Ben ik positief over mijn negatieve Corona uitslag?

Afgelopen maandag kreeg ik onwijs veel pijn in al mijn gewrichten. Qua pijn ben ik totaal geen piepert, maar dit had ik nog niet eerder meegemaakt. Het leek daarnaast of al mijn energie uit mijn lijf was, wat was ik moe zeg. Heb een pijnstiller genomen en ben vroeg mijn bed in gekropen. De nacht was mega onrustig (mede door Sam) en ik voelde een vervelende druk op mijn borst. De volgende dag voelde ik mij wel wat beter, maar was nog steeds enorm vermoeid. Maar ja, was dat nu te wijten aan de onrustige nachten van de afgelopen weken of was er meer aan de hand. Ik dacht ik pak de fiets en ga even een boodschap doen. Onderweg dacht ik al pff dit is toch niet zo fijn als ik had gedacht. Het voelde zwaar en ondanks dat het fris was, had ik het super warm. Ook was die druk op mijn borst er weer en had ik een raar onbestemd gevoel in mijn lijf. Ik probeerde er maar niet aan te denken en fietste door. Even goed om mij heen kijken en genieten van het even alleen zijn. Maar wat was ik blij om weer thuis te zijn. Want ja, ik ben de laatste tijd toch wel weer wat huiverig voor Corona. Het is voor mij te onzeker allemaal en dat kan mij met vlagen toch wel aardig wat stress bezorgen.

De volgende ochtend (mijn verjaardag) had ik het idee dat ik mij wel wat beter voelde. De druk op mijn borst was weg en ik was minder vermoeid. Daarom wel besloten dat mijn ouders even zouden langskomen om een taartje te eten. In de middag zijn we met ons vieren nog even naar het bos gegaan en daar kreeg ik toch weer last van die druk op de borst en af en toe (na wat inspanning) voelde ademhalen toch weer wat gek. Was ik dan benauwd? Geen idee, want ik ben in mijn leven nog nooit benauwd geweest, dus ik kon het gevoel ook niet echt benoemen als benauwd. Ik denk bij benauwd zijn aan het moeilijk hebben met ademhalen en dat je ook erbij kan piepen. Nou dat was bij mij niet het geval. Alles bij elkaar maakte het dat ik erg onrustig werd in mijn lijf. Want als ik ergens niet tegen kan, is dat ik geen antwoord kan geven op een waaromvraag. Waarom had ik dit en waar kwam het vandaan. Zou ik dan toch Corona hebben? Of heb ik wat anders onder de leden. Is het dan toch te veel stress? De volgende dag toch nog maar een keer de dokter gebeld en de assistente adviseerde om dan toch maar een test te laten doen. Heb de laatste dagen dan ook het gevoel dat ik het vertrouwen in mijn eigen lijf wat kwijt raak. Ik sport veel, eet gezond en probeer zo min mogelijk stress te hebben. Dus na wikken en wegen toch besloten mij te laten testen om het zeker te weten voor nu. Ook voor de mensen om mij heen waarmee ik toch in aanraking ben gekomen. Gelukkig kon ik dezelfde dag (donderdag) nog terecht in Drachten om 15:17. Ik heb online de afspraak gemaakt en moest aangeven of ik een auto tot mijn beschikking had. Hierdoor dacht ik dat ik met de auto door de teststraat zou moeten. Aangekomen bij de testlocatie bleek dat ik moest parkeren en zelf ergens naar binnen moest. Dit vond ik toch wel even best spannend. Dan kom ik dus heel dicht in de buurt bij mensen die een grotere kans hebben om besmet te zijn met Corona. Toen ik bijna aan de beurt was, hoorde ik iemand in een van de hokjes kokhalzen en een paar keer hoesten. Ik dacht ik moet hier weg, stel dat ik straks in datzelfde hokje moet. ‘’Ja volgende’’ werd er geroepen en er was voor mij geen weg meer terug. Een jonge dame verzocht mij te gaan zitten en legde heel vriendelijk uit wat er ging gebeuren. Ga maar rustig achterover zitten en zeg maar AAAAA. Schraap schraap en het was klaar. Daarna was mijn neus aan de beurt, OMG wat gaat dat ding ver mijn neus in. Draai draai en het was klaar. Heel gek gevoel, maar het was voor mij gelukkig geen nare ervaring. Want het mag ook geen pijn doen.

Thuis gekomen ben ik direct onder de douche gestapt en daar begon ik toch wat te piekeren. Niet de spanning voor de uitslag, maar angstig dat wanneer de uitslag negatief zal zijn ik nu een grotere kans heb om het nu wel te krijgen, omdat ik daar in de teststraat heb gelopen. Tha Husband kan met dit soort issues heel goed omgaan en zegt dan ‘’ja je kan het ook in de supermarkt oplopen’’. Ja dat kan, zeg ik dan, maar daar in de teststraat in de kans voor mijn gevoel veel groter. ‘’Maar dat weet jij helemaal niet zeker lieverd’’. Nee en dat is ook het frustrerende aan mijn hersenspinsels.

Maar nu dat ik weet dat ik negatief getest ben, heb ik nog steeds geen antwoord op de vraag waar al die klachten dan vandaan komen. Want ik ben nog steeds heel moe, met vlagen benauwd en het kuchen is ook nog niet weg. Zal het dan toch de stress zijn? Kou gevat tijdens het hardlopen? Of oververmoeid door al twee jaar niet meer dan 4 uur achter elkaar geslapen te hebben in de nacht.

De conclusie is dus: Ik ben opgelucht dat ik mijn ouders niet heb besmet tijdens mijn verjaardag, omdat ik dus negatief getest ben. Maar mijn symptomen zijn niet weg en blijft nu toch de angst bestaan dat ik het toch kan hebben. Het is niet dat ik het nu heel graag wil hebben, nee dat ook niet, maar als ik het wel gehad zou hebben had het een hele hoop verklaard. Daarom bel ik morgen nog een keer met de dokter. Omdat ik wil weten waar mijn klachten vandaan komen.

Is wat ik schrijf herkenbaar voor je? Of sta jij hier heel anders in. Wat ik vooral wil bereiken met mijn verhaal is dat we eerlijk mogen zijn over wat Corona met je kan doen. Maar dat we vooral elkaar moeten blijven respecteren dat we er anders in kunnen staan en het anders beleven. We zijn allemaal mens en hebben allemaal genoeg liefde. Laten we elkaar steunen ook al denken we anders. Laten we minder boos zijn op de situatie. Laten we meer kijken naar wat wel kan.

Liefs