Snap
  • Mama

Avondmens en mama. Is dat te combineren?

Ik heb een probleem. Ik ben een avondmens en dat past niet bij hoe mijn leven in elkaar zit

Ik heb een leuke en intensieve baan die me veel energie kost, maar waarbij ik net genoeg overhoud om aan het einde van de dag mijn kids in bed te leggen en dan op de bank te ploffen. Ik hang dan wat, kijk een serietje en ben klaar voor bed, denk ik. Wanneer ik tegen tienen -als verstandige mama van twee kleine kinderen die 7 uur slapen, uitslapen vinden- toch echt weer richting bed zou moeten gaan om morgen het einde van de dag weer te halen, wordt ik magisch wakker. Ik kom tot leven. Zie alle onvolkomenheden in mijn licht chaotische huishouden, heb de meest creatieve ideeën over bloggen, dingen maken, bakken en wil toch nog echt even dit ene ding doen.

Soms is mijn man de wijze stem die spreekt en zegt dat ik echt naar bed moet gaan, maar er zijn ook dagen dat ik niet te stuiten ben. Dan kan ik wel in mijn bed kruipen, maar is mijn hoofd zo’n tornado dat mijn avondmensschap niet alleen mezelf, maar ook manlief in de weg zit. Ik vertel in bed dan honderduit tegen een man die af en toe iets terugbrabbelt en steeds rustiger begint te ademen. Of, en dat is misschien nog erger, ik vertel zoiets groots, moeilijks of interessants dat we vervolgens beiden klaarwakker in bed liggen, wetend dat er morgenochtend om 7 uur, of vroeger, weer één of ander alarm gaat (kind of elektronisch).

Soms begin ik aan mijn creatieve ideeën. Als ik het goed doe, begin ik al eerder op de avond. Je zou dan denken dat ik tegen de tijd dat het (verstandelijk gezien) bedtijd is, mijn creativiteit gebotvierd is en ik rustig kan gaan slapen. Niets is minder waar. Ik kom tot leven van het doen van dingen die ik leuk vind. Hoe meer ik dingen doe die ik leuk vind, hoe actiever ik word. De ochtenden daargelaten. Dan ben ik een slaperig hoopje mens dat eigenlijk voor haar eerste bak koffie niet gestoord wil worden.

Ergens moet iets veranderen, laat naar bed gaan en vroeg op is niet bevorderlijk voor mijn ouderlijke vaardigheden. Als ik dan energie krijg van de dingen die ik in de avond allemaal zou willen doen, zou ik deze dan ook in de ochtend -na het broodnodige kopje koffie, dat dan wel- kunnen doen? Dan zou ik in theorie vol energie aan het werk gaan en in de avond rustig in slaap vallen. Ik betwijfel of het lukt, ik ben bang dat het schrijven van deze blog al het tegendeel bewijst. Dit doe ik namelijk weer ’s avonds. En hier zit ik dan. Klaarwakker en eigenlijk zou ik naar bed moeten…

Zit jij jezelf ook wel eens in de weg?

8 jaar geleden

Ergens lijkt het me wel fijn. Ik moet 's ochtends op mijn werk nogal een horde nemen voor ik echt van start kan gaan :)

8 jaar geleden

Mag ik een klein beetje jaloers zijn op kinderen die tot 9 uur uitslapen! :O Die van mij zijn er echt om 7 uur wel weer uit (en vaak eerder, na een nacht met speenspugen en terugroepen en nachtmerries:( )

8 jaar geleden

klinkt pittig hoor! Ik hoop dat de behandeling brengt waar je op hoopt, want jezelf in de weg zitten is niet leuk!

8 jaar geleden

haha. Ik ben juist een ochtendmens en helemaal geen avondmens. Soms wat ongezellig voor mijn man, maar 's ochtends en in het weekend juist weer fijn voor hem.