B12 deficiëntie

Ik ben Maaike de groot! Samen met Hans hebben wij 4 kids. Op instagram kan ik helemaal mijn creativiteit kwijt. Ik verander vaak de kamers van de kids. Onze woonkamers tot soms verdriet van de man zijn kant, want waarom is het nu weer helemaal anders 😂. En ook de kids probeer ik steeds weer vernieuwend te stylen. Maar aan al dit leuke zit ook een minder leuke kant want ik heb namelijk een chronische ziekte. Zo kan je het het wel noemen. Ik heb een B12 deficiëntie.

B12 TEKORT: WAT IS DAT NOU?

Ik heb dus een B12 tekort, de medische term ervoor is Vitamine B12 deficiëntie. Oftewel ik mis de vitamine B12. Maar toch is het meer dan alleen een vitamine tekort en heeft het een flinke invloed op het dagelijks leven. In het kort zal ik uitleggen wat het is en hoe je erachter komt. Bij een vitamine B12 tekort heeft je lichaam te weinig vitamine B12 ter beschikking om goed te kunnen functioneren. Vitamine B12, ook wel cobalamine, is belangrijk voor de aanmaak van rode bloedcellen en voor een goede werking van het zenuwstelsel.

Vitamine B12 komt alleen voor in dierlijke producten, zoals melk, eieren en kaas. Daarom loop je een grotere kans om een tekort op te lopen als je geen dierlijke producten eet. Veganisten die geen voedingssupplement slikken, kunnen dan ook een vitamine B12-tekort oplopen. Als je een ziekte hebt aan je maag, zoals een (gedeeltelijke) verwijdering van je maag hebt ondergaan of als je te weinig maagzuur aanmaakt, kan het zijn dat je te weinig vitamine B12 kunt opnemen. Dit is ook mogelijk als je maagzuurremmers gebruikt.

DE KLACHTEN VAN B12 TEKORT

Achteraf gezien heb ik al 5 jaar een B12 tekort. Helaas nemen mijn darmen niet voldoende B12 op waardoor ik dit dus ernstig tekort ben gekomen de afgelopen 5 jaar. Vooral tijdens de zwangerschap van Jip heb ik dit heel erg gemerkt. Ik was zo moe en kon eigenlijk niet meer op mijn benen staan. In het begin waren mijn klachten vaag. Ik dacht: ik heb een gezin van drie kinderen, vierde onderweg logisch dat ik zo moe ben”. Helaas was moe zijn niet mijn enige klacht. Ik was de hele dag door duizelig, zakte door mijn spieren, was ernstig vergeetachtig en schommelde heel erg met mijn humeur. Na de bevalling van Jip leek het iets beter te gaan. Mijn lijf hoefde niet meer voor twee te zorgen. Maar helaas was dit een tijdelijk opleving.

Dit waren mijn persoonlijke klachten en op de website van Stichting B12 tekort kun je meer lezen over de veelvoorkomende klachten.

HOE ONTDEK JE EEN B12 TEKORT? & BLOEDPRIKKEN

Ik ben op een gegeven moment met mijn klachten naar de huisarts gegaan en daar hebben ze bloed afgenomen. Hierbij is een algemene check gedaan waaronder ook voor B12 tekort. Uit dit onderzoek kwam naar voren dat mijn B12 te laag was en mijn schildklier te traag. Dat kon ook vage klachten geven meldde de huisarts. Ze heeft zuigtabletten B12 voorgeschreven en mijn schildklier had waarschijnlijk te maken met mijn zwangerschap. Ik ben begonnen aan de zuigtabletten, maar na onderzoek gedaan te hebben via het B12 instituut, ben ik daar snel mee gestopt. Als je darmen daadwerkelijk de B12 niet opnemen, kun je een valse waarde in je bloed onderzoeken krijgen. Dan lijken je B12 waardes wel hoog genoeg, maar de klachten blijven.

ONBEGREPEN DOOR ARTSEN EN EXPERTS

Uiteindelijk ben ik door gestuurd naar een internist (specialist in inwendige geneeskunde). Die heeft hetzelfde bloedonderzoek afgenomen. Daarnaast heeft ze ook een longtest gedaan omdat ik lang kampte met ontzettende astma. Hieruit kwam dat ik een longinhoud had van 60%, wat veel en veel te laag is. De internist vond het zo klaar als een klontje. Je astma is niet onder controle, daar krijg jij al je klachten van! Uiteraard was ik het daar niet mee eens. Uiteindelijk heb ik 5 ampullen meekregen voor B12. Deze moest ik een keer per week laten prikken bij de huisarts.

