8 jaar geleden
Buitengesloten door vriendinnen!?
Mijn eerste blog na lang twijfelen! Toch maar proberen want ik ben benieuwd naar jullie ervaringen/reacties.
Een blog schijven, wel doen, niet doen? Twijfel twijfel....Want waar begin ik ergens? En wanneer heb ik überhaupt tijd om een blog te schrijven?!
Nou, toch maar proberen! Ik lees bijna alle blogs wel op Mamaplaats en herken veel verhalen.
Ik was benieuwd of er andere mama's zijn die het volgende herkennen;
Ik zit al heel lang, al zeker wel een paar jaar, met iets. De ene dag denk ik er niet eens aan en de volgende dag word ik opeens weer zo boos en verdrietig.
In juli 2010 ben ik voor het eerst mama geworden, ik was toen 26 jaar en 2,5 jaar samen met mijn vriend.
Voor dat ik mijn vriend leerde kennen was ik 2 jaar vrijgezel na een relatie te hebben gehad van 7 jaar. In de 2 jaar dat ik vrijgezel was, was het lang leve de lol. Ik woonde lekker alleen, autootje voor de deur en kon doen en laten wat ik wou. Elk weekend met vriendinnen op stap, soms wel 3 feestjes in een nacht. Wat een ongelooflijke lol hebben we gehad, heerlijk die vrijheid, zal die tijd nooit vergeten. Op een gegeven moment was het toch ook wel leuk geweest en op dat moment leerde ik mijn vriend kennen. Ik werd rustiger en ging me "settelen". Ik was er aan toe! Ondertussen gingen vriendinnen door met het lang leve de lol. Prima natuurlijk, ze waren vrijgezel en jong! Toen ik zwanger was van mijn dochtertje was iedereen mega enthousiast!! Ze konden allemaal niet wachten tot ze er was, en ook na de geboorte waren ze de meeste trotse tantes! Tot er op een gegeven moment iets veranderde. Ik weet niet meer precies hoe en wanneer dat was maar ze lieten me een beetje links liggen. Ik was niet gezellig meer denk ik. Ik ging tenslotte niet meer mee naar feestjes en andere uitjes.
Inmiddels hebben wij ook een zoontje van bijna 16 maanden en voel ik me steeds vaker ongelooflijk "buiten gesloten".
Een van mijn vriendinnen is inmiddels ook heel gelukkig in de liefde maar gaat toch door met het feesten etc.
Oke, ieder zijn ding.
Op social media lees en zie ik hoe ongelooooflijk leuk mijn vriendinnen het allemaal hebben samen en lachen ze om hun inside jokes. Niemand die vraagt hoe het mij gaat, of hoe het met de kids gaat. Langskomen doen ze ook niet meer, hebben ze t te druk voor. Er word niet heel erg meer naar mij omgekeken zeg maar.
Een tijd geleden waren we samen om de verjaardag van mijn beste vriendin te vieren, wij zijn al ons hele leven vriendinnen, al sinds ons 2e jaar, sinds de crèche. Nooit ruzie gehad en nooit "uit elkaar" geweest. We vierden toen haar 30e verjaardag. De rest vd vriendinnen zijn allemaal sinds een jaar of 10 in beeld.
Ik was ergens mee bezig en opeens hoorde ik ze allemaal lachen om de super grappige gesprekken die ze met elkaar hadden in de "vriendinnen app"! What the f*ck?!? Dacht ik!! Vriendinnen app?? Ehmmm, halloooo?? Ik zit daar niet in he ladies? Beetje ongemakkelijk dit, sommige van jullie kennen elkaar nog maar net!!
Nou ja, ik hoor er dus niet meer bij want ik heb nou eenmaal een rustig leven met 2 heerlijke kinderen.
Ik heb dit wel eens laten vallen, dat ik dit vervelend vind (zacht uitgedrukt) maar er word niet echt heel erg op ingegaan. Ik laat het ook maar gaan denk ik. Ik ben nog steeds de enige met kindjes uit ons "groepje" ook al zijn wel "al" rond de 32 maargoed, pijn doet het wel. Want waar ligt t nou aan? Ik vat het veel te persoonlijk op!
Ik mis vriendinnen met kinderen die snappen hoe het leven met n gezin in elkaar zit!!
Zijn er mama's die dit herkennen? Hoe gaan jullie er mee om?
Liefs,
Mama van I & J
Anoniem
Ik was opzoek naar het tegenovergestelde, vriendinnen die kinderen hebben en diegene zonder kinderen buitensluiten. Uitgelegd hoe ik me hieronder voelde en ze zouden erop letten. Maar ik miste toch niet veel want ze hadden het toch alleen maar over hun kinderen was de reactie. Ik mis heel veel, ik mis mijn vriendinnen! Toen kreeg ik een paar weken later een besloten data en tijd via Whatsapp binnen of ik dan zin had om aan te sluiten. Het voelde aan alsof ze 'oja! We moeten haar voor de degelijkheid ook maar vragen'. Toen ik vandaag via Social media moest vernemen dat de een zwanger was van een tweede wist ik dat ik buitenspel stond
mamavaneenmeisje
helaas hier wel herkenbaar. Maar dit is ook deels mijn eigen schuld. Ook ik laat het zelf verwateren. Stom eigenlijk. Maar door mijn eigen drukte sluipt het er gewoon bij in.
peetje80
jammer genoeg helaas herkenbaar. wij waren deze 1e die kindjes kregen uit onze aparte vriendenkring. beide kringen vonden het moeilijk en daardoor werden wij ook steeds vaker buitengesloten. nu 9 jaar later ben ik eigenlijk wel blij dat het zo gelopen is. de andere hebben nu wel kids maar die zien vooral bij de opvang en de vrienden die weer ondertussen gemaakt hebben zijn super vrienden en daarmee zien we op een betere golflengte. succes
anoniem2017
Ik ken wel het gevoel. Maar hier heeft iedereen wel kinderen. 1 vriendin staat er tussenin maar dat is mijn beste vriendin en die neem ik niks kwalijk. Wij waren 4 stellen die bevriend waren en 2 daarvan hebben ons buitengesloten. Om een zogenaamde lullige reden, zulke mensen ben ik liever kwijt dan rijk, en er komen vast wel nieuwe vrienden ooit op mijn pad. Vind het alleen zonde van de lange tijd dat wij wel bevriend waren. Nu durven ze je amper aan te kijken. Maar op dat gebied is dat hele fb gebeuren weer niks, je ziet alles, daardoor bel je elkaar niet meer op en verwaterd alles. Het is jammer, maar helaas pindakaas. Ik heb het wel uitgesproken, en ben daarin erg eerlijk geweest door te zeggen hoe het was. Heeft niks verandert, maar ik ben het kwijt. Succes en je vind vast wel weer andere vrienden. Zodra ze naar school gaan ontmoet je weer moeders met kindjes van dezelfde leeftijd. Onderhou gewoon het contact met je goede vriendin die je al kent vanaf je 2 bent en zeg eerlijk dat je het fijn zou vinden dat ze als ze bij je is er dan ook echt is en niet steeds op haar telefoon zit