Blog 12: Met recht de mooiste dag uit 'ons' leven!

De avond ervoor zat ik me nog over van alles druk te maken: de zaal waar onze receptie zou plaatsvinden (die nog niet klaar stond), het feit dat mijn vriend nog geen cd met onze trouwmuziek klaar had, over het weer en of dit wel een beetje mee zou werken.. Toch heb ik die nacht goed geslapen. Wellicht was ik emotioneel gewoon uitgeput van het 'zorgen' maken.

De ochtend van onze bruiloft ging in rap tempo voorbij. Naast het klaarmaken van ontbijt voor mijn mannen en het inpakken van de laatste spullen die we gedurende de dag (misschien) wel nodig zouden hebben, moest ik ook nog douchen en op tijd bij mijn ouders zijn. Daar zou namelijk om 8.45 uur onze fotografe komen, die tevens mijn haar en make up zou verzorgen. 

Iets later dan gepland (8.50 uur) kwam ik aan bij mijn ouders. Onze zoon (22 maanden) was met mij mee, zodat mijn vriend zich in alle rust even kon klaarmaken voor de grote dag. Meteen werd mijn kapsel en make up in gereedheid gebracht. Daarna was het tijd om mijn jurk aan te trekken.. Wat voelde ik me fantastisch! Onze zoon, die mij nog niet in mijn jurk had gezien, stond met open mond naar me te kijken. Vervolgens pakte hij de achterkant van mijn jurk vast, om zich tot slot onder mijn jurk te verstoppen.. :P
Onze fotografe maakte een aantal foto's en ging vervolgens naar ons huis, waar mijn vriend met zijn moeder inmiddels klaar stonden om mij te ontmoeten. 

In overleg met de fotograaf hebben wij besloten om onze eerste ontmoeting in trouwkleding op locatie te doen. Het was prachtig weer (sterker nog: de enige mooie dag in 2 weken tijd) en ik vond het wel zo leuk als dit moment goed werd vastgelegd: de eerste reactie. Dus eerst werd mijn vriend naar de locatie gereden met de fotograaf. Vervolgens werden mijn zoon en ik opgehaald en daarheen gebracht. We werden, zonder elkaar te zien, rug tegen rug gezet en toen het tijd was om ons om te draaien had ik tranen in mijn ogen! Wat zag hij er mooi uit en wat keek hij verrast toen hij mij zag. (Hij had gedacht dat ik een felgekleurde jurk aan zou hebben met bloemetjes erop, dit was in werkelijkheid een ivoorkleurige jurk) :)

Na deze eerste ontmoeting hebben we meteen alle trouwfoto's (op verschillende locaties) gemaakt. Eerst met zijn drietjes, maar toen onze zoon aangaf dat hij toch wel moe begon te worden, werd hij naar mijn moeder gebracht voor zijn middagdutje en zijn wij nog even met zijn tweeën gefotografeerd.

Deze fotoshoot duurde veel langer dan verwacht. We zijn er in het totaal zo'n 3 uur mee bezig geweest. En toen alle mogelijke foto's waren gemaakt, was het inmiddels alweer 13.45 uur. Snel naar het huis van mijn ouders om even 1 broodje kaas naar binnen te schuiven (het eerste wat ik at die dag), onze zoon uit bed te halen & weer aan te kleden en vervolgens op weg naar het huis van mijn oma, die had aangegeven dat ze niet aanwezig zou zijn op onze grote dag. Dit in verband met haar gezondheid. 

Toen was het alweer 14.15 uur. Om 14.30 uur moesten wij bij het stadhuis zijn! Dan zou onze ceremonie beginnen. 
Dus snel in onze trouwauto gesprongen en onderweg in de auto onze ringen nog even op het ringkussentje bevestigd. 

Eenmaal bij het stadhuis ging alles in één grote waas aan me voorbij. De enige momenten die me nog helder voor de geest staan, was een aantal gezichten van familieleden en vrienden die naar me keken toen de auto rustig kwam voorrijden. 

