9 jaar geleden
Ben ik nou een zeurkous?
De voorbereiding op de baby, uitzet, schoonmaken in huis, het idee hebben dat je er alleen voor staat.
" Je bent een ondankbaar kind." Dat is enige wat ik door me heen hoor suizen.
Sinds mijn 2e kindje op komst is alles wat zwaarder geworden. Ik heb al een dochter van 15 maanden. Woon samen met mijn vriend. Werk sinds december maar 3 dagen.
Afgelopen tijd voel ik me alleen. Omdat ik nu weet wat er allemaal bij komt kijken aan voorbereiding, ben ik ruim van te voren begonnen met inslaan van baby spulletjes. Was voor mijn officiële verlof al 6 weken in de ziektewet omdat ik last heb van te lang staan waardoor ik s'avonds pijn heb aan me stuit en overal maar in de buurt.
Nu het leuke van alles. "Ik stel me aan." Het vragen naar hulp is een teken van zwakte daar lijkt het al gauw op wanneer je zulke opmerkingen krijgt. Nu ben ik 36 weken zwanger en wil alles in orde hebben kwa alles schoon hebben. Is dat teveel gevraagd? Zeur ik. Als ik alles kon doen had ik het al gedaan. Maar het gaat gewoon niet. Het lijkt net alsof ik al 2 kinderen in huis heb. Alleen de grote baby wil niet echt meewerken.
Ik wordt er zo geestelijk moe van. Ik probeer mijn best te doen voor me 2e kindje maar alles valt zo tegen. Krijg ik nog op me kop geslingerd dat ik ondankbaar ben.
Krijg ik ook nog respect dat ik überhaupt mijn dochter verzorg, het huis verzorg en mezelf moet verzorgen en oja niet te vergeten mijn partner die maar 1/4 deel helpt in huishouden.
Wat moet ik hier toch mee!!
2boysanda?
Zoals ik het lees, ben je zeker geen zeurkous, maar heb je hele redelijke verwachtingen. Zeker voor iemand die 36 weken zwanger is. Misschien eens goed om de tafel gaan met je partner en/of familie. Geef eerlijk aan dat je het niet meer trekt en dat je hulp nodig hebt. Uiteindelijk worden ook je partner en de mensen om je heen er blijer van als jij blij bent toch?