4 jaar geleden
De 11 dagen ziekenhuis na de geboorten...
Hoe we hebben geleerd om de kinderen mee te krijgen naar huis...
Mij werd geadviseerd van uit zh om bv te geven als de kinderen te vroeg geboren zouden worden, dit ivm de stoffen die ze nodig hebben. Ik wilde het eerst totaal niet, maar na praten en afspreken met mijn vriend zou ik het uit eindelijk proberen.
Toen ik bevallen was, moest ik helaas naar de OK gebracht worden, dit omdat de placenta's niet los wilde komen. Blij dat ik geheel van de kaart was, want weten hoe ging wil ik niet. Helaas daar meeste bloed verloren, daarna toen ik bij was kreeg ik onverklaarbare koorts.. Moest aan de antibiotica, tig keer gevraagd of dit wel kon ivm bv. Nu moet ik zeggen dat ik tijdens zwangerschap nog geen productie had, dat moest ik "opgang helpen".
Ik heb het geweten, om de zoveel tijd kolven. Beroerd door bloed verlies, zwak door koorts ging ik er voor. Maar het wilde niet, ik ben 4 dagen vol op bezig geweest, lag nog net niet 24/7 aan de machine. Ipv hulp of advies om te stoppen (ik ging er zichtbaar aan onder door) kreeg ik te horen, vaker meer meer... Ik trok het niet meer, die paar druppels die verdampte (bijwijze van) nog voor het 1 van de mondjes vond.
De kinderen deden het goed, haddel alleen sonde. Dit was omdat zelfstandig drinken vermoeiend was, begin deden ze daarna sliepen ze weer. Dus aanleggen was ook een kunst. Uit eindelijk heb ik zelf gezegd, ik stop en ga volledig op kv. Voor mij was beste keuze, schaamde ik me er voor ja, vond ik het erg dat het niet lukte ja.. Maar nu zeg ik, beter zo. Ik werd vrolijker en keek niet meer op de klok of verbeet mijn afkolf pijn.
Maar de kinderen, die hebben dus na de geboorte een sonde gekregen via de neus, ze hebben week in couffeuse gelegen. Beide naast elkaar op de neo high care.. Het waren twee prematuur dysmatuur geboren kindjes.. Kleiner dan 44 cm vol met stickers en draadjes, damn wat vond ik het eng om ze te verzorgen toen.
Na week kon alles weg en konden ze in wiegje slapen, in die week ben ik maar 1x naar huis gegaan om in mijn eigen bed te slapen. Het werd me teveel, tegenslag met bv, de nachtmerries die ik had. Het gevoel dat ik zweefde, dit alles was te wijten aan bloedarmoede. De avond voor mijn vriend mij mee naar huis nam, heb ik liggen huilen als klein kind, ik belde hem op en smeekte om me op te halen. Die ochtend was hij er, en opweg naar huis was ik stil en liepen als nog de tranen over mijn wangen... Mijn kinderen in het ziekenhuis en ik weg, 30 min verwijderd. Maar wat een heerlijke nacht had ik. Meisjes waren in goede handen bij de neonatologie afdeling en via webcam kon ik kijken.
Na 1 nacht thuis werden we vrijdags gebeld dat de arts groenlicht gaf voor medicare afdeling. We konden met zijn alle op 1 kamer gaan slapen. Weer terug hadden we gesprek met als vraag, wat willen jullie. Omdat ze een sonde hadden moesten ze blijven, maar wat als bij 1 van de 2 die er uit mocht. Ging die dan mee naar huis of wat? Stellig antwoorde we of ze blijven samen of samen naar huis... Oke dat vond de arts goed. Hoelang zou duren wist niemand, dus de eis die gesteld werd was dat wij er mee om leerde gaan..
Dit was wat we moesten kunnen.. Eerst natuurlijk de fles geven tot ze niet meer opkonden. De rest moesten we over hevelen, dus spuitje aan de sonde koppelen, voorzichtig voeding er in gieten, het spuit gedeelte (weet niet hoe het heet sorry) er iets in duwen, beetje aandrukken en weer er uit halen. Zo liep de voeding via slangetje de maagjes in.
Vrijdags kwamen we dus op 1 kamer met zijn alle, de verpleegsters hebben voor gedaan hoe het werkte met de sondes toen was het tijd voor ons. Onder toe ziend oog zijn we gestart met het leer proces. In de tussen tijd leerde wij ook alles wat je normaal thuis van de kraamhulp zou leren, badje verschonen etc. Zondag op maandag nacht was de aftekenlijst sondevoeding voltooid, en de vraag maandag ochtend was.. Wanneer naar huis..
Na regelen kinderthuiszorg konden wij dinsdag ochtend om half 11 naar huis.. Mijn vriend had als streven om de 11 uur voeding thuis te doen, en het was gegund. Met geluk nog 3 halve dagen kraamhulp gehad. En toen stonden wij er alleen voor...
Sorry als beetje van de hak op de tak is, mijn herinneringen woeide door elkaar.. Maar ach ik heb twee kids ik ontzwanger nog, mag dus jaar extra rekenen..?? bij de volgende blog ga ik het hebben over hoe het thuis verliep..