Snap
  • Mama
  • borstvoeding
  • PCOS
  • rouwen
  • borstvoedingsproblemen

Bevalling, herstel en verwerking (deel 3)

Niet op Facebook

Ook deze keer had ik ervoor gekozen om borstvoeding te gaan geven. Nouja, proberen te geven is wat meer op zijn plaats hier. Bij mijn zoontje wilde ik het ook graag maar al snel ging dit mis. Hij had een giga zuigreflex, zeg maar zo dat na 3x aanhappen de eerste beginnende kloven al op mijn tepels stonden. Maar hij viel ook snel af waardoor hij al vlug aan de bijvoeding moest en mijn melkproductie zeker niet meer op gang kwam. We hebben nog een grote kolf gehuurd toen bij de thuiszorgwinkel wat een beetje hielp, maar helaas niet voldoende. Brian kon ik niet meer aanleggen want hij was lui geworden door de fles en het bleef pijn doen dankzij zijn zuigreflex. Op dat moment hadden wij de financiele middelen niet om een lactatiekundige in te schakelen, wat ook beslist niet meehielp. In de 2e of 3e week besloot ik te stoppen want het leverde teveel stress op en zo magisch was het toen niet. Ik had er vrede mee. Het gaf rust en iedereen was happy.

Bij Yvie wilde ik het toch gewoon weer proberen onder het mom van: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Yvie hapte goed aan en het voelde fijn. Helaas viel ook zij erg snel erg veel af, dus moesten ook bijvoeding gaan geven op verzoek. Ze hadden het protocol veranderd omdat ze wel inzagen dat er te vaak gebeurde dat door de bijvoeding de borstvoeding niet op gang kwam. Het hielp en na 4 dagen kreeg ik mega stuwing. Ze begon goed te drinken en had maar 1 a 2 flesjes erlangs nodig per dag. We waren blij en opgelucht. Dit keer wel dachten we! Ze kwam ook weer aan dus de angst van herhaling zakte weg. Tot de 9e dag. Ze was weer ontzettend afgevallen en zat zelfs op het randje van 10%. We schrokken ons rot! Dit betekende dat ze na elke borstvoedingsbeurt ook een flesje erbij moest hebben van ongeveer 60cc. Ik baalde en mijn angst kwam weer terug. Lainey begon ook duidelijk lui te worden wat mijn angst alleen maar erger maakte. Deze reis konden we wel een lactatiekundige bekostigen en die kwam dan ook langs. Ze zag meteen dat Yvie haar tongriempje veel te lang was en dat deze sowieso gekliefd moest worden. Ze zag ook dat het aanliggen niet gemakkelijk ging met een luie baby en mogelijk met last van het tongriempje maar dat ze wel goed aanhapte. Ze maakte alleen geen lange halen en moest ontzettend veel moeite doen. Toen we verder praatte over de bevalling en andere mogelijke oorzaken sloeg de bom pas echt in. Mijn te weinig productie komt zeer waarschijnlijk door mijn.. jawel.. PCOS... Het was een klap in mijn gezicht. Ergens dacht ik dit ook wel maar ik hoopte op anders. Mijn teveel aan testosteron (mannelijk hormoon) zorgt voor de afbraak van prolactine (het hormoon dat zorgt voor de aanmaak van moedermelk). Het hoefde nog niet persee het einde te betekenen. Ze gaf een boel tips en stuurde filmpjes van hoe op een relaxte manier aan te leggen en hoe je borstcompressie moet toepassen (hiermee zorg je ervoor dat al het melk van achter naar voren word geduwd en de baby gestimuleerd word om te blijven drinken). Ook gaf ze me de tip om mijn de huisarts als een soort van laatste redmiddel voor vrouwen met te weinig aanmaak, domperidon te laten voorschrijven. Een maagbeschermer die er tevens voor zorgt dat de prolactine een boost krijgt en zo harder word aangemaakt door mijn hypofyse dan de testosteron ze af kunnen breken. Zo gezegd ze gedaan. Yvie haar tongriempje werd gekliefd en ik haalde domperidon. Het leek beide wel wat te helpen dus er was weer iets van hoop. Ook had ik op aanraden van de LK een homeopatisch middel aangeschaft. Een capsule met kruiden die erom bekeknd staan dat ze goed werken bij borstvoeding. Mijn man had zelfs een speciale thee meebesteld en een borstvoedingshulpkit. De kolf wilden we het liefste laten. Dit gaf veel stress de vorige keer en met zowel een baby als een peuterpuber, leek mij dit niet te doen. Ik moest namelijk ook 2x 3 dagen achter elkaar clustervoedingen geven. Dat betekende om de 2 uur aanleggen. in principe ook in de nacht maar dat ging mij echt niet