Back to work!

Gisteren mocht weer aan het werk en wat een gemengde gevoelens kreeg ik daarbij. Ik werk in de horeca dus ik had gelukkig een hele dag om met mijn dochter te knuffelen voor ik weer aan het werk moest. Ik was als een kind zo blij dat ik weer aan het werk kon gaan maar aan de andere kant wou ik mijn kleine prinsesje niet alleen laten. Natuurlijk was ze niet alleen maar bij papa.

Om 17.00 was het zo ver ik moest de deur uit. Met heel veel zenuwen liep ik richting de metro. Heel gek die zenuwen want ik werk er sinds september 2011 al. In de metro vond ik het een zo gek idee om weer te gaan werken. Ik werd met open armen ontvangen op het werk en het gekke was dat ik het gevoel had nooit te zijn weggeweest. Ik maakte me klaar en ging gelijk aan mijn taken beginnen. De gasten waren vrolijk en aardig. Ik heb er leuke gesprekken aan over gehouden. De afhaal was drukker als ik me kan herinneren en het was voor een woensdag ook echt druk. Meestal begint dat vanaf donderdag een beetje te komen. Dus ik had gelukkig geen tijd om aan de kleine te denken en me zorgen te maken. Om half 9 kon ik bijvullen en om half 10 mocht ik stoppen. En van die 3,5 uur kan ik voor het eerst zeggen dat ik doodop was. Maar wat wil je ook na zolang verlof te hebben gehad! Ik ben blij om weer te kunnen werken en weg te gaan. Al zou ik ook graag gewoon thuis met de kleine willen zitten.

Heel fijn om er weer tussen uit te zijn geweest zonder de kleine al was het alleen maar om te werken. Als je thuis komt en je ziet weer je kindje ben je dubbel zo blij! Lees meer verhalen op Life, love and Jazzlynn.