Bevalling, herstel en verwerking (deel 5)

In mijn vorige blog schreef ik tussen neus en lippen door dat Yvie veel huilt. De eerste week ging wel en huilde ze alleen als ze honger had of last had van die verschrikkelijke krampjes. Maar toen de kraamzorg weg was begon ze eigenlijk steeds meer te huilen. De spande dan elke spier aan in haar lichaam en liep knalrood aan en gilde het soms uit. We wisten niet wat er was. Vaak namen we haar bij ons en dan was het al snel goed, of we liepen uren lang rond met haar in de draagdoek. Het was ons wel duidelijk dat bij ons meisje de "klap" van de bevalling en de uren zonder mama erna, eindelijk was gekomen. Ze was dan ook het liefste bij mij. Papa kon haar gelukkig ook prima troosten maar moest er iets meer moeite voor doen. Zo was het ook dat ze overdag prima in de box kon slapen terwijl mijn man en haar grote broer rondom haar herrie liepen te maken. Maar zodra ik beneden kwam en ze hoorde mijn stem, was het huilen geblazen. Dat hield niet op tot ik (of mijn man) haar bij me nam. De krampjes kwamen en gingen en het leek ietsje beter te gaan. Ik deed extra veel huid of huid contact en ze sliep met enige regelmaat bij mij of mijn man, samen op bed of op de bank. Het ging weer iets beter maar zodra je haar even weg legde, begon ze ontroostbaar te huilen en spande zich weer helemaal aan. Toen mijn man zijn verlof/vakantie erop zat werd dit erger. Natuurlijk had het ermee te maken dat ik "alleen" met haar was en ze het liefste bij me is, maar ook dat ze mij (net als Brian) het beste kent. Ze voelt dat ik slecht in me vel zit en steeds verder weg zak. En ik kon het niet meer. De vermoeidheid, het lichamelijke herstel, het geestelijke herstel en verwerking, me zwaar en zwaar ellendig voelen en een huilbaby. Mijn man moest vaak terugkomen van zijn werk of vanuit huis werken voor zover dat ging. Ik besloot dat ik hier iets mee moest voor mijn kinderen, mijn man en mijzelf! Het eerste bezoekje bij de kinderarts van het consultatiebureau kwam. Daar meteen aangegeven hoe ik me voelde en dat Yvie zoveel huilt en we niet meer weten wat we kunnen doen en vooral ik helemaal radeloos ben. Voor mij werd hulp ingeschakeld en ze zou Yvie extra goed onderzoeken om te kijken of zij misschien iets kon zien wat de oorzaak zou kunnen zijn, mocht dit lichamelijk zijn. En ja hoor, toen ze haar even vasthad merkte ze dat Yvie zich aanspande en zeer moeilijk kon ontspannen. Ze overstrekt zich met het huilen, maar kan haar lijfje blijkbaar ook na het huilen, geen ontspanning geven. Dus voor Yvie kregen we een verwijzing naar de kinderfysio.Deze aardige mevrouw is inmiddels 3x langsgeweest en heeft ons allerlei tips gegeven voor haar houding, hoe vast te houden, hoe haar houding te corrigeren als ze ligt (dan gooit ze haar nekje achterover ipv kin op/bij de borst wat ze het liefste zien) en hebben we al 2x een minicursus babymassage gehad. Yvie vind het heerlijk alle aandacht en de massage ook. Ze moet er alleen niks van hebben als je haar gezicht doet en haar armpjes vind ze ook niet echt geweldig. Maar haar buikje en beentjes vind ze heerlijk dus dat doen we nu lekker vaak. Ook hebben we extra massage trucs gekregen voor als ze weer last krijgt van krampjes en laat ze die vlak na haar bezoek weer enorm terugkrijgen! Geluk bij een ongeluk. De krampjes zijn nu wel sneller voorbij echter kan ze er niks van hebben als ze in volle gang zijn dus doen we die massagetechnieken op een ander moment van de dag. Tijdens een aanval leggen we haar op onze arm met onze hand op haar buik voor wat druk. Als ze opkomen leggen we onze andere hand er ook bij zodat ze veiliger ligt, want madam is enorm sterk en duwt/schopt zich zo van je af als je niet uitkijkt, en om extra druk uit te kunnen voeren als ze niet snel genoeg weggaan met de druk van de andere hand. Vlak erna is ze zo uitgeput dat ze in slaap valt dus dan gaan we haar ook niet wakker maken voor een massage. Nee dit doen we lekker in de avond als Brian op bed ligt en we in alle rust haar kunnen verwennen. En vlak daarna komt er een heerlijk volle spuitluier!Sinds de fysio langs is gekomen, gaat het beter met Yvie en huilt ze stukken minder! Ze heeft alsnog haar momenten, maar kunnen ook steeds beter horen of dit voor aandacht is, voor eten of voor krampjes. Dat is ook wel fijn, want als een baby zowat heel de dag door huilt, merk je 0 verschil..