7 jaar geleden
Back to work and a baby on my mind
Je verlof is nog niet begonnen of hij is al weer voorbij. De wekker staat, brood gesmeerd, ik ben er klaar voor. Back to work!
Verlof, wekenlang vrij. Het klinkt heerlijk en dat is het ook. Je geniet volop van je baby en je gezin. Wat ik de hele dagen heb gedaan? Uhm, bezig geweest met Charlie; verschonen, voeden, troosten, spelen, zingen, praten, wandelen, voor je het weet is de dag weer voorbij. Ondertussen loop je er zelf bij als een zwerver en zodra je baby eindelijk in bed ligt 's avonds is het tijd voor mij.
Dan breekt je laatste week verlof aan. Extra veel knuffelen wetend dat ik straks weer 38 uur ga werken en ik haar enorm ga missen! Op mijn laatste verlof dag voel ik toch zo nu en dan een brok in mijn keel. Zo vaak als ik haar nu zie, zo weinig zie ik haar straks.
De eerste werkdag stond ik vroeg op. Alles inpakken voor mij, de baby en de voeding. Ik kolf namelijk op het werk voor haar. Jeetje, opstaan en een borstel door je haar trekken, tanden poetsen en half slaperig in de auto stappen is er niet meer bij. Ik leek wel een pak-ezel.
Ding-dong. Ik sta voor de deur van mijn zus. Voor 1 keer past ze op i.p.v. de oppas. Ach, bij haar kan ik Charlie gerust achterlaten. Ik drentel een beetje en besluit dan toch te gaan. Ik draai me om en wil Charlie een kus geven. Zodra ik haar bolle, zachte wangen raak en haar lieve lachje zie beginnen mijn ogen te prikken en voel ik die brok weer in mijn keel. Snel omdraaien en naar het werk!
De dag ging snel voorbij, ik haast mij naar huis om snel Charlie te knuffelen. Wat heb ik haar gemist! Ik heb haar niet meer losgelaten die avond. Zo begon ik mijn werkweek. Haasten in de ochtend met al mijn tassen, werken, kolven, werken, kolven, werken, kolven en snel naar huis om mijn lieve baby aandacht te kunnen geven.
Het is altijd heerlijk thuis komen, zodra Charlie mij ziet word ik begroet met een lieve glimlach. Dat maakt veel weer goed.