Dames opgelet: De R zit weer in de maand.. MANFLU is coming!

Oké, ik geef het toe. Dit artikel is misschien wat overdreven, maar zeker gebaseerd op de waarheid.

Vooropgesteld:

Mannen; ik heb niets tegen jullie.

Sterkt, gespierd, beschermend, lief, zorgzaam, humor.

Ik heb gewoon een grote fascinatie voor het fenomeen "MANFLU".

Het is weer september, de winter komt eraan!!! Nou, ja eerst de herfst natuurlijk.

Het is nu al drama met het weer, regen en kou. Vorige week liep ik nog in mijn hotpants en nu in een joggingbroek met de kachel aan op de bank.

Ik hoor mijn man wat snotteren en een keer hoesten.

Oh nee! Help! Het is weer september. Niet alleen de herfst en winter are coming, ook die verdraaide Manflu komt natuurlijk weer.

Vorig jaar had mijn man een heftige reactie op de Manflu. Kreunen en steunen. Hoesten en proesten. Onze kleine dochter ging mee doen. Ik ging mee doen.

Manlief op bed onder de dekens. Dochterlief op bed onder de dekens.

En mama? Waarschijnlijk net als de vele andere mama’s die dit lezen: iedereen slaapt? Mooi, ik doe even de was, boodschappen, huis opruimen. Ik ben echt geen poetsmiep, maar op zulke momenten grijp ik mijn kans.

Manlief weer kuchend wakker. Dochterlief kuchend wakker. Dus mama maakt even een soepje en voorziet iedereen van de nodige vitamientjes en pilletjes.

Na 3 weken ben ik er wel klaar mee. We komen er niet vanaf.

Plichtsgetrouw als ik ben ga ik braaf naar mijn werk waar mijn 26 kids me natuurlijk ook voorzien van de nodige bacillen.

Eat, sleep, work, zuster Klivia en repeat. Zo voelde ik me.

“Ohhhh, mnnn, argh” Er komt een kreun uit de bult met dekens die mijn man moet voorstellen.

“Mag ik je iets vragen? Waarom klinkt het alsof je doodgaat?” Het is eruit voor ik het besef.

De bult met dekens kreunt weer; “Omdat ik me ook zo voel”

Lekker dan. Ik voel me niet veel beter, maar als ik hem mag geloven voel ik me dus prima.

“Ik denk dat ik me ook zo voel” geef ik aan.

“Nee hoor. Jij hebt nog energie. Je hebt je er nog niet aan toe gegeven.”

Ik vraag me echt af of het zo werkt. Je toegeven aan verkoudheid of griep. Dat heet dan Manflu? Hebben wij vrouwen dan wel een keus? We moeten toch blijven zorgen voor onze kids en partner (aangezien deze denkt dat hij doodgaat)

Omdat ik me na een aantal weken wel zorgen maak om onze kleine smurf haar gehoest, ga ik met haar langs de huisarts.

Deze heeft het meteen door. “Ze moet uitzieken. Jouw man moet uitzieken. En jij. Jij krijgt even een kuurtje van me; want wij mama’s, wij moeten door.”

Ik begin bijna te huilen, mijn dokter snapt het helemaal.

Nu is het weer september… Ik heb nog geen Manflu gesignaleerd hier in huis. Mocht het zover komen, wie heeft dan de gouden tip? Het huis uitvluchten? Verplichten tot griepprik? Zelf een Womanflu organiseren die erger is dan de Manflu?

Help a woman out please…

MANFLU IS COMING!