Maar na die 5 weken kreeg ik van de huisarts geen nieuwe meer. Ze vond het niet nodig en ik moest maar eens naar psycholoog om alles na te laten kijken. Volgens haar was dit namelijk psychisch. Oh, wat was ik boos en wat voelde ik mij onbegrepen. Wat deed het zeer dat ik niet geloofd werd door mijn eigen huisarts. Uiteindelijk heb ik besloten om bij deze huisarts weg te gaan. Ik had geen vertrouwen meer in haar. Niet alleen voor mezelf, maar ook niet voor mijn kinderen en man.

NIEUWE HUISARTS: BESTE BESLISSING OOIT

Ik ben gaan rond bellen en gelukkig nam de huisarts een dorp verder nog wel patiënten aan. Via een kennis had ik vernomen dat deze man enorm openstaat voor alles en ik durfde met hem het gesprek wel aan te gaan. Wat een verademing! Dit was een man die wel wilde luisteren en mijn klachten wel serieus nam. Ik ben meteen begonnen met drie keer in de week prikken. Zo`n twee weken lang kreeg ik een “power shot” B12. Mijn duizeligheid nam af. Dat was al stap 1, wat was ik blij. Daarna afgesproken om naar 1 keer in de week te gaan. Helaas is 1 keer in de week nog geen optie en zit ik nu al een half jaar lang op twee keer in de week prikken.

B12 TEKORT BEHANDELING: ZELF PRIKKEN

In 2018 zijn wij indecember drie weken op vakantie geweest naar Spanje. Ideaal in Spanje is dat je daar Nederlandse huisartsen hebt. Zo kon ik mijn B12 injecties ook daar krijgen. Helaas heb ik door de drukte van de feestdagen drie injecties gemist en kwamen er weer klachten terug. Zo afhankelijk ben ik dus van de B12 injecties. Dit zegt mij wel dat ik met de injecties op de goede weg ben. Mijn lijf neemt geen B12 op en ik krijg dit alleen door middel van de injecties. Ik heb bij de huisarts aangegeven dat ik zelf wilde gaan prikken. Ik kan niet altijd in het buitenland terecht bij een dokter en zelfs drukte van het gezinsleven maakt het soms moeilijk om naar de huisarts te gaan. De huisarts was het hiermee eens.

Ik prik nu zo`n drie kwart jaar zelf. Wat vond ik dit in het begin spannend zeg. Het idee dat je zelf die naald in je been zet. Het is een spiernaald want de B12 spuit je in je spier. Die naald is dus best dik en groot. Maar gelukkig heb ik mij eroverheen gezet. Met de fantastische hulp van de doktersassistentes kan ik nu dus gewoon zelf prikken. Wat een verademing. Niet meer 2 keer in de week naar de huisarts maar zelf bepalen wanneer ik prik. Soms krijg ik een terug val, en vind het prikken zo enorm lastig. Ik probeer mij dan in alle rust terug te trekken. Prik dan ook het liefste wanneer de dametjes naar school zijn, zodat ik geen afleiding heb. Soms duurt het dan drie kwartier voordat ik eindelijk die naald in mijn been kan zetten. Het is een psychisch iets, en merk ook wel dat als ik ongesteld moet worden ik er meer moeite mee heb. Soms is het binnen 1 minuut gebeurt. Maar wat is het onwijs fijn dat het nu thuis kan!

HOE IS HET NU?

De klachten die ik had zoals duizelig zijn, astma, vergeetachtigheid zijn grotendeels weg. Maar het moe zijn, niet veel kunnen hebben en mijn spieren zijn ernstig verzwakt, dat gaat helaas nooit meer weg. Dat is iets waar ik mee zal moeten leven. Als ik een dag ben weg geweest, moet ik het de dag erna bekopen. Maar ik heb dit er zo ontzettend graag voor over. Ik kan weer zeggen dat ik leef, dat ik weer dingen ondernemen! De prijs die ik dan een dag later betaal, die neem ik voor lief. Helaas zal ik nooit meer van de injecties afkomen, maar hiermee is ontzettend goed te leven!

Ik vond het best spannend om dit met jullie te delen, dit omdat ik best gesloten ben en niet graag aan anderen vertel als het niet zo goed gaat. Maar ik ben ook van mening dat er een andere kant verteld mag worden. In geen enkel gezin gaat het altijd goed en dit is onze schaduwkant. Het accepteren van deze ziekte is voor mij redelijk te doen, maar mijn man vind het soms nog moeilijk te accepteren dat het nooit meer helemaal goed komt. Maar samen staan wij sterk en samen zullen we deze ziekte een plek moeten geven!