Brief voor mijn ouders

Ik groei als moederzijnde op in een wereld vol technologie. Weet je zelf het antwoord niet? Dan weet Google het wel en anders die duizenden andere moeders op sociale media. Ook heb ik altijd contact met mijn ouders binnen handbereik door die smartphone naast me, maar hierdoor vergeet je wel eens de beginselen van je eigen ouderschap zijn begonnen bij je ouders. Die twee personen waarvan je kneiterveel geleerd hebt. 

Lieve papa en mama, 

25 jaar en moeder van een zoontje, op mijn 22e bevallen van Senn, geheel gepland heb ik jullie opa en oma gemaakt. En wat zie ik een trots en liefde als jullie naar Senn kijken. Feilloos zijn jullie in jullie opa en oma rol gekropen en ik zie de meest liefhebbende grootouders die een kleinkind zich kan wensen. 

Wat ben ik dankbaar dat ik jullie beide heb, dat ik jullie dit mag geven en dat jullie in het leven van Senn zijn. Dankbaar dat ik iets terug kan geven na de basis die jullie mij geleerd hebben. Ik was ook geen makkelijke baby: huilen, onrust, koemelkallergie, eczeem, de jongste in huis. Gut wat weet ik wat u gevoeld hebt mama, elke nacht tot in de vroege uurtjes in de weer met flessen, troosten en wiegen. Zeer waarschijnlijk af en toe een snauw naar papa toe, omdat je gewoon moe bent en wilt slapen. En wat hebben jullie een onderzoeken met mij gehad, zoals wij ondergaan hebben met Senn. Ziekenhuis in en uit, van eczeem naar astma en daarbij nog een koemelkallergie. Waarvoor toen nog veel minder opties waren dan nu. Ik herken hierin dingen van Senn, die herkennen jullie ook. Maar altijd heb ik liefde gekregen en gevoeld, samen met mijn zussen, die nog als twee extra moeders om mij bekommerden. Opgroeien met twee oudere zussen, soms enorm frustrerend, maar meestal erg gezellig en soms zelfs handig. Ik mocht eerder uit, soms wat later thuiskomen en deuren waren al geopend door mijn zussen. 

Vooral als ik denk aan alle uitjes die wij deden, alle kampeervakanties samen en de "simpele" momenten thuis. Niets was te veel gevraagd en toch waren er duidelijke grenzen, die soms overschreden werden, maar veelal geaccepteerd werden. Onze problemen waren altijd welkom, hulp met huiswerk, vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Soms een ruzie, meestal veel gelach. En hoewel jullie drie meiden in huis hadden, waren we allemaal verschillend en mochten wij dat ook zeker zijn. Nog te bedenken dat jullie altijd met mijn naar de ortho reden, zo'n 6 jaar en 4 beugels lang. Of naar de huidarts, waar ik negen van de tien huilend vandaan kwam en papa mij dan trakteerde op een reuzen saucijzenbroodje. Die kleine dingen, die fijne herinneringen.

Wat ben ik blij met de opvoeding die ik heb gekregen, dat ik (op)gegroeid ben bij jullie en nog steeds gewoon jullie jongste dochter kan zijn die soms even verdrietig is, maar ook een moederleven heeft met een kind, huis en vriend. Een eigen leven, maar verweven met die van jullie. Ook al ben ik nu "volwassen", ik leer nog zoveel van jullie. Daar ben ik dankbaar om. De opvoeding die ik heb gekregen, die ga ik Senn geven.

Lieve papa en mama, ik hou van jullie en ik ben gek op jullie. We gaan nog veel meer genieten met en van elkaar.

Liefs,Erin