Dan is je eerste blog een feit en heb je zomaar volgers

Van de week besloten om te gaan bloggen, ik vond het best lastig, want je geeft toch zomaar een stukje van jezelf weg op internet en iedereen kan het lezen. Maar de stap genomen en de eerste blog werd een feit. En wat schetst mijn verbazing.....er zijn zomaar dames/heren die het leuk vonden en die aangaven om mij te gaan volgen. Jeetje ik heb VOLGERS, helemaal te stuiteren zat ik op de bank (of kwam dat door de buikgriep) echt zo leuk, dit had ik nooit verwacht!! Mag je dan dank je wel zeggen, nou...ik doe het gewoon: aan alle volgers: dank je wel, ik ben er echt heeeeeel blij mee.

Dit houdt wel in dat ik af en toe een leuk, grappig, emotioneel, gezellig, of wat dan ook stukje moet schrijven vind ik (grrr daar hebben we de vrouw weer die iedereen tevreden wil houden) maar ik ga mijn best doen, gaat helemaal goed komen.

Nu eerst wachten op mijn zoon, die is een weekje bij pa geweest, altijd een verassing hoe hij thuis komt, boos, of hyper en soms heel soms, want een adhd-er krijg je niet zo snel rustig, is meneertje heel stil en wil niets loslaten. Heerlijk als hij er niet is, want meneertje is een gang maker, een clown, tijd voor mezelf heb ik dan, nou ja niet helemaal want dochter lief is gewoon thuis. Maar jemig wat mis ik hem toch als hij er niet is, mis zijn enthousiasme, zijn ruzie als het om huiswerk gaat, zijn gemopper op alles wat je kunt eten, maar vooral zijn knuffels en kusjes die ik zomaar krijg, het even tegen me aanhangen op de bank, of de opmerking dat ik toch wel de liefste mama ben (omdat hij al uren zit te x-boxen) Ik hou van dat ventje, met al zijn nukken en grollen, met al zijn plussen en minnen......is het al 20:00.......mama mist je.........