3 jaar geleden
Ben ik te jong moeder geworden?
Ik was 20 toen ik mijn eerste kind kreeg en ben nu 26 jaar en als ik er op terug kijk vraag ik mij soms wel eens af of ik niet te jong was...
Te jong?
Wat is te jong? Ik wist wel dat ik moeder wilde worden, maar had niet verwacht dat ik het al zou worden zonder dat ik mij er echt goed op zou voorbereiden. Ik was 20 jaar, relatie was net voorbij, woonde nog thuis, had een bijbaantje en ik was net aan een nieuwe studie begonnen. Kinderen? Nee, daar was ik nog niet mee bezig. Achteraf gezien had ik een te lichte pil, maar daar vertel ik in een andere blogpost meer over.
Ik was zelf nog een kind
Op het moment dat ik besloot om geen abortus te plegen, besefte ik half nog niet wat mij allemaal te wachten stond. Ik maakte de keuze om het kindje te houden vooral omdat ik mij echt gezegend voelde. Het 'lukt' namelijk niet iedereen om zwanger te worden. Het voelde bijna ondankbaar om een kindje weg te laten halen. Dit gevoel was zo groot dat de keuze eigenlijk snel was gemaakt.
Als ik terug kijk naar de tijd dat ik net moeder werd, was ik echt zelf eigenlijk nog een kind. Ik had heel veel wat er speelde geen plek kunnen geven, waardoor ik in een postnatale depressie belandde. De postnatale depressie link ik echter niet aan mijn leeftijd, maar wel aan de mindset die ik toen had.
We doen allemaal maar wat..
Kan jij je eigenlijk wel voorbereiden op de verantwoordelijkheid die je krijgt als ouder over een ander leven? Ik denk het persoonlijk niet. Dit heeft niet eens te maken met de leeftijd waarop je moeder wordt. Je kan je als persoon inlezen in allerlei opvoedkundige boeken, maar de theorie is toch altijd anders dan de praktijk. Uit eindelijk zal je toch doen wat voor jou goed voelt. Er komt zoveel kijken bij het moederschap. Dat je je er niet op voor kan bereiden, betekend overigens niet dat iedereen hier moeite mee heeft/krijgt. De een gaat het gemakkelijker af dan de ander. Maar een ding is zeker, we doen allemaal ons best!
En nu?
Nu ben ik 26 jaar en moeder van twee. Ik ben aanzienlijk gegroeid en sta heel anders in het leven dan 6 jaar geleden. Gelukkig maar, want je wordt als het goed is niet alleen ouder maar ook wijzer. Nu voel ik mij ook echt moeder en ben ik trots op mijn kindjes en ben ik erg dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Mijn zoon heeft mij ook als moeder meegemaakt, terwijl ik mij nog heel geen moeder voelde. Toen ik uit de postnatale depressie kwam was dat ook wel echt iets wat mij heel erg bezig hield. Heb ik mijn zoontje beschadigd? Doordat ik niet in de belangrijke hechtingsfase er voor hem was? Ik probeer dit steeds meer van mij af te zetten en niet meer naar het verleden te kijken, maar juist naar de toekomst. Ik kan het nu alleen nog maar beter maken, maar wat er is gebeurd kan ik niet meer veranderen.
Was of ben jij jong moeder? En hoe kijk jij er naar terug/hoe kijk jij hier nu tegen aan?
Mama_van2kanjers
Ik was 22 toen mijn oudste werd geboren. We waren net een jaar ervoor getrouwd, we hadden een appartement gekocht en we wilden dolgraag jong ouders worden. Mijn moeder was ook jong toen ze mijn zus kreeg. Dat leek mij geweldig. Ook omdat onze ouders er dan nog volop van konden genieten (en had ik nog een opa en oma en mijn man nog 2 oma's). Dat het ook direct lukte was een enorme verrassing, want wij hadden ons echt wel ingesteld op een jaar ivm dat ik jaren aan de pil was geweest en dat is wat je vaak hoort. Zoals jij zegt: een zegen. Na 3 jaar en 17 dagen werd onze tweede kanjer geboren. Ik was toen 25 jaar. Inmiddels is mijn oudste 15 jaar en de jongste dus 12, beide op de middelbare school. Ik ben nog altijd blij en dankbaar dat het ons was gegund dat wij jong ouders mochten worden. Het was en is zeker niet altijd makkelijk, maar dat is het ook niet wanneer je (wat) ouder bent.
MoreThanAMom
Wat mooi om te lezen! Bedankt voor je reactie. Ik merkte zelfs al het verschil in zwangerschap van de eerste en de tweede en ik was begin 20 bij beide! Wat je zegt je staat nu heel anders in het leven, maar spijt? Zeker niet. Ben hartstikke dankbaar en had dit echt voor geen goud willen missen.
Mamavanbijna6
Ik ben 39 en begin oktober bevallen van mijn zesde kindje. De eerste is geboren toen ik 21 was. Beuste keuze, had een vaste baan en relatie. Achteraf was ik toch wel heel jong nog , sta nu heel anders in het leven. Alleen lichamelijk was het toen wel makkelijker. Had nergens last van en hele fijne zwangerschappen gehad. De zwangerschap vanaf eind twintig waren zeker pittiger . Maar spijt heb ik van geen enkele zwangerschap gehad :)
MoreThanAMom
Hi, bedankt voor je reactie! Ik vraag het mijzelf wel eens af of ik te jong was met 20 jaar. Inderdaad iets wat we ons wellicht allemaal afvragen! Neemt absoluut niet weg dat ik enorm dankbaar ben voor mijn kinderen. Zoals ik in de laatste alinea aangaf kijk ik inderdaad niet meer naar het verleden, maar naar de toekomst.