Bitterballen in je oren

Ben je Oost-Indisch doof? Ik spreek toch geen Chinees? Heb je bitterballen in je oren?'

Ik zal vast niet de enige moeder wezen die deze zinnen gebruikt.

Ik hou heel veel van mijn kinderen. Er zijn zoveel momenten dat we van die heerlijke onderonsjes hebben, dat ze hele dagen hebben dat ze lief zijn en we zonder gemopper en geruzie een dag doorkomen met veel knuffels, lieve woordjes en kusjes.

Maar er zijn ook van die dagen waarvan je hoopt dat je heel snel weer in je warme bed ligt, je kinderen op één oor en jij afgepeigerd ineen stort in een diepe slaap. Dat je je kinderen achter het behang kunt plakken met heel veel lagen eroverheen. Dat ze het bloed onder je nagels vandaan trekken alsof het een sport is. Laten we mama zoveel mogelijk jennen vandaag, we zullen eens zien hoe knettergek ze van ons wordt.

Ik heb een flinke portie geduld meegekregen toen ik Gabriël op de wereld zette en daar kwam een driedubbele portie bovenop toen Kyrian geboren werd. Blijkbaar had ik die wel nodig. Ik ben niet heel snel boos te krijgen, behalve als er mensen zijn die mij het bloed onder de nagels vandaan trekken en dan heb ik het niet alleen over mijn geweldige kinderen. Ik ben verder de rust zelve, maar als mijn boeven besluiten zich tegen mij te keren en constant ruzie met mekaar te lopen zoeken, dan is mijn lontje ineens heel kort geworden.

Het meest frustrerende is dan alsof ze doen dat ze je niet gehoord hebben. 'Ga je Lego opruimen en je komt niet eerder beneden voor het opgeruimd is.' Om dan even later naar beneden te komen en te zeggen dat je je kleine broertje gecharterd hebt om je Lego op te laten ruimen. Op de een of andere miraculeuze wijze  gebeurt er dan iets wat resulteert dat zijn kleine broertje ineens weer beneden is en hij uiteindelijk toch zijn Lego op moet ruimen. 'Ga je aankleden.' 'Hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat...' Enfin, je kent het allemaal wel.

Mijn kinderen zijn de allerliefste. Als je het me vraagt, zal ik dat antwoord zeker geven. Ik ben supertrots op ze en ontzettend blij dat ik hun moeder mag zijn. Ze zijn mijn alles! Maar op sommige momenten zou ik toch wel eens willen weten waar ze die kilo's met bitterballen vandaan trekken...