Bestaat er een groter contrast??

Op dit moment weet ik even niet wat ik moet voelen. Al een jaar lang heb ik uitgekeken naar vandaag. Samen met mijn lieve zoon de intocht van Sinterklaas en zijn pieten op tv kijken.

Gisteravond ging ik met een bizar gevoel naar bed nadat ik de beelden over de aanslagen in Parijs had gelezen en gehoord..ik kon er niet van slapen. Niet te bevatten wat voor mensen er op deze wereld rond lopen die dit doelbewust uitvoeren. Een wereld waarin ik een kind op de wereld heb gezet. Een wereld waarin ik hoop dat Julian veilig en onbezorgd opgroeit.

Maar daar ben ik nu niet meer zo zeker van..

Vanmorgen was Julian vroeg wakker, dat is een uitzondering. Ik kijk naar mijn lieve mannetje die me begroet met een glimlach en vergeet even het drama in de wereld. Voor mijn kleine mannetje bestaat er geen drama in Parijs, er bestaat geen terrorisme, geen haatgevoelens. Het enige wat er voor hem op dat moment bestaat is mama die een lekker flesje pap voor hem klaar heeft. En zodra hij vredig met zijn buikje vol tegen me aanligt voelen we ons gelukkig en weten we dat het goed is. Dit is ons moment en we genieten ervan. Want je weet nooit wanneer het voorbij is.

Wellicht heeft er in het restaurant in Parijs wel een moeder gezeten die vanmorgen ook een flesje pap had moeten geven.... Haar zoon zal het niet begrijpen waarom mama niet bij hem is, waarom papa verdrietig is. Voor hem bestaat er nog geen drama; hij is nog te klein. Het enige drama dat er voor hem bestaat is dat zijn flesje misschien 1 minuutje later komt dan hij zou willen

En dan het contrast dat er vele kinderen vanmorgen ook vroeg wakker werden. Wakker van de spanning, want Sinterklaas komt vandaag in Nederland. Kinderen die geen besef hebben van wat er zich gisteren in Parijs heeft afgespeeld. Zij lagen al heerlijk te dromen toen hun papa en mama de verschrikkelijke beelden op tv zagen. Dromen over Sinterklaas en of hij door de mist wel zou aankomen in Nederland.

Dat is de reden waarom ik zo van kinderen houdt. Ze beleven de wereld nog zo puur en echt. Ze weten nog niet wat er zich in de wereld afspeelt. Ze zijn druk in hun eigen wereld en genieten daarvan. Het zou toch fijn zijn als we allemaal weer even terug konden naar dat gevoel. Maar wij volwassenen weten te veel, horen teveel en lezen teveel om zo onbezorgd als een kind te kunnen genieten.

En daarom heb ik vandaag samen met Julian de intocht van Sinterklaas op tv gekeken. Oke het was maar 5 minuten omdat zijn slaapritme vandaag iets anders liep. Maar het waren 5 hele fijne minuten waarin we samen hebben genoten.
Samen onbezorgd naar Sinterklaas en zijn pieten kijken.