Burnout /moederschap en hoe nu verder?

Wat gebeurt er nou allemaal met mij? Altijd overal controle op, niets was teveel. Hoe meer hoe beter. Tot in de puntjes perfectie. En nu niks meer kunnen, dingen vergeten. Steeds moe en jezelf analyseren. Zit je dan bij de huisarts, je tranen weg te pikken. Huilen deed ik nooit, geen tijd voor. Doorgaan was mijn sterke kant. Ga iets leuks voor jezelf doen zegt de huisarts. Ik kijk hem aan, iets leuks? Wanneer heb ik dat gedaan voor het laatst?  Door mijn afwezigheid thuis, voelde ik me schuldig om iets voor mezelf te doen. Als er vrije tijd was dan moest ik iets met de kinderen doen. Want ik wil overal perfect in zijn. Maar mijn emmer was vol geraakt. Er was geen plek meer voor nieuwe informatie, de emmer liep over. Opeens stopt werk en zit je thuis. Het enige wat ik mezelf steeds vroeg is, hoe ben ik hier in beland.