8 jaar geleden
Cursus Begrip Voor Mensen Met Kleine Baby’s
Frustratie omtrent kinderloze vrienden... wie herkent dit, en hoe gaan jullie ermee om?
“Ben jij nu mijn beste vriendin?” typt iemand die mij niet te pakken kan krijgen.
Ik ren zwetend rond met een natte handdoek op mijn dagcreme-loze hoofd, een zware, jengelende baby in mijn armen, met in de ene hand een snotdoekje en de andere een fles vol schuimende melk. Mijn rug doet pijn, mijn polsen staan in de fik, er hangt een permanente poeplucht in mijn neus en mijn oogleden zijn van lood. Mijn nieuwe jurk zit vol met fruit-veegsels. Tijd voor mezelf is een illusie; mijn baby is ziekjes en weigert neergelegd te worden. Het is 15.10 uur en ik ben nog nergens aan toe gekomen. Vandaag ben ik een buidelloze kangaroo die Baby non-stop meesleurt.
“Waw,” typt die iemand weer, duidelijk diep teleurgesteld. 500 kilo emotional blackmail in één simpele uitdrukking.
Die iemand, bedenk ik mij, moet nu Heel Dankbaar zijn dat hij niet live bij mij voor de deur staat. Want anders had ik hem niet alleen de huid volgescholden, maar ook twee steelpannen over zijn hoofd geramd.
Ik wil echt niet zeuren, maar ik ben nu bijna 8 van de 384 maanden dat ik deze aardbol beklim mama. En natuurlijk ben ik blij met mijn lieve, gezonde baby, trots op hoe vrolijk en sociaal hij is, en smelt ik als hij als een tandenloze haai heel schattig op mini blokjes kaas kauwt. Dat wil op zich al heel wat zeggen, want ik heb één van de twee verloofden met koffers en al weggestuurd omdat ik zijn eeuwige gesmak niet kon uitstaan.
Maar mama zijn is ook zwaar. Mensen zonder kinderen kunnen zich dat nooit realiseren, realiseer ik mij zo, dus pleit ik voor een cursus Begrip Voor Mensen Met Kleine Baby’s, standaard en international te introduceren op elke middelbare school, en in elke inheemse dorpshut die zich als opleidingsinstituut voor doet.
Want zeikende mensen die duidelijk aandacht te kort komen zijn nou net het laatste druppeltje die mijn overvolle emmer doen overlopen. Het is dan ook geen verassing dat ik uit nijd mijn enorme bak pasta salade over de hele keukenvloer kapot heb laten vallen. En laat dat nou nét dat ene momentje zijn geweest waar ik me al de hele dag op had verheugd…
Anoniem
owww! en van die mensen die dan op bezoek komen "ergens" in de middag. zodat je de hele middag zit te billen knijpen bij elk slaapje en elk slaapje wanneer de deurbel zou gaat, onee die had je er al uit gehaald, :-P
Anoniem
Hilarisch geschreven Suus! :) Nu al een trouwe fan!
Anoniem
Hilarisch!
MummySuze
De derde! Mensen met meerdere kinderen zijn in mijn ogen über-geweldigen. Ik vind één al een hele onderneming. Zou graag een gezinsuitbreiding willen, maar dan met lieve man (iemand nog husbands in de aanbieding? Toevalling? Nog eentje stoffig op zolder achter de oude videorecorder?).... Dapper hoor! Hoe gaat dat?