Blijf van mijn baby af.

Ik moet even iets van me afschrijven. Even wat stoom afblazen. Want op de momenten zelf heb ik het niet durven zeggen. Heb ik niet mijn grenzen aangegeven. Wou ik niet egoïstisch zijn. Wou ik de mensen pleasen. Maar waarom nondedju? Daarom ben ik boos/ teleurgesteld in mezelf.

Dat hoef ik er niet nog eens boven op het hebben. Nog eens denken wat andere personen zullen denken/verwachten. Het is al druk genoeg in men hoofd. Het ouderschap is het mooiste wat er is zonder twijfel, maar het heeft zware momenten ( de roze wolk waar iedereen het over heeft, die is er maar daar zit je niet altijd op). Dus verplaats je alstublieft eens in de kersverse ouders hun positie.

Ik heb het er moeilijk mee (is nog zacht uit gedrukt) dat er babybezoek is die ongevraagd, zomaar opeens onze baby in de handen hebben?!

Of als de baby slaapt, ze er boven gaan hangen en blijven babbelen tegen hem tot hij wakker is en hem dan wel niet anders kunnen of uit z’n parkje te halen?!

Of ze ons kindje doorgeven aan elkaar alsof het een pop is?!

Of dat kennissen van de dien of de dien even aan onze baby zijn handjes/ kaakjes komt.

Of laat staan vreemden?! ( Onlangs terug tegen gekomen in een ontbijtzaak. Otis zat bij mij op de schoot en zomaar vanuit het niets kwam er een hand wrijven op z’n buikje. Ik heb er op gesproken maar het is ondertussen wel maar WEER gebeurd.)

Het is een mensje die zichzelf nog niet kan uitdrukken wat hij leuk of niet leuk vindt. Het is voor ons ook nog zoeken, soms heel onzeker, maar we doen dat zo goed mogelijk en met al de liefde van de wereld.

Mama en papa kennen hun kindje als het beste. Ik vind het maar normaal dat je vraagt aan mama of papa of je het kindje mag nemen of niet ( maar mijn normaal

is duidelijk niet iemand anders zijn normaal). Een neen heb je en een ja kan je krijgen. Ik vind dit ook gewoonweg een teken van respect naar de kersverse ouders toe.

Het ouderschap brengt veel onzekerheid met zich mee en veel mensen met hun goed bedoelde ongevraagde opdringerige adviezen maken ons nog onzekerder of geïrriteerd omdat wij de zaken anders willen aanpakken. Dus als we er niet achter vragen hou alstublieft die goed bedoelde adviezen voor jezelf.

Er zijn hoogstwaarschijnlijk mama’s en papa’s die er geen erg in hebben waarmee ik wel worstel. Die zullen vinden dat ik erover ga, dat ik te beschermend of te egoïstisch ben.

Dat kan me voor het moment geen bom schelen. Dit is hoe ik me voel en hoop dat de mensen mijn gevoel respecteren. Want de laatste tijd heb ik de indruk dat het niet uitmaakt wat ik voel of vind.