Boodschappen met Des… ohja en KIDS!!!

Dinsdag en woensdag zijn mijn "vrije dagen". Vrij als in, ik hoef niet naar kantoor. Deze dagen staan in het teken van het huishouden, boodschappen doen, schoolleven, zwemles en qtime met Jesiah! Heerlijke dagen (meestal).

"Maar zij horen; Jongens, ren je rot, bonk tegen zoveel mogelijk benen en stellages aan"

DINSDAGMaar voor nu vertel ik je graag over mijn dinsdag. Nee vandaag was het niet mijn dag. Een dag om te janken.

Ik moet eerlijk zeggen, het begon redelijk oke. Er stonden wat afspraken, zoals het aanvragen van een nieuw paspoort en ik moest weer even langs mijn vriendin de mondhygiënist. Maar nu eerst klaarmaken voor school.

Ik had de afspraak bij de gemeente gepland meteen na school, 09:15. Slim bedacht vond ik nog. Zo kon ik daarna meteen even naar wat winkels voordat ik naar de mondhygiënist moest. Na school begon het gedoe dus. Ze zijn in ons dorpske met wegwerkzaamheden bezig en ik had even mot met een verkeersregelaar. Hierdoor was mijn afspraak bij de gemeente verlopen en was ik al bang dat ik hier ook werd weggestuurd. Maar na mijn verklaring over de verkeersregelaar herkende ze het probleem en werd ik alsnog geholpen.

Ik nam Jesiah bij de hand en we moesten even in ganzenpas naar de auto, want ik stond iet wat aso geparkeerd. Op naar de winkels!

BOODSCHAPPEN DOEN (MET KIDS)Boodschappen doen met kids die "vrij" rondlopen vind ik nogal een uitdaging. Ik moest dit keer niet zoveel hebben dus dacht ik, vooruit "Be Free my child". FOUT! Kinderen laten rondrijden met een eigen mini winkelwagentje (even serieus, wie heeft die wagentjes bedacht?) is gevaar voor eigen, maar vooral gevaar voor ander winkelend publiek hun schenen en tenen.  Je zegt voor je de poortjes van de winkel doorgaat; Jongens, NIET rennen en blijf bij mij in de buurt. Oke? "Ja oke mama". Maar zij horen; Jongens, ren je rot, bonk tegen zoveel mogelijk benen en stellages aan en blijf zover mogelijk bij mij uit de buurt. Oke? "Ja, oke mama".

Ondertussen loop ik als een kip zonder kop door de winkel, gooi wat producten in mijn mandje (want dat wagentje heeft dus geen nut want ze zijn in geen velden of wegen te bekennen). Af en toe racet er een kind voorbij en houdt ik de zogenaamde zwart-wit geblokte vlag in de lucht (zoals op de racebaan) en geef ik ze een blik waar menigeen bang van zou worden. Maar nee, niet mijn jongens. Op dit soort momenten voel ik me echt een waardeloze moeder die totaal geen overwicht heeft op haar kinderen. Die blikken van de mensen in de winkel heb ik tegenwoordig ook maling aan en glimlach alsof ik alles gewoon dik vet onder controle heb. Yep, volgende keer kwak ik de kids weer, gewoon zoals altijd, in een grote winkelwagen en kunnen ze geen kant op.

"Als klap op de vuurpijl vond hij het nodig even te trekken aan de stofzuiger die op dat moment nog in mijn mond stak en ze nou net met een scherp voorwerp bezig was"

DE MONDHYGIËNISTHeb jij wel eens een bezoek gebracht aan de mondhygiënist met een nieuwsgierige peuter? Ik wel. Vandaag dus. Gewoon omdat het even moest en ik dacht, ach dat half uurtje, moet lukken. FOUT! Ik lag nog niet in die stoel of meneer wilde even weten of ik al klaar was. Hij trok de lades open, de speelgoedautootjes vlogen door de ruimte, hij trok aan mijn voeten, dook ineens boven mijn hoofd met de vraag MAMA WAT DOE JE? (hij heeft nogal een luide stem). Ondertussen lag ik dus met een beschermbril, een stofzuiger en één of ander apparaat in me bakkes en kon ik maar moeilijk mijn lach inhouden. Als klap op de vuurpijl vond hij het nodig even te trekken aan de stofzuiger die op dat moment nog in mijn mond stak terwijl ze net met een scherp voorwerp bezig was. TOP! Bedankt he lieverd. Thank God ging mijn "vriendin" er goed mee om en kon ze er wel om lachen. Knap staaltje opvoeding, schoot er weer door me heen. Lekker bezig Des!Na mijn bezoekjes aan diverse winkels, boodschappen te hebben gedaan en mijn bakkes weer door de apk was, vond ik het welletjes. Op naar huis, tijd voor koffie! Achteraf moet ik altijd heel erg lachen om deze avonturen, want zeg nu eerlijk, we vervelen ons nooit.

Nu moet ik er ook eerlijk bij zeggen dat dit echt niet altijd zo gaat. Maar deze dag ging voor mijn gevoel gewoon alles even ruk. Dus trek ik dingen minder goed. Hoe gaat boodschappen doen bij jullie? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Of misschien heb je een ander leuk/grappig verhaal. Ik hoor het graag (dan ben ik niet alleen snap je).

Liefs,Des