Chaos vs perfectie

Ons chaotische gezin 🤍

Nu er nog een kleine bij is moet ik het soms los laten, de perfectie. Want zo heb ik alles het liefst; een perfect schoon en ingericht huis, mezelf netjes en gestreken (en het liefst wat kilo's lichter), contact onderhouden met iedereen, de kinderen mooie kleding en nette haren.

Het gaat soms gewoon nu niet; de tijd is te kort, ik ben te moe, mijn lijf moet nog herstellen, ik heb geen zin in de discussie over het niet willen dragen van een broek of de haren wel of niet in een vlecht, ik zit de helft van de tijd onder zure uitgespuugde melk, of met een baby met krampen aan me vastgeplakt, bijna alle kleding past nu niet want de zwangerschapskleding is te groot en mijn 'oude' kleding nog veels te strak en mijn sociale concten (voor zover dat überhaupt nu kan in coronatijd) staan op een laag pitje door al het hierboven staande. Dus laat ik het maar los, wat een enorm leermoment is voor mezelf, daar loslaten niet mijn sterkste punt is....

Ze worden groter, alles wordt weer makkelijker en voor nu geniet ik vooral van de chaos, want deze tijd komt niet meer terug !