Brief aan mijn baby

Een tijdje terug vond ik een briefje van mij aan mij. Ik was een jaar of 10 toen ik het schreef en er stond iets in de trant van: “Ik hoop dat als je dit leest je gelukkig en knap bent.” Geen hele diepe boodschap maar grappig vond ik het wel. Toen kwam ik op het idee om hetzelfde te doen maar dan voor Sem. Een brief die hij over een jaar of 15 mag lezen. Een brief aan mijn baby.

Lieve Sem,

Ik schrijf dit terwijl ik naar je lieve kleine koppie kijk maar als je dit leest ben je niet zo klein meer. (Hopelijk nog wel lief.) Om eerlijk te zijn moet ik er nog niet denken aan hoe groot je bent als je dit leest. Je stapt nu al vrolijk de kamer rond maar valt nog steeds heerlijk in slaap op mijn borst of komt naar me toe om even lekker te kroelen. Het idee dat je straks steeds zelfstandiger gaat worden voelt heel gek.

Zoals je vast wel weet was het niet helemaal een bewuste keuze om jou te krijgen. Dat nam niet weg dat jij, ons wondertje, meer dan welkom was. De tekst op het geboortekaartje was dan ook:

“Onverwachts kondigde zich een nieuw wonder aan. De natuur bleek haar eigen gang te gaan. Even moesten we aan de gedachte wennen, maar nu kunnen we niet wachten om jou te leren kennen.”

En zo is het. Iedere dag leer ik weer een beetje meer over je. Zie ik bepaalde karaktertrekjes ontstaan, hebben we meer contact en zo ken ik je steeds een stukje meer. Ik ben zo nieuwsgierig hoe je straks zal zijn, van welke muziek je zal houden, wat je lievelingskleur is en welk pad je gaat bewandelen.

Wat ik hoop is dat ik je geleerd heb om ten alle tijde voor je eigen geluk te kiezen. Natuurlijk niet onnodig ten koste van anderen, maar niemand behalve jij is verantwoordelijk voor jou geluk. Als jij niet om jezelf denkt, doet niemand het. Ik hoop dat je geleerd hebt om je gevoel te volgen. Dit is voor mij altijd de beste raadgever geweest en als ik die niet had gevolgd had jij hier nu misschien wel niet gezeten.

Dingen zijn niet altijd makkelijk en gaan niet als gepland. Probeer dit te omarmen in plaats van hiervoor weg te rennen. Vecht voor de dingen waar je je goed bij voelt. Laat je verassen en volg je hart. Je bent tot zoveel meer in staat dan je denkt.

Op dit moment zit je op mijn schoot en vlei je je hoofdje lekker tegen me aan. Ik ga je nog eventjes heel stevig vasthouden en voorlopig bescherm ik je, met alles wat ik in me heb, tegen de boze buitenwereld. Toch zul je ooit op je eigen benen moeten staan en dan ben ik er om je te helpen opstaan als je valt. Samen kunnen wij de hele wereld aan.

Misschien ben ik tegen de tijd dat je dit leest wel een of andere saaie doos, interesseert dit je geen drol en neem je toch niks van me aan. Op dit moment past saai echter niet echt in de omschrijving van mijn leven en probeer ik er alles uit te halen. Ik hoop dat jij dat ook doet.

Liefs,

Mama