lukken gezien ik nog steeds heel erg moe was en ik echt mijn nachtrust nodig had. In de nacht kreeg ze van mijn man de fles en de dag erna zodra ze wakker werd begon het feest. Op de 4e dag mocht ik pauze nemen. Dus om de 3 uur ipv 2. Dit was enorm pittig en ik begon er aan onderdoor te gaan ook al wilde ik zo graag. Daarom hadden we het moeilijke besluit genomen om de 2e set van 3 clusterdagen niet te doen. Mijn man moest ook weer gaan werken die week erna en de laatste 3 dagen vielen net in zijn laatste verlofdagen. Dan zagen we de bui ook al hangen dat ik geen ene cent waard was op de dagen dat hij weer naar zijn werk moest en dat de zorg voor 2 kindjes dan wel erg zwaar zou gaan worden, zwaarder dan normaal. We besloten de borstvoedingshulpkit in te zetten. Dit is een flesje die je om je nek hangt en met een apart systeem via een sondevoeding slangetje, ervoor zorgt dat tijdens de borstvoeding er extra melk meekomt zodat de baby beloont word voor goed te drinken. Dan zou de baby gestimuleerd worden om goed bij mama te drinken en uiteindelijk is de bedoeling dat je zonder de kit kan en je weer genoeg aanmaakt. Mooi systeem maar wat een gedoe! Yvia moest erg wennen en ging vervelend doen met aanhappen omdat het slangetje niet prettig aanvoelde. Ook was de melk in het flesje enorm snel afgekoeld en dan moest ze er ook niks van hebben. Na 2 dagen vanalles met dat ging geprobeerd te hebben, heb ik hem aan de kant gelegd. Dit ging ons niet helpen. Mijn productie wisselde enorm en Yvie was vaak erg opstandig. De lactatiekundige kon ons daar wel mee helpen, maar ze vreesde voor het erge dat het probleem voornamelijk bij mij lag. Ze had me nog tips gegeven voor het aanleggen en hoe ik Yvie beter kon stimuleren. We hebben ook weer huid of huidcontact terug opgepakt. En soms ging het goed en soms niet. De lactatiekundige kon verder helaas niets meer voor ons betekenen.Om toch nog een laatste ding te proberen hebben we de kolf weer gehuurd. De Medela Symfonie. Deze is een stuk krachtiger dan mijn Medela Swing. Ik ging clusterkolven. Er stonden 3 voorbeelden op internet en ik koos degene uit die het beste aansloot op ons ritme. 2x per dag 1 uur lang om de 10 minuten kolven, 10 minuten rust, 10 kolven etc. Het leek wel een kleine boost te geven en na 4 dagen ging ik van 12cc vanuit beide borsten samen naar een record van 56cc uit beide borsten samen. Natuurlijk niet genoeg om Yvie te voeden maar het leek wat te doen. Yvie kon nog een paar keer drinken bij mij tussendoor maar ze was toch wel echt lui. Viel veel in slaap en was soms erg opstandig. Dus ik ging ook steeds vaker tussendoor kolven omdat er wel iets van beweging aan moet zitten. Eind vorige week was mijn "kuur" van domperidon op. En sindsdien is het mis. Per dag zakte mijn productie en gisteren was het dan helemaal over. Ik kreeg nog maar 2cc eruit en vanmorgen werd ik zelfs wakker zonder lekkage. Het enige wat ik eruit krijg zijn wt waterige druppeltjes en dat was het. Mijn lichaam heeft opgegeven en de testosteron heeft gewonnen. Helaas word het afgeraden om langer domperidon te gebruiken dan 3 weken, het moet namelijk een boost geven en daarna moet het goed zijn. Zo niet is het gewoon hopeloos. Zoals in mijn geval.

Ik ben boos en verdrietig. Er word weer wat bepaald door mijn lijf voor mij! Weer neemt de PCOS mij iets af want we weten nu beter, dat ook de productie bij Brian, daardoor ook misliep. Alleen wisten we toen nog niet af van mijn PCOS. En je kan er zo ontzettend weinig aan doen, alleen je erbij neerleggen. En elke vezel in mijn lichaam wil dit niet! Ik wil strijden ik wil mijn magie want dit keer was het wel ontzettend magisch en ik wilde dit aflsuiten als ik er aan toe was, als ik het goed vind. Niet als mijn PCOS het wel prima vind en de overhand neemt. Ik heb nu geleerd dat je ook kan rouwen om borstvoeding. Ik wissel tussen de eerste vier stages (denial, anger, bargaining & depression) en acceptance, nee dat kan ik nog niet. Wil ik nog niet. Doe ik nog niet. (Overigens heeft Yvie een kleine week extra nodig gehad om op haar geboortegewicht te komen en maakt ze het qua gewicht en groei, sindsdien erg goed!)