Blog 21: Blegh, griep... :(

We dachten dat we er dit jaar goed vanaf zouden komen. Oké, we hoopten dat.. Maar het is nu ook bij ons zover, iets waar we helemaal niet op zaten te wachten: griep!

Het begon vorige week al. Onze zoon was bij de oppas (mijn ouders). Hij was de hele dag al hangerig en hij zag erg witjes. Zijn middagdutje verliep rampzalig en hij was overduidelijk niet in zijn hum. We kregen dus al het sterke vermoeden dat er een griepje aan zat te komen. 

Op zaterdagmorgen moest onze kleine man eigenlijk naar peuterdans, maar we besloten hem thuis te houden. Lekker even rustig aan, voordat we die middag zouden gaan Sinterklazen bij mijn ouders.
We waren nog maar NET bij mijn ouders in huis, en toen... ineens, uit het niets, echt zonder waarschuwing vooraf: overgeven! Onze arme kleine vriend schrok er zelf nog het meest van. Al waren wij toch ook aardig verrast.

We hebben hem lekker op bedje gelegd bij mijn ouders. Hij sliep zo'n 2 uurtjes (normaal 3 à 4). Maar daarna wilde hij toch echt wel weer naar beneden. Toch leek hij aardig opgeknapt te zijn van zijn dutje. Hij zag nog wel wit en voelde nog warm aan, maar het overgeven leek voorbij. Hij at weer en speelde weer. Hij was weer even vrolijk. 

Tijdens het uitpakken van de cadeautjes heeft hij zich goed gehouden. Hij vond het prachtig en pakte ieder pakketje met heel veel zorg, snippertje voor snippertje, uit. Het duurde bij hem letterlijk 10 minuten voordat hij een cadeau uit de verpakking had, maar dat was oké. Hij had er veel plezier in en voelde zich erg trots als het dan weer gelukt was. En hij dan.. HOP.. weer op mocht naar het volgende cadeau.

We hebben ook heerlijk gegeten bij mijn ouders. Onze zoon at niet veel, maar toch wel wat. Daarnaast had hij toch ook tussendoor alweer wat gesnoept, dus we dachten dat het toch wel mee viel met zijn griep.

Na de Sinterklaasviering zijn we snel naar huis gegaan. Onze kleine man heeft nog even lekker, in alle rust, thuis met zijn nieuwe speelgoed kunnen spelen en toen was het toch echt bedtijd. 

Hij sliep redelijk snel in, maar 's nachts was het een drama. Hij bleek snotverkouden en nog steeds erg warm. Zo'n 8 keer werd hij wakker en kwam dan telkens tussen ons in liggen. Op zich vind ik dat nooit erg, maar diezelfde nacht werd ik om 3 uur wakker om te plassen. Eenmaal terug in bed werd ik ineens verschrikkelijk misselijk en dat is zo gebleven.. Ook ik had het aardig te pakken! Blegh, griep...

Ziek zijn als mama is toch echt wel een enorme uitdaging. Vooral nu, met een bijna 2 jarige die constant overal mee naartoe wil. Dus ook naar de wc. En helemaal als je kindje ook ziek is.
Het liefst zou ik nu de hele dag willen slapen, maar ook dat vindt onze zoon geen goed idee. Zodra ik eventjes met een dekentje op de bank ga liggen, klimt hij bovenop me en ploft dan op mijn buik. Jullie snappen dat ik daarna moet rennen om de wc nog te kunnen halen... 

Maar goed, nu zijn er dus twee personen ziek in ons huishouden. We blijven dan ook samen lekker thuis om rustig aan te kunnen doen.. Nu naar buiten met dit regenachtige weer, zie ik voor ons allebei niet echt zitten.
Mijn man fietst er nog redelijk tussendoor.. Maar ik weet dat voor hem uiteindelijk ook de 'man met de hamer' komt. Ik doe dan ook mijn uiterste best om zo snel mogelijk weer beter te worden en onze kleine man zo snel mogelijk weer beter te krijgen. Aankomende zaterdag vieren wij thuis Sinterklaas, gezellig met zijn drietjes, en dan zou het toch wel erg fijn zijn als we ons allemaal weer wat beter voelen..