Snap
  • Mama
  • Relatie

Blog 7: I think I wanna marry you..

Nooit gedacht dat zoveel geluk voor mij was weggelegd.. Maar het staat nu toch echt bijna te gebeuren: nog 10 dagen tot onze trouwdag! :)

Als klein meisje was ik niet iemand die droomde van mijn bruiloft. Ik hoefde niet zo zeer een mooie jurk en een groot feest. Maar des te meer droomde ik wel over 'ware' liefde. (Dat krijg je nu eenmaal met al die Disneyfilms tegenwoordig) :P

Op school werd ik ontzettend veel gepest vanwege mijn (over)gewicht. Dit resulteerde erin dat ik als puber eigenlijk niemand echt vertrouwde en ik een groot minderwaardigheidscomplex kreeg. Ik had wel contact met een aantal jongens, maar dat waren altijd alleen maar vrienden. Nooit meer dan dat. En dat was prima, ik was toch niet goed/mooi/slim genoeg (dacht ik toen). 

In 2008, vlak na mijn afstuderen, kwam ik op 21 jarige leeftijd mijn ex tegen. Het was Koninginnedag en ik zat in een kroeg. Hij stapte op me af en begon met mij te praten. Alles aan hem was één grote rode vlag (NIET DOEN!), maar ik was zo blij dat er eindelijk iemand aandacht aan me gaf dat ik er in mee ging. 

Ik heb drie jaar een relatie met hem gehad. Deze relatie was alles behalve goed. Hij bleek een Manisch Depressieve Stoornis te hebben. We gingen door hele diepe dalen: hij sloeg mij en vernederde me. Dit praatte hij goed door zijn ziektebeeld. Maar ook ik heb (tot mijn grote schaamte) dingen gedaan waar ik absoluut niet trots op ben.. 
Hij nam het nooit voor me op bij zijn ouders die mij ook graag vernederden. Ik heb het al die tijd toegelaten. Tot het moment kwam dat HIJ MIJ verliet. 

Ik was enorm opgelucht, maar ook ontzettend bang:
Zou ik ooit nog iemand vinden die ECHT van me zou houden?
Zou ik het wel redden in mijn eentje met een huurhuis en allerlei andere verplichtingen?
Één ding was echter zeker, ik zou mezelf nooit meer laten slaan!

Nog geen 6 maanden na het eindigen van mijn relatie kwam ik in contact met mijn huidige vriend. Er ging letterlijk een wereld voor me open! Hij gaf me het gevoel dat ik er mocht zijn. Hij was lief, zorgzaam en attent. Ik werd veel sneller verliefd op hem dan ik had verwacht. Ik voelde me intens gelukkig en dankbaar dat hij voor mij koos. Al kon ik soms nog steeds niet geloven dat mij dit overkwam, ik had dit geluk in mijn ogen niet verdiend.

Onze relatie ontwikkelde zich goed en snel, we begonnen het te hebben over kinderen. Niet snel daarna was ik ook daadwerkelijk zwanger. Maar van trouwen was geen sprake. Sterker nog, ik moest er niet aan denken! Dat was niets voor mij. Hij dacht daar, gelukkig, hetzelfde over.

Tijdens mijn zwangerschap en na mijn bevalling moesten wij van alles regelen voor onze kleine man: erkenning van de ongeboren vrucht, aanvragen van vaderschapsrechten, het maken van een testament. En toen gingen we op zoek naar een huis voor ons samen. Hierdoor begon het bij mij toch te kriebelen (waarschijnlijk mede mogelijk gemaakt door mijn zwangerschapshormonen). Ik wilde trouwen en daarmee alles in één klap voor altijd geregeld hebben. Ik wilde dat we elkaar goed verzorgd achter zouden laten als er iets ergs zou gebeuren (Moge God ons daarvoor behoeden!)
Na veel gesprekken over dit onderwerp besloten we vorig jaar om ons te verloven. 12 november 2015 zal onze trouwdatum worden, de dag dat we precies 4 jaar samen zijn. We hadden dus een jaar de tijd om alles te plannen.

Ik hoefde nog steeds geen dure jurk met een groot feest, maar ik wilde het ook niet helemaal ongemerkt voorbij laten gaan. We hebben nu alleen onze directe familie en allerbeste vrienden uitgenodigd. In het totaal komen er 40 gasten, waarvan ook een heleboel kinderen. Iedereen heeft immers op onze leeftijd (29 en 35) al een gezin. Ook deze kinderen zijn welkom op ons feest. Wij trouwen met zijn drietjes, onze zoon heeft ook een belangrijke plaats op onze trouwdag.

Het doel van deze dag is onze liefde voor ons gezin te vieren en ervoor te zorgen dat al onze gasten zich vermaken. We trouwen in het stadhuis en aansluitend is er een gezellig samenzijn (receptie wil ik het niet noemen). 's Avonds gaan we alleen uit eten met onze (groot)ouders en getuigen. 

Na een jaar van zaken regelen (trouwkaartjes, fotograaf, kleding, vervoer, enz), is het nu bijna zover. Nog 10 dagen tot onze bruiloft!! Ik weet zeker dat we een prachtige dag tegemoet gaan, maar nog meer verheug ik me op ons huwelijk daarna. Waarin alles geregeld is, we officieel bij elkaar horen en we samen hopelijk heel oud mogen worden.

8 jaar geleden

Thanks! :D

8 jaar geleden

Dank je wel, dat gaat zeker lukken! Jullie ook alsnog gefeliciteerd! ;)

8 jaar geleden

Gefeliciteerd!! Ik ben 10 juli jl. getrouwd, dus ik weet hoe je er naar toe kan leven. Geniet van jullie dag!