Ook de reactie van mijn 3 jarige nichtje zal ik nooit meer vergeten. Ik was nog niet eens helemaal uit de auto of ze stond al naar me te zwaaien en te roepen: 'Tante Suus, Tante Suus, hoe vind je MIJN jurk?' Gevolgd door een trots pirouetje. :)
We liepen met zijn drieën richting de ingang van het stadhuis, door de erehaag van mensen. Onze zoon nam een afslag naar rechts en rende meteen op zijn nichtje af. :)

Eenmaal in het stadhuis zochten onze gasten allemaal een plaatsje en ging mijn (toen nog) vriend met onze zoon als eerste naar binnen. Hij had maar 45 minuten geslapen die middag, dus wilde op dat moment nog maar 1 ding: bij Papa hangen! Mijn vader gaf vervolgens mij weg en toen kon het feest beginnen. 
In het totaal waren er 28 volwassenen en 10 kinderen aanwezig bij onze ceremonie. De ambtenaar en de bode niet meegerekend. De ceremonie verliep over het algemeen heel ontspannen. De kinderen gedroegen zich keurig en het was een gezellige gelegenheid. Af en toe hoorde ik mijn nichtje de naam van onze zoon roepen, alsof ze hem 'tot de orde' riep. (Na een tijdje bij Papa, wou meneer door de zaal heen lopen. Wij hebben hem heerlijk zijn gang laten gaan).

Na de ceremonie verlieten als eerste alle gasten weer de zaal. Wij stonden nog even na te kletsen met de bode en toen was er nog zo'n moment wat me nog zeer helder voor de geest staat: de bellen die we via het raam naar boven zagen 'drijven'. Iedereen stond in een erehaag inmiddels namelijk al heftig bellen te blazen, zodat wij hier doorheen konden lopen. Wat een ontzettend mooi gezicht!

Vervolgens nog wat foto's met onze gasten voor het stadhuis en met ons trouwbusje gemaakt. En daarna meteen door naar de receptieruimte, waar onze receptie om 15.30 uur begon. 
Daar werd ik weer helemaal opnieuw blij met onze uitgekozen locatie. Alles zag er keurig uit en onze gasten werden heel goed verzorgd. Ik geloof niet dat onze gasten iets tekort zijn gekomen qua hapjes en/of drankjes. Ook de 10 aanwezige kinderen konden gewoon hun gang gaan: er was speelgoed (wat wij van huis hadden meegenomen) en ook was er voor alle kinderen een kleurboek met stiften of kleurpotloden aanwezig. 
Daarnaast werden ook wij ontzettend door iedereen verwend met mooie kaarten, kleine cadeaus & geld.. 

Onze bruidstaart was prachtig en de happen waren heerlijk! Rond 18.00 uur was onze receptie, na een kleine uitloop, weer afgelopen en gingen wij naar het restaurant met onze (groot)ouders en getuigen. Daar hebben wij echt ontzettend lekker gegeten! Een gedeelte van het restaurant was speciaal voor ons afgezet. Dus ondanks dat we wel het restaurantgevoel hadden, zaten we toch privé.

Rond 21.00 uur kwamen wij moe, maar zeer voldaan, weer thuis. Mijn schoonmoeder had die ochtend enorm haar best gedaan om onze voorstraat heel feestelijk te versieren. Het was prachtig!
Eenmaal thuis was het kersje op onze bruidstaart dat onze fotografe inmiddels al een aantal foto's als preview voor ons op Facebook had gezet. Wat ontzettend mooi! We krijgen er (nog steeds) heel veel lieve en leuke reacties op. 

Onze zoon besloot, na alle indrukken van die dag (en zijn tekort aan slaap tussen de middag), dat hij niet kon/wou slapen en heeft tot zeker 00.30 uur hysterisch gehuild. Iets wat we voor lief namen, aangezien hij zich de hele dag keurig heeft gedragen. Uiteindelijk zijn we heerlijk met zijn drietjes in ons bed in slaap gevallen. Van een echte huwelijksnacht was dus geen sprake.. ;)
Het heeft even een paar dagen geduurd, maar inmiddels slaapt hij weer de hele nacht door. Papa en Mama kunnen daarom ook weer wat bijtanken. Iets wat we met zijn allen echt wel even nodig hebben na deze ontzettend drukke week (Sint Maarten, bruiloft, intocht Sinterklaas).

Alles is inmiddels weer 'bij het oude'. Alsof er nooit iets is gebeurd.. Maar wij kijken met heel veel liefde terug op deze prachtige dag, die naast de geboorte van onze zoon met recht één van de mooiste dagen uit ons leven is.
We kunnen niet wachten op ons fotoboek, zodat we heerlijk kunnen nagenieten en deze dag weer helemaal opnieuw kunnen beleven!