Carriere versus Moederschap

Niemand kan het je vertellen. Er is geen goed of fout. Er is geen wijze waarheid. Er is alleen maar dat wat goed voelt voor jou als mama.

Goed. Voor de komst van Baby had je een leuke baan, je eigen inkomen, en, als klap op de vuurpijl, ook nog een portie vrije tijd. Het leven kon toch eigenlijk niet beter?

Maar dan... Je hebt een kindje gekregen, en langzaam maar zeker dunt die dikke moederkoek-achtige laag om je heen beetje bij beetje uit en dan...

Dan krijg je opeens te maken met de enge, harde buitenwereld die steeds maar weer aan je mouw trekt, en lijkt te roepen, “Hallo! Ben je daar nog? Die dame die je ooit was? Voordat je je constant zorgen maakte over vieze luiers en voedingstijden en of Baby wel genoeg aandacht, frisse lucht en vitaminen krijgt. Klop, klop, hallo! Waar ben je dan?

Er wonen tegenwoordig twee fantasie-creaties op mijn schouders. De ene is een mooi, sierlijk engeltje. Ze zingt lieflijk dat het goed is zoals het is. Je bent nu mama, en Baby heeft je nodig. Hij heeft maar een ouder. Enne, het gaat toch goed, elke dag, met die staafmixer? Het andere wezen is het duivelje. Hij schaterlacht met een schorre stem en zegt, “Nou, nou, je kunt toch ook wel wat meer doen dan alleen maar dat moederen? Je lijkt wel een gans! Nog even en je brein lekt uit je oren omdat je ‘m niet onderhoudt. Voeding, heeft ie nodig, dat grijze brein van jou. Kennis! Uitdagingen! Kom op, je ging toch carriere maken? Een vrouw van de wereld worden? Dat kun jij toch nog wel? Watje...”