak melk? Had ik m'n sokken binnenstebuiten aan? Smaakte de pizza niet zoals ik had bedacht? Zaten er klitten in m'n haar? Janken geblazen en hard ook. Alsof het het einde van de wereld was. Ik ben, ofja was, een echte ijskoningin zoals Roy dat wel eens zei. Me kwetsbaar op stellen, nooit. Huilen, dan moet het wel heel erg zijn. En nu? Nu kon ik het niet eens tegen houden al wilde ik het graag. Mijn herstel duurde veel langer dan ik wilde. Waar iedereen het logisch vond, vond ik het onzin. Eraan toegeven, ik had er voor m'n gevoel geen tijd voor, ik moest gewoon door. Toen de muren op me af kwamen, ik amper een blokje om kon lopen en die grijze joggingbroek al voor de 3e week op rij aan had was ik er wel klaar mee. Mezelf fatsoenlijk aankleden, daar had ik zin in. Senseo pads in de beha, kanten string aan en door. Voor m'n zwangerschap kocht ik alles al oversized dus tops en truien kon ik doordragen, van m'n broeken moest ik al snel afscheid nemen. Prima hoor, maar zodra de buik weg was moest ik er wel weer in kunnen. Viel dat even tegen, blijkbaar had Liam me een paar brede heupen cadeau gedaan. Het wandelen rustig opbouwen en 6 weken niet tillen, ja is prima. Not. Een blokje om werd al gauw een wandeling voor wat boodschapjes [ niet alleen wat brood maar ik had opeens ook pakken melk en frisdrank nodig ] , heerlijk joh hield ik me voor, met als gevolg bekaf op de bank. Met 4 weken reed ik voor de eerste keer weer alleen in de auto, doodeng trouwens. Wie zet de kinderwagen in de auto? Moi. Ik was te trots om Roy voor z'n werk te vragen of hij het even wilde doen. Dit was iets waar ik grip had op een stukje van mezelf en dat voelde, ondanks de pijn, best fijn. Gelukkig had ik m'n volle haarbos nog. Ik had al veel, het werd nog meer en het was enorm gegroeid. Nooit meer naar de kapper. Totdat ik ging werken, 3 maanden later, toen kon ik van de plukken zowat extensions maken. Dat ik dit nog allemaal weet is een wonder, want m'n geheugen is al 6 maanden te vergelijken met gatenkaas. Irritant om geen grip te hebben op jezelf. Het past net niet in het plaatje.