Blog vs vlog en meer

Om maar even eerlijk met de deur in huis te vallen: ik heb helemaal niets met vlogs en vloggers. Vloggers vind ik al gauw te hip en te jong (sorry voor het generaliseren) en vlogs duren te lang om te kijken.

Voordat ik begon met bloggen vond ik bloggers maar rare mensen. Van die hippe mannen en vrouwen die hun hersenspinsels op het wereldwijde web gooiden. Op Facebook volgde ik een paar websites die moeder/vrouw-gerelateerd zijn en nog meer volgde ik de reacties onder die artikelen en blogs. Mijn eerste blog schreef ik op Moederdag 2015. Zwaar teleurgesteld was ik in mijn wederhelft en prompt maakte ik diezelfde dag kennis met de toetsenbordhelden op Facebook. Maar de smaak van het bloggen had ik wel te pakken. Blog na blog volgde er en ik zag mijzelf daarin groeien. In de blogwereld ben ik echter nog maar een groentje zonder eigen website. En toch weet ik heel goed waar een goed blog aan moet voldoen.

Dat brengt mij weer naar mijn openingszin. Ik heb dus he-le-maal niets met vlogs en de bijbehorende vloggers. Ik heb daar geen tijd voor. Geen tijd voor hebben is natuurlijk onzinnig, maar een vlog duurt toch al gauw een minuut of 5 en in die 5 minuten kan ik ook 5 leuke lijstjes-blogs lezen. Maar ik ben denk ik 1 van de weinigen aangezien de vloggers als paddenstoelen uit de grond schieten. Het is zo hip and happening dat je bijna niet meetelt als je bij de koffiemachine op het werk (bij wijze van... het mag ook bij de koffiemachine in de plaatselijke super) niet kan meepraten over de laatste vlog van Enzo Knol (Sorry, wie???). Van laatstgenoemde heb ik werkelijk nog nooit iets gezien. Sterker nog, ik moest zojuist even via Google zoeken naar bekende vloggers en kwam uit op ene Enzo Knol, maar dat terzijde.

Nu 'ken' ik wel een paar vloggers, bijvoorbeeld Leyla Fashion, en ik kijk ook wel eens een vlog maar meestal neem ik er de tijd niet voor. Simpelweg omdat het te lang duurt. Dat brengt mij bij een ordinaire blog. Waar moet volgens mijn visie een goed blog dan aan voldoen?

Allereerst moeten titel en inleiding mij aanspreken. Qua titels is originaliteit soms ver te zoeken, maar dan heb ik altijd nog een inleiding om te bepalen of ik verder lees of niet. Bevat de titel een onderwerp dat is uitgekauwd dan moet de inleiding ijzersterk zijn wil ik verder lezen. Hebben beide of een van beide mij overgehaald om verder te lezen dan kijk ik vervolgens eerst even of ik het blog niet te lang vind. Ik maak mij daar zelf ook wel eens schuldig aan, maar een hele lange lap tekst leest niet echt fijn. En eerlijk is eerlijk; van iemand die ik ken zal ik sneller een lange blog lezen dan van iemand die ik niet ken.

Titel, inleiding en lengte; check! Dan volgt de leesbaarheid. Daarmee bedoel ik geen d's en t's of andere onbenullige spelfouten, maar zijn er leestekens, hoofdletters en alinea's. Ontbreken ze, dan ben ik vaak geneigd om niet verder te lezen. Vaak blijkt het wel een goed onderwerp te zijn waardoor ik dan toch verder lees. Ook de opbouw van een blog vind ik niet onbelangrijk. Nu ben ik zelf nog lerende en schrijf ik vooral vanuit mijn gevoel, maar een blog waarin de clou bovenaan staat of erg rommelig is qua opbouw leest niet lekker.

Als laatste heeft een goed blog een mooi bijpassend plaatje, of in mijn geval een quote. Ik wilde graag uniformiteit in mijn blogs en heb ervoor gekozen om alleen maar quotes te gebruiken. Zelfs een beladen onderwerp krijgt dan een beetje kleur.

Ik besef mij heel goed dat ik absoluut geen professional ben en dat er bij mij nog genoeg te schaven valt. Ik ben geen taalwonder noch een bloggoeroe. Maar ik weet wel wat ik fijn vind. Dat neemt niet weg dat een ieder op een open platform vooral van zich af moet schrijven als daar behoefte aan is. En ik? Wie weet heb ik ooit een eigen website waarin ik mijn schrijfsels kwijt kan.

 

• Bonus aanbiedingen bij AH »
• Kinderkleding outlet bij Zalando »
• 44% korting op Name-It »
• 70% korting bij Westwing »