COUNT MY BLESSINGS!

Ik begin even met iets minder leuks, maar uit dat minder leuke zijn wel mooie dingen voor terug gekomen! Nu vind ik het dit jaar best wel moeilijk om al mijn 'blessings' te omschrijven. Want mijn moeder is dit jaar overleden. Als ik dit van mensen om me heen hoorde, vond ik het heel erg dat ze één van hun ouders moesten missen. Maar dacht er nooit bij na dat mij dit zó vroeg zou overkomen. 

Ik begin even in 2013. In augustus werd ik zwanger en wij hebben dit na 8 weken aan onze ouders bekend gemaakt. Mijn moeder kreeg tranen van geluk!! Ze kon bijna niks in de winkel laten liggen en onze band werd met de dag sterker. En die was al flink sterk!!! Ik was 22 mei 2014 uitgerekend, maar ik wist vanaf de eerste echo al dat ons ventje veel eerder wilde komen. Dit bleek ook zo te zijn en in de nacht van 28 op 29 april zijn mijn vliezen gebroken. Na 26 uur mocht ik eindelijk gaan persen. Mijn zoon was geboren! Om 3.23u op 30 april. Een paar uur later besefte ik pas dat dit de dag was dat mijn moeder ook jarig is! Wat een prachtige dag! "Het mooiste cadeau!" zei mijn moeder. 

2 maanden later vroeg mijn moeder mijn broer en mij (met mijn vriend) op de koffie. Ze moest ons iets vertellen. Er was longkanker bij haar geconstateerd. Mijn moeder heeft nooit gerookt. Ze had al een aantal tests gehad, want ze voelde zich al een tijdje niet zo lekker. Longkanker is  niet te genezen, hadden de artsen gezegd. Ze konden het proces alleen maar vertragen. Maar de gemiddelde patiënt met longkanker zou wel gemiddeld nog 5 jaar kunnen leven. 

Mijn moeder was altijd ontzettend positief! Ze was door de kanker heel erg afgevallen en zei: het was heel makkelijk, gewoon bijna niks eten! Dit was natuurlijk grappig bedoeld. Ook toen haar haar begon uit te vallen bleef ze positief. Ze wilde, zodra er ook maar een paar plukjes uitvielen, meteen haar haar af laten scheren. Ik ben met haar mee gegaan naar het haarinstituut dat gespecialiseerd is in haarwerken en weten hoe ze om moeten gaan met kankerpatiënten en ook met hun geliefden. Want het deed mij meer pijn dan mijn moeder er last van had dat ze haar haar eraf liet halen. 

Mijn grootste wens was dat mijn moeder mijn zoon zou zien lopen en 1 jaar zag worden. Dit is haar gelukt! Op 30 april dit jaar werd mijn zoon 1, mijn moeder 61. Ze kon helaas niet bij zijn verjaardag zijn. Want ze was té zwak en zat aan de morfine. Mijn broer heeft nog het cadeau voor mijn zoon opgehaald bij mijn moeder, want ze wilde per se dat hij het op zijn verjaardag kreeg. 

Op 8 mei om 6.30u is ze overleden. Een vreselijke dag. Maar een 'blessing' voor mijn moeder, dat ze geen pijn meer zou hebben! 

En nu komen we dan bij de blessings. Mijn moeder was er niet meer, maar ze had ook geen pijn meer. 

Blessing 2: ik heb een zoon, op de 60e verjaardag van mijn moeder geboren en ze heeft hem ook nog gekend! 

Blessing 3: mijn moeder heeft mijn zoon 1 jaar zien worden en ik heb veel foto's met hen samen. 

Blessing 4: mijn vriend is mijn grootste steun en toeverlaat geworden. Dat was mijn moeder altijd. 

Blessing 5: ik heb een geweldig gezin! Koopwoning, baan (ik hoop toch wel gauw iets anders te hebben, maar dit loopt nog niet echt los), een prachtige en altijd vrolijke zoon, een vriend die ook mijn beste maatje is geworden en waarmee ik het altijd leuk heb en een lieve kat. 

Blessing 6: de band met mijn broer is nóg beter geworden dan die al was! 

Blessing 7: ik heb mijn vader nog! En ook met hem heb ik een hele sterke band. 

Blessing 8: ik leer andere kanten van mezelf kennen, die ik nog niet kende en die mijn moeder ook had. Creatieve, zorgzame en slimme kanten. 

En dan kom ik bij de laatste blessing, blessing 9: ik heb de meest bijzondere en fijne band gehad met mijn moeder! Ik heb haar gekend, die mooie bijzondere vrouw, die altijd klaarstond voor iedereen, maar zichzelf nooit vergat. De vrouw die mij het leven schonk en mij haar goeie eigenschappen mee gaf. De vrouw die ook een goede smaak op het gebied van kleding had. De vrouw waarmee ik kon lachen, gieren, brullen en gek doen. De vrouw waarmee ik kon huilen, knuffelen en lekker een wijntje mee kon drinken. 

Deze vrouw was mijn perfecte rolmodel en ik was super trots op haar!  Ik hoop dat mijn kinderen ook ooit zo over mij praten. Daar werk ik hard voor, al gaat bijna alles wel vanzelf. 

Deze vrouw was de enige vrouw waar ik mama tegen zei. 

Deze vrouw was mijn moeder! 

Er is nog één ding die ik graag bij mijn blessings hoop toe te voegen dit jaar. Volgende week mag ik gaan testen of ik voor de tweede keer mama mag worden. En hierover ben ik ook themablogger voor MAMAPLAATS.