Brief voor mijn meisje

Yenthe, ons lieve, kleine meisje, wat zijn we blij met je. Zelfs je grote broer Tijn, die het heel moeilijk vindt om de aandacht te moeten delen, wil je vasthouden, aaien en kusjes geven (dat hij daarna snel zegt 'Mama doen' en je wegduwt, vergeten we nu even). Ook ik zou je de hele dag kusjes willen geven. Helaas slaap je nog veel, maar wat is het fijn als je naar me lacht als ik je uit bed haal.

Ik was met een jongen even blij geweest en daar hadden we even veel van gehouden, maar dat je een meisje bent is, zoals de buurvrouw zei, 'mooi meegenomen'. Het is leuk om na drie jaar stoere jongenskleren nu ook jurkjes, maillots, rokjes en leggings aan te mogen schaffen. En dan vooral roze, veel roze. We hebben tegenwoordig geen gekleurde was meer, maar 'roze was'.

Je bent nu drie maanden. Ik leer je steeds beter kennen. Ik weet wanneer je honger hebt, wanneer je moe bent en hoe je het liefste slaapt. Je lacht en herkent mijn stem; samen lachen en kletsen we heel wat af. Ik ben zo benieuwd hoe je je gaat ontwikkelen, wat voor meisje je wordt. Lijk je op mij of op je vader? Ben je stil of druk, snel of langzaam, sociaal of verlegen, links- of rechtshandig, goed in rekenen of in taal, hou je van patat of pannenkoeken? Word je groot of klein, wil je later lang of kort haar, wat word de kleur van je ogen, wanneer ga je praten, lopen, zelf eten etc.? Vandaag is mooi, maar ik kan ook niet wachten op alle volgende dagen om te zien hoe je groter wordt, veranderd en steeds meer kan. Maar hoe je je ook ontwikkeld, we zullen altijd van je blijven houden en trots op je zijn.

Lieve Yenthe, welkom bij ons.