Snap
  • Mama
  • Nieuws
  • post

Dat ene zinnetje, veranderde ALLES!

"Je bent zwanger!"
Met dat zinnetje begin mijn verhaal.

Het verhaal van een 15 jarige meisje. Dat elke morgen om 6 uur haar bed uit gaat om naar school te gaan. Het meisje dat pas weer om 3 uur thuis is. Met een moeder die tot 7 uur werkt. Het meisje waar een kindje in groeit.

 

Het was raar om te beseffen dat ik zwanger was. Maar ik realiseerde me heel goed dat er nu heel veel zou gaan gebeuren. Op het moment dat ze me dit verteld was ik waarschijnlijk een maand of 4,5/5  zwanger. Tot op dat moment heb ik het niet geweten. Dit was uiteraard gevaarlijk voor mijn kindje en mij want ik had er in die maanden geen rekening mee gehouden dat ik zwanger was.

Er werd een heel traject in gang gezet en er gebeurde van alles tegelijk.

Maar ik moest nog steeds het moeilijkste doen. Ik was zwanger! En ik moest kiezen wat ik wou. Ik was minstens 4 maanden zwanger en dus kon ik niet zomaar abortus laten plegen, Als ik dat al wou. Er waren wel mogelijkheden om 'er' "van af te komen" maar dit was niet ongevaarlijk voor mij. Maar toen ik hoorde dat de kans bestond dat ik hier door zelfs onvruchtbaar zou worden wist ik het zeker! Dit kind moest blijven. Ik wou niet dat ik, als kind dat als sinds ze kan praten zegt dat ze 'mamma' wil worden, geen kinderen kan krijgen omdat ze van haar kind af wil. Maar het was me ook duidelijk dat ik het niet zomaar kon houden. Ik was per slot verrekening nog maar 15 en kon niet voor een kind gaan zorgen. En bovendien moest ik voor dat ik een kindje had eerst nog een zwangerschap van zeker 4 maanden 'afmaken'.

Genoeg dingen om over na te denken en over te praten MAAR, ik wou onder geen beding dat iemand in mijn klas er achter zou komen dat ik zwanger was. Ik wou eerst bedenken wat ik wou hoe dit moest en hoe ik hier mee om moest en wou gaan.  Dus moest ik mijn zwangerschap voor Iedereen, ook mijn vriendinnen geheim houden. Ik moest wijde kleding gaan dragen en ik moest proberen zo min mogelijk bezig te zijn met mijn zwangerschap. Met het vooruitzicht dat ik nog ongeveer 1,5 maand naar school moest.

 

 

 

Dit is het begin van mijn verhaal. En ik hoor heel erg graag wat je er van vind, zeker aangezien ik weet dat er hier veel ervaren en oudere mamma's zijn! En dan volgt er hopelijk snel een deel 2.

Liefs, Isabelle

10 jaar geleden

Hoi Jacqueline, Ik lees je reactie nu pas, heb er de vorige keer denk ik over heen gelezen. Maar bedankt. In eerste instantie was het nog helemaal niet duidelijk hoe lang ik voor mijn kindje zou gaan zorgen! Ik wou immers we graag mijn school af maken. Ik wou dus graag, na een jaar over te hebben geslagen, terug naar school. Dan zou mijn kindje bijna 1 zijn. Maar ja het ging anders. Ik was uitgerekend op 22 oktober maar ik ben bevallen op 08-08. Ik was te vroeg, of nou ja. Mijn kindje was te vroeg. Hij heeft daarna een paar maanden in het ziekenhuis gelegen en is uiteindelijk een paar dagen voor 22 oktober thuis gekomen! Hier door was het net alsof ik toen pas een kindje had en slechts een week te vroeg was! :D Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met nieuwsgierig zijn en dat je spullen heb en vooral het verband niet helemaal. Maar ik heb al heel veel dingen aangezien mijn kindje er dus al is. En ik dus al veel dingen heb moeten kopen! Wel bedankt voor je aanbod en wie weet! Liefs, Isabelle

10 jaar geleden

hoi hoi ik snap wel dat veel dingen moeilijk zijn als je jong moeder word.want ben zelf ook jong moeder geworden namerlijk op mijn 17de.en ben toen ook meteen op me zelf gaan wonen met mijn zoon. en net 14 maanden later werd ik weer zwanger en kreeg toen een dochter.en ben op mijn 19de getrouwd. en toen ik 22 was kreeg ik mijn 3de kindje een zoontje.en ben dolgelukig met ze zou ze ook niet meer willen missen. en ja soms is het nu nog moeilijk maar alles is te overwinnen. en weet zeker dat jij dat ook kan.en ben nu 25jaar. grtjes patricia

10 jaar geleden

dat is nu inmiddels bijna anderhalf jaar geleden. Ik had mijn havo diploma gehaald en ben ( bij gebrek aan beter eigenlijk) een poging VWO gaan doen. Ik was begin januari zwanger geraakt en toen ik niet ongesteld werd wist ik het eigenlijk meteen, maar pas halverwege februari hebben we een test gedaan. positief. Mijn vriend en ik waren net een half jaar bij elkaar. na het eindelijk mijn ouders te hebben verteld hebben we besloten Annelynn te houden. Ik had het aan een paar goede vriendinnen(en klasgenoten) verteld, daarna aan mijn mentor en gymdocenten, en na mijn eerste echo ook aan de rest van de klas. ik kreeg in ieder geval rechtstreeks geen rare reacties. wel felicitaties en vragen van ; ja, en wat ga je nu doen. de hele rambam. Ja, tuurlijk werd ik wel wat raar aangekeken; vooral door de lagere klassen en mensen die mij niet kenden, helemaal toen ik een buikje begon te krijgen. Ik moest dan ook tot 6/7 maanden zwangerschap naar school. Ik ben daar wel mee gestopt. Niet alleen omdat Annelynn eraan kwam, ook omdat het eigenlijk net te hoog gegrepen was, het was net te moeilijk. Nu is Annelynn 7,5 maand, ik ben fulltime huismoeder, en mijn vriend studeert. we zijn echt een happy family eigenlijk ^^

10 jaar geleden

Het was voor mij een lastige keuze maar ik kon het eigenlijk gewoon niet weg laten halen! Ik kon het gewoon niet! Het was een klein mensje en er zijn op de wereld heel veel mensen die er voor zouden willen zorgen! Maar dat maakte het besluit niet makkelijker. En ik twijfel nog elke dag aan mijn keuze. Ik weet ook nog niet hoe mijn toekomst met mijn kindje er uitgaat zien! Maar ik hoop, als ik straks terug te kunnen kijken op een mooie en gelukkige tijd!