Snap
  • Mama
  • bijnavakantie
  • #lagereversnelling
  • #batterijopladen
  • #campervakantie

Batterij opladen?

De zomervakantie nadert. De laatste weken school zijn begonnen. Juffenfeest, speelgoed van school schoonmaken, tien minutengesprekken, vermoeiende kinderen en ouders, aan alles voelen we dat de vakantie eraan zit te komen. Even zes weken geen schooltijden, broodtrommels en zoekgeraakte rugtassen. Wij zijn er aan toe.

Toen we onlangs, enigszins gesloopt na de avondspits, samen op de bank zaten vroeg ik me hardop af hoe we ervoor gaan zorgen dat we van onze vakantie ook enigszins uitgerust en opgeladen terug komen. Want dat is toch onder andere het idee van vakantie? Uitrusten, ontspannen en de batterij weer opladen?

Dat gaat nog wel een uitdaging worden. En ik denk dat dit geldt voor alle gezinnen met jonge kinderen. Niet alleen als je zoals wij er 4 hebt.

Dit jaar gaan we met onze eigen camper op pad. Sinds onze vakantie vorig jaar (we huurden toen een camper) kwam het regelmatig ter sprake: hoe gaaf zou het zijn als we een eigen camper hadden. Het was ons zo goed bevallen. Het gevoel van vrijheid, dit was echt onze manier van vakantie vieren. Maar we twijfelden ook. Zouden we er wel regelmatig mee weg gaan (lees: de weekenden zijn vaak al best vol)? Wegen de maandelijkse kosten op tegen het aantal keer dat je ermee weg gaat? Zouden de kinderen dit de komende jaren ook nog steeds leuk vinden? En ook niet onbelangrijk: het kost nogal een paar centen.

We konden wel meerdere redenen op noemen om het (nu) niet te doen. Maar ook heel veel om het wel te doen. Als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren is dat je niet teveel moet uitstellen. Later is nu. En als je de kans krijgt je dromen waar te maken moet je ervoor gaan.

En dus vertrokken we afgelopen februari op een regenachtige zaterdagmorgen met zijn zessen naar een dorpje onder Nijmegen. Op weg naar een camper met potentie.

De regen kwam met bakken uit de lucht. Nou niet echt het weer waarbij je meteen aan kamperen denkt. De camper was vies maar had potentie en voldoende ruimte voor ons zessen. En dus reden we uren later niet met zijn zessen terug in de auto maar gingen de ‘’mannen’’ terug met de camper. Tot groot verdriet van onze jongste zoon reden we ermee naar huis en niet meteen naar de camping. Want volgens de jongens konden we er wel meteen mee op pad. Er zat toch een bed in? Sindsdien zijn er vele klusuren verstreken en heeft de binnenkant een opknapbeurt gekregen. Inmiddels is hij klaar voor vertrek. Nu wij nog!

Vanochtend onder het genot van een kop koffie las ik een artikel over een relatietherapeute die suggereert dat gezinsvakanties relaties kapot maken. Twee weken lang kamperen met man en kinderen draagt niet bij aan een gelukkiger huwelijk aldus haar. Het artikel trok mijn aandacht dus ik las verder. Onze verwachtingen voor deze vakanties zouden te hooggespannen zijn. Het moet allemaal top zijn en dat kan dan toch alleen maar tegenvallen schrijft ze. Volgens haar staat zo’n gezinsvakantie alleen maar in teken van je kroost, kinderen worden dood geknuffeld terwijl je elkaar nog hooguit een vogelkusje op de wang geeft. Nu wil ik de expertise van deze therapeute niet meteen in twijfel trekken, ze zal ervoor gestudeerd hebben. En het schijnt inderdaad zo te zijn dat de aanvragen voor relatietherapie en scheidingsmediators toeneemt na de zomer maar ik herken me hier gelukkig totaal niet in. Natuurlijk denk ik ook soms even terug aan de jaren waarin we nog geen kinderen hadden. Samen kamperen in een kleine tent, uitslapen tot je de tent uitbrandde, luieren bij het zwembad en stapels boeken uitlezen. Nee, die vakanties zien er tegenwoordig heel anders uit.

De drukte van gezin met jonge kinderen nemen we met ons mee. Gelukkig maar, want die 4, inclusief hun vader uiteraard, maken iedere dag de moeite waard. En we doen alles gewoon in een lagere versnelling. En niet alles hoeft perfect en top te zijn tijdens de vakantie. Dat is het thuis toch ook niet altijd? Ook op vakantie hebben peuters driftbuien, huilen dreumesen en heb je wasgoed. De dagen beginnen bij ons altijd vroeg, thuis maar ook op vakantie. Ach, je moet maar zo denken wanneer de dagen vroeg beginnen beleef je extra vakantie uren. En als je bij het zwembad ogen en handen tekort komt, je billen het ligbedje nauwelijks raken of in je nieuwe boek net bij alinea 3 bent wanneer je weer gestoord wordt: het is een fase, het is een fase, het is een fase. En zoals dat gaat met fases, ze gaan voorbij.

Laten we er vooral voor zorgen dat we deze vakanties optimaal beleven, voor je het weet vertrekken ze in een bus naar Loret de Mar en denken we met weemoed terug aan deze tijd.

En als ze dan ’s avonds allemaal in hun bedje liggen, de zon hopelijk nog goed zijn best doet en wij voor de camper zitten met een wijntje is er nog genoeg tijd.

Geniet van de zomer en van elkaar. Maak mooie herinneringen. En een opgeladen batterij? Misschien moeten we ook die lat wat lager leggen.

Lieve groet,

Roos