Corona Child

‘2020 is het meest verschrikkelijke jaar óóit!’ of ‘Ik kan niet wachten tot dit jaar voorbij is...’ is wat we tegenwoordig alleen maar horen.Maar voor mij is dit jaar juist één van de meest bijzondere jaren van mijn leven, want ik kreeg mijn eerste kindje. En ja, ze is een Corona Child.

Geboren midden in een pandemie, in een wereld die wij en ook onze ouders niet kennen. Oké, toen ik zwanger raakte begin december 2019 kon niemand weten dat de wereld zó zou veranderen 4 maanden later. Misschien zullen we in de toekomst gaan praten over generatie CC (Corona Child). Ik ben er achter dat er toch zeker wel een aantal eigenschappen horen bij een Corona Child...

Mijn man en ik zijn best verschillend, maar over één ding waren wij het direct eens. Wij vinden het belangrijk om zelfstandigheid, zelfverzekerdheid en onafhankelijkheid te stimuleren in de opvoeding van onze dochter. Dus toen Vie het laatst op een krijsen zette toen ze door oma naar bed werd gebracht, minutenlang ontroostbaar was en zodra ik haar overnam een heel geniepig lachje liet zien, wist ik dat dat het eerste kenmerk was van een Corona Child. We leven immers in een veel kleinere, sociale kring en eerlijk is eerlijk, de dagjes naar de oppas (opa & oma en het kinderdagverblijf) staan vooralsnog on hold tijdens deze tweede lockdown...

Tegelijkertijd groeit ze wel op in een samenleving waarin we misschien wel nooit meer terug gaan naar die awkward 3 zoenen bij een begroeting, felicitatie, vertrek... die grens is toch altijd een beetje verwarrend. Want wanneer begin je met drie zoenen geven? Niet als je bij binnenkomst de nieuwe partner van je zus ontmoet, maar na een paar uur bij vertrek wel? En what about die collega die je uit beleefdheid alleen spreekt en die jarig is? Kun je dan een alleen een hand geven of moeten daar dan ook drie zoenen bij? Hoe vaak ik wel niet van tevoren heb besproken ‘wat ga jij doen straks? Drie zoenen of alleen een hand?’ Awkward.

Misschien zijn deze dilemma’s wel verleden tijd nu en lopen we gewoon een ruimte binnen, steken onze hand op en zeggen we ‘hallo!’. Ja, dat hoop ik echt voor haar. Bijkomend voordeel voor een Corona Child. Die personal space die we hanteren in deze pandemie mag van mij blijven. Alleen dat krijsen als oma, nog niet eens een vreemde, maar oma haar naar bed brengt is een béétje much... Want die situatie alleen al was een regelrechte Corona Child Crisis!