Snap
  • Mama
  • kanker
  • #Countyourblessings
  • #beter
  • Ziekenhuiscontroles
  • Corona

Corona maatregelen wel of geen poli afspraak

Aller eerst wil ik iedereen de beste wensen wensen voor 2021 dat al jullie dromen maar uit mogen komen! 

Valt het jullie ook niet op dat op social media iedereen altijd alleen de leuke en positieve dingen laat horen/zien en nooit een keer waar ze bijvoorbeeld bang voor zijn? 

Willen jullie weten waar ik bang voor ben? als ik onderweg ben naar de oncoloog om te horen of ik nog gezond ben, iedere keer weer. En dat gevoel dat gaat denk ik nooit meer weg. En dat geeft niks het hoort nu eenmaal bij mijn leven tot de tijd naar de controle toe weet ik dat ik er mee bezig ben en als ik mijn controle heb gehad hoop ik met een glimlach en opgeheven hoofd het ziekenhuis uit te lopen naar buiten waar mijn moeder op mij zal wachten.

deze blog gaat dan ook over de controle afspraken / corona lezen jullie mee?

Ja hoor daar lag die dan naar binnen geschoven door de brievenbus zo beland op mijn deurmat, een brief, de brief van het ziekenhuis. Ik opende de brief en daar stond het hoor in KOEIEN LETTERS niet omheen te lezen, de poliklinische afspraak werd veranderd naar een telefonische consult. Alweer.

Ik belde mijn moeder huilend op omdat ik het niet begreep, waarom werd mijn afspraak weer een soort van gecanceld, niet helemaal natuurlijk maar toch wel een beetje. Zo een belangrijke afspraak die dan door geschoven wordt naar een telefonische consult. Mijn moeder kan mij dan altijd wel weer gerust stellen, ze vertelde mij dat als ik het niet vertrouwde of me er niet goed bij voelde ik het ziekenhuis moest bellen voor uitleg. 

Ik wilde niet bellen, ik wil namelijk niet als een zeur overkomen, maar er bleef toch een bepaalde angst bij mij die ik niet wilde voelen, het ging niet weg, ik besloot toch maar om de telefoon te pakken en te gaan bellen wie weet konden hun mij toch helpen met de vragen die in mijn hoofd bleven spelen.

De telefoon ging over, er werd opgenomen ik begon rustig mijn verhaal te vertellen en vroeg de assistente van de polikliniek hoe het kon dat ik alweer niet naar de poli mocht komen, ik snap dat iedereen voorzichtig is door corona laten we dat voorop stellen. Ik zelf ben uiteraard ook met corona bezig, maar dit zijn geen afspraken die met niks te maken hebben, het zijn nogal belangrijke afspraken. Ze vertelde mij dat het door corona kwam daardoor wilde ze zo min mogelijk patiënten ontvangen. Dus ergens was het wel een goed teken dat mijn oncoloog mij niet wilde zien hij bepaald immers de stand van zaken als het nood is moet je komen en als hij denkt dat het niet nodig is wordt het alleen via de telefoon. Maar daar voelde ik het de onmacht nam het over mijn lip begon te trillen en ik kon mijn tranen niet meer inhouden, huilend praatte ik verder met de assistente. Ze had een afspraak met mij gemaakt dat we het telefonische consult zouden laten staan en als ik de afspraak naar voren wilde hebben omdat het me te lang duurde mocht ik bellen, maar ik mocht ook aangeven als ik gebeld was en ik als nog langs wilde komen, ze uiteindelijk toch ook nog een poliklinische afspraak voor mij kon maken. 

12 Oktober 2020 de dag dat ik gebeld zou worden door mijn oncoloog gelukkig plan ik de afspraken altijd zo vroeg mogelijk in zodat ik niet nog een hele dag hoef te wachten voor de uitslag, altijd al gedaan zowel telefonisch als poliklinische. Ik zou er niet aan moeten denken om dan ook nog tot eind van de dag te moeten wachten voor de uitslag. De telefoon ging ik nam op; het was mijn oncoloog hij vroeg hoe het ging en of ik mij moe en traag voelde, O shit dacht ik MOE? TRAAG? waarom deze vragen dit klinkt niet al te positief. Ik vertelde hem dat ik me niet moe en traag voelde maar wel dat ik 3 kg aangekomen was of dat met mijn schildklier te maken kon hebben. ( Na mijn bestralingen deed mijn schildklier he-le-maal niks meer) is uiteindelijk na medicatie zelf weer op gang gekomen. 

dat zullen de corona kilo's wel zijn vertelde hij mij lachend en hij vertelde dat mijn bloeduitslagen er goed uit zagen. De rest was bijzaak ik hoor altijd alleen de bloeduitslag en wat er daarna gezegd wordt komt door in een soort waas. Tot dat ik ineens de woorden 4 maanden en controle hoorde. Sorry wat zei u?  Wat bedoelt u met over 4 maanden op controle terug komen? waarom moet ik nu ineens over 4 maanden komen ipv de 6 maanden die ik er nu al tijden tussen mag laten zitten. 

Ergens klonk het heel logische, zijn verklaring, ik snapte het. Hij vond het toch wel van belang om mij nu na ruim 1 jaar niet gezien te hebben toch weer langs te laten komen. Je raad het vast wel ( ik schrok ALWEER) hoezo moet dat dan ineens 2 maanden eerder waarom kan dat niet gewoon over een half jaar?! Waarom kon ik niet gewoon blij zijn? dit was toch wat ik wilde ik had zelf een aantal weken ervoor gebeld dat ik graag langs wilde komen waarom werd ik hier dan nu ook weer bang door. Waarschijnlijk als hij het niet gezegd had dan had ik het zelf aan hem gevraagd of het niet mogelijk was dat ik langs zou kunnen komen alleen is het zo dat als het uit de mond van een oncoloog komt het toch anders over komt dan dat ik het zelf zou vragen. 

valt het jou niet op dat op social media iedereen altijd alleen maar het mooie laat zien? en nooit een keer zal zeggen wat hun angsten zijn of wat ze bezig houdt. Dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken. 

Er ging van alles door mijn hoofd, en heel eerlijk vanaf 12 Oktober heb ik nou totaal geen rust in mijn reet gehad de vragen die naar boven kwamen waarom hij me nu eerder wilde zien en waarom het nu ineens wel een poliklinische afspraak moest worden hielden mij bezig. En nog ik moet me deze maand weer bloedprikken, en mij melde bij de poli en wat ik misschien nog wel het engst vind is het idee dat mijn moeder deze keer niet mee naar binnen mag vanwege COVID en ik alleen door die enorm lange hal moet lopen naar dat kamertje waar het allemaal begon en mijn leven compleet veranderde, die angst ik voel hem maar ik weet zeker dat het goed gaat komen althans dat hoop ik 

Duimen jullie met mij mee?

Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog 

Liefs -X Shannon