Back on earth, maar wel met een nieuw ingeslagen pad!

We zijn inmiddels alweer drie weken terug van onze mooie rondreis en ik ben alweer twee weken aan het werk. Het is alsof we nooit zijn weggeweest haha!

De eerste dagen na onze thuiskomst hadden we meteen de opa’s en oma’s op bezoek. Dit klinkt negatiever dan het was hoor, want we wilden ze graag weer zien! Noa heeft de opa’s en oma’s toch wel gemist en andersom natuurlijk ook! Hanne heeft er nog weinig besef van, maar omdat die zulke ontwikkelsprongen gemaakt heeft wilden we het weerzien niet langer uitstellen. Buiten dat helpen onze enorme lieve moeders ook graag met opruimen (die enorme berg was die we hadden) en konden wij rustig de vouwwagen winterklaar maken ;).

Tja hoe was het om weer thuis te zijn.... Ik moet zeggen dat het best even tegenviel en ik was blij dat we nog bijna een week hadden voordat ik weer moest werken. Het voelde echt alsof ik door een ontzichtbare hand terug in de werkelijkheid gesleurd werd. Ik had direct weer van alles aan mijn hoofd en moest (van mezelf voornamelijk) weer van alles. Als ik zo een beetje nadacht dan klonk zelfvoorzienend zijn en wonen in een hutje op de hei wel erg lekker. Veel minder zorgen, moeten en alleen maar samen met degene die je liefhebt. Veel buiten zijn en niet verplicht werken omdat je maar geld moet verdienen. Dat gevoel van spanning en drukte wat ik meteen weer voelde (waar ik na drie weken reis eindelijk een beetje afscheid van had kunnen nemen) was niet fijn. Het was voor mij ook echt een teken om dingen anders aan te gaan pakken. Dat was al wel mijn bedoeling, maar ik had niet verwacht dat het allemaal zo heftig weer binnen zou komen.

Wat heb ik nou dan anders gedaan (of ben ik aan het proberen te doen)? Best wel heel veel en ik neem jullie erg graag in mee:

Op het vlak van mijn werk ben ik echt serieus aan het solliciteren gegaan en ik heb zelfs al wat gesprekken gepland staan! Dit voelt zo fijn, echt alsof er weer licht aan het einde van de tunnel schijnt. Of een groen dichtbegroeid bos waar een prachtige zonnestraal doorheen schijnt. Dat plaatje zag ik vandaag en greep mij zo ontzettend aan! Van door de bomen het bos niet meer zien, naar een mooi helder zonlicht wat op je wacht!

Op persoonlijk vlak ben ik positiever gaan denken en aan mijn mindset gaan werken. Ik merkte dat ik de laatste maanden en misschien zelfs al wel jaren steeds negatiever ben gaan denken. Alles bekeek ik vanuit dat oogpunt en ik voelde me ook zo. Wanneer ik in de spiegel keek zag ik een vermoeid uitziende vrouw wiens ogen dof staan, haar dof is en die weinig meer lacht. Mijn man geeft mij geregeld een compliment over mijn uiterlijk (de lieverd!), maar die kon ik niet aan nemen dan wel serieus nemen want ik zag mijzelf heel anders. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik ergens halverwege onze reis in de spiegel keek en mezelf oprecht verbaasde. Wat zag ik een verschil met hoe ik was (hou daar dan even bij in je achterhoofd dat ik niet dagelijks in de spiegel keek)! Ik zag een frisse blik, heldere ogen en een stralende huid. Wat had ik mijzelf zo lang niet gezien. Of ik er nou echt zo anders uitzag of dat het kwam doordat ik relaxer was, dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het mij zo goed deed om mijzelf zo te zien! Vlak daarna zei mijn man dat ik veel meer lachte en meer op de Maris leek van toen hij me leerde kennen. Heftig om te horen, maar ook wel zaak om er iets mee te gaan en blijven doen!

Op het vlak van de kinderen ben ik mij ook anders gaan instellen. Nog meer kindvolgend en proberen om de oudste niet te veel op te willen leggen. Haar zoveel mogelijk zelf keuzes laten maken en bij alles waar ik nee op wil gaan zeggen me afvragen ‘is het echt nodig om nee te zeggen’. Als het niet gevaarlijk is, spullen erdoor kapotgaan of mensen erdoor geschaad worden, dan kan het best. Natuurlijk wel met een kleine grens van opvoeding. Ze mag echt niet altijd tv kijken als ze daarom vraagt. Verder heb ik ook meteen een lekkere regenbroek gekocht en nieuwe regenlaarsjes, zodat we heerlijk in de plassen kunnen stampen. De eerste regenwandeling hebben we erop zitten en wat had Noa het naar haar zin! En ik vond het stiekem ook best lekker. Toch maar eens op jacht naar wat modieuze regenkleding voor mezelf, want die regenjas die ik aan had kan echt niet meer haha. Hij was zo groot en wijdt dat Hanne er in de draagzak onder paste ;).

Het enige wat nog beter kan is gaan sporten. Of eigenlijk klinkt dit alsof ik al wel iets doe wat beter kan, maar ik doe dus nog net niks. Wil het hardlopen weer lekker gaan oppakken en probeer nu af en toe met Noa voor de tv leuke dansjes op muziek te doen. Krijg ik ook mijn beweging en zij vindt het nog leuk ook!

Al met al heeft onze reis ons heel veel gebracht, maar zowel ik als wij als gezin hebben ook nog wel veel mooie punten waar we ons op kunnen ontwikkelen!