Bijna 1 jaar voorbij

Oké, het bevallingsverhaal komt een andere keer... nu eerst maar even wat over mijn gezin.

Mijn vriend (39) en ik (30) zijn nu 3,5 jaar bij elkaar. We hebben elkaar gevonden via Tinder (op de een of andere manier voel ik toch een kleine schaamte?!) en we waren vanaf dag 1 ontzettend gek op elkaar.Mijn vent (vind ik leuk klinken) is vertegenwoordiger en ik ben gemeenteambtenaar (nu 24 uur p.w.)

Direct uitgesproken dat we beide een kinderwens hadden dus toen het goed voelde zijn we maar “aan de gang gegaan”.

We zijn snel zwanger geworden! Maar helaas was het geen happy end, een miskraam na 8weken. Maar ook daar ga ik het een ander keertje over hebben...

Gelukkig waren we weer snel zwanger en zijn we dolgelukkig met onze Charlie!

Vanaf dag 1 is ons mini mensje een heerlijk kind! Verliefd zijn wij zeker! (Dus niet alleen op elkaar ;) ) 

Vrijwel altijd vrolijk, heeft over het algemeen altijd heerlijk doorgeslapen (op 3 horrormaanden na dan) is ontzettend nieuwsgierig, en vind andere kids ook super interessant.

Bij de opvang is een meisje compleet verliefd op hem terwijl meneer ontzettend kwijlt (zo niet aantrekkelijk toch?) en nog geen woord kan zeggen (behalve als zij de dada en gigi kan vertalen?!)

Nouja de conclusie is eigenlijk dat ik wil zeggen dat ik niet wist dat je compleet verliefd kan zijn op je eigen kind! 

Maar wat heeft hij ons een compleet nieuwe uitdaging bezorgd.

En dan heb ik het natuurlijk over:

1. Me-time is er niet echt meer

2. Laat staan de We-time...

3. Compleet nieuw ritme waar je vanaf dag 1 mee bezig bent.

4. De geurtjes...de nattigheid...smeerboel... de eindeloze wasjes... zucht

5. Last but not least: de onzekerheid! Wat heb ik mij onzeker gevoelt het afgelopen jaar! Doe ik het wel goed, komt hij wel goed aan, en dan heb ik het ook nog nieteens over mijn lichaam die verbouwd is door de zwangerschap...

Maar ach, ik heb wel een prachtzoon! En daar gaat het om. Ons gezinnetje :) 

Wat is voor jullie de belangrijkste verandering geweest na de 1e?