Clubjes?!

Op een gegeven moment worden je kinderen ouder en kunnen ze zich steeds beter zelf redden, dat maakt het allemaal weer wat makkelijker. Maar voor mij komt er dan weer een andere drukte, de clubjes!

Soms zou je als ouders willen dat je jezelf in tweeen kunt delen, tenminste ik wel. Of ben ik daar de enigste in?

Lotte is 5 jaar en zit op gym, daar gaat ze maandag van 15.45 tot 16.45 heen. Een keer in de zoveel tijd heeft ze een wedstrijdje. Ook zit ze nog op zwemmen, dat doet ze op zaterdag van 12.30 tot 13.30.

Stef zit op voetbal, hij traint op woensdag van 17.00 tot 18.00. Wedstrijden heeft hij op zaterdagochtend.

Zo dus ook deze zaterdag, en natuurlijk had Lotte deze zaterdag ook een wedstrijd. Het liefst ga je als ouders naar beiden, maar ja dat kon dus niet.

Lotte moest om 8.45 in de sporthal zijn, ze had van 9.00 tot 9.45 de wedstrijd. Stef moest om 9.15 verzamelen en om 10.00 de wedstrijd spelen. Normaal gesproken hadden we gevraagd aan de ouders van een vriendje die bij hem in het team zat of ze hem mee wilde nemen, maar ja het was de kampioenswedstrijd dus tja dat doe je ook niet zomaar.

Gelukkig konden we het wel zonder al teveel problemen oplossen. Ik ging met Lotte mee en ging na de wedstrijd meteen richting het voetbalveld. Rene ging met Stef mee, en nam Maud ook mee.

Lotte is een strebertje en gek op aandacht dus eigenlijk had ik niet verwacht dat ze dit had geaccepteerd, dat ze Rene ook bij de wedstrijd wilde hebben. Maar dit keer maakte ze er gelukkig geen probleem van.

Lotte deed het harstikke goed, ze werd nog derde ook en kreeg een mooie medaille. Helaas was ze in tranen, een vriendinnetje was eerste en had een mooie beker gehad. Ze had toch haar best gedaan?! Ze snapte niet dat ze die beker niet had gewonnen. En eerlijk gezegd was dat vriendinnetje ook beter, maar hoe vertel je dat aan je dochter van 5 jaar? Heel moeilijk, gevoel en verstand spreken elkaar tegen. Je dochter is toch altijd de beste? Dat zegt je gevoel. Maar je verstand weet dat dit in dit geval niet zo was. Ik vond dat zij het heel goed had gedaan, en was zo trots op haar. Maar toch was ze ontzettend verdrietig.

Stef was weer een heel ander verhaal, zaterdag dus de kampioenswedstrijd en hij had er de hele week naar uitgekeken. Alleen nou had hij vrijdagmiddag hoofdpijn gekregen, en ook zaterdagochtend was het mis. Zelfs met overgeven erbij, zo sneu. Ik heb hem maar tot op het laatste moment in bed laten liggen. Maar helaas nog steeds was hij beroerd, maar hij moest en zou gaan. Toch maar de tas ingepakt en hup naar het voetbalveld, maar waarschijnlijk alleen om te kijken.  Toen hij 5 minuten aan de kant stond heeft hij zijn tas gepakt en heeft hij zich omgekleed, je wilt niet weten hoe beroerd hij eruit zag, maar hij heeft wel de wedstrijd uitgespeeld. Zo  knap vond ik dat, als ik hoofdpijn heb red ik dat echt niet.

En ze zijn kampioen geworden!!!! Ik ben zo blij dat hij erbij kon zijn.

Zo dat hadden we dus achter de rug, alle wedstrijden weer gehad. We konden ons opmaken voor het zwemmen van Lotte. En dan was het allemaal weer achter de rug en konden we de rest van de zaterdag rustig aan doen.

Al met al liep het harstikke goed, en dan ben ik blij dat Rene nu thuis was. Regelmatig is hij er niet en tja dan moet ik me dus inderdaad in tweeen delen.

Het weekend is morgen weer achter de rug, en dan beginnen de trainingen weer. Ik vraag me echt af hoe ouders het doen waarvan de kinderen op 3 a 4 clubjes zitten. Want naast de clubjes heb je ook nog de vriendjes en vriendinnetjes waarmee ze willen spelen doordeweeks. En alhoewel ik zie dat de kinderen het sporten echt leuk vinden en ik er ook voor ben, ben ik altijd blij als het weer vakantie is en even geen trainingen of wedstrijden.