4 jaar geleden
Beslissingen, beslissingen, beslissingen...
Dit is een zin die wij vroeger thuis altijd zeiden. Ging het kiezen tussen 2 of meerdere dingen je moeilijk af, tsjah daar komt ie hoor: 'Beslissingen, beslissingen, beslissingen..."
Keuzes waarvan je weet dat ze jouw leven toch niet zullen veranderen zijn makkelijker los te laten. Zoals bijvoorbeeld een t-shirt, twijfel je om het te kopen, heb je eindelijk besloten om het t-shirt te kopen. Is ie weg! 'Dan was ie niet voor jou bedoeld geweest', ook zo'n uitspraak van thuis.
Maar beslissingen over wel of geen kinderen. We wilden kinderen, dat wisten we. Maar hoeveel dan? Man zei 2 en ik zei 3. 2,5 aantal kinderen is geen optie dus houden we het hier maar bij 2 kinderen. Mijn hoofd zegt: 'Ja, dat is slim'. Mijn hart zegt: 'Eentje, toe?' Maar de nee-beslissing is gemaakt.
Want hoewel ik enorm geniet van de meiden is het af en toe ook wel erg pittig hoor!
De weg naar het maken was wat hobbelig, niet altijd makkelijk en 1 keer zelfs gevaarlijk voor mij. Dus nee, 2 is genoeg, de meiden zijn gezond. Ik ben ook gezond de strijd uitgekomen. Dus laten we het lot maar niet tarten. Maar dat houdt wel in dat de jongste even wat langer klein moet blijven! Net iets langer in de wieg, net iets langer in de ligbak van de kinderwagen en de babyrompers bleven even wat langer in de kast liggen in plaats van naar Stichting Babyspullen.
Want ja, die keuze om alles weg te doen is ook zo definitief...
Beslissingen beslissingen beslissingen.
Jennii
Ik denk dat het vanuit mijn man toch echt bij 1 blijft! We tellen onze zegeningen!
Jennii
Oh jaa het heeft echt allebei wat. De vrijheid maar zo.n klein mensje erbij geeft je ook zoveel moois. Ik hoop dat je man het ook met je eens zal zijn!
Jo-lijntje
Zoooooo herkenbaar.... En toen kwam 5 jaar en 8 maanden later toch onze nummer 3... En weer is het lastig als dingen te klein zijn geworden en hij ergens uit groeit....
Mama van zoon
Wij wilden altijd 2 kinderen. Wel met meer tijd ertussen vanwege mijn gewrichten. 11,5 jaar geleden ouders geworden van een zoon. Door ernstige medische problemen is het uiteindelijk bij 1 gebleven. En nu zijn we aan het twijfelen voor nr. Bij mij is de wens altijd gebleven en inmiddels gaat het goed met onze zoon, waardoor ik het ook zou aandurven. Mijn man vindt de vrijheid die we inmiddels hebben heerlijk. Lastig....