Alwéér zo lang geleden hoe komt dat toch?!

Elke keer zeg ik tegen mezelf, deze keer blijf je wel schrijven. En diezelfde dag nog vergeet ik het weer en ga ik gewoon door met alles hoe het altijd gaat.

En zo gaat het elke keer weer. Luuk is nu 2 en bijna 3 maand. Sinds 6 oktober gaat hij naar de psz en toen heb ik me voorgenomen als hij op de psz is dan kan ik lekker schrijven en dingen voor mezelf doen. Nu 2,5 maand verder kan ik heel eerlijk zeggen dat ik dat dus niet kan. 

Hij gaat dinsdag- en donderdagochtend naar de psz. Het moment dat ik het huis weer binnenstap is het eerste wat ik doe opruimen dan stofzuigen en dweilen. Daarna ga ik naar boven ga ik daar precies hetzelfde als beneden doen. En op het moment dat ik klaar ben is het half 12 dan kan ik nog heel even op de bank zitten of snel een kopje thee (lees: cola) drinken. En om 12 uur ga ik hem weer ophalen. En dit is op dinsdag dan denk je nou dan heb je donderdag nog.. Maar nee hoor dan doe ik gewoon precies hetzelfde als dat ik dinsdag doe.

Nu met de nieuwe maatregelen gaat Luuk niet meer naar de psz, ik ben namelijk thuis, nu probeer ik als hij even slaapt tussen de middag een gaatje voor mezelf te vinden.

Vorige week dinsdag heb ik weer een pijnblokkade in mijn been gehad. (dystrofie) Patrick moest gewoon werken dus ben ik met Luuk naar mijn ouders gegaan. Hun hebben heel goed voor ons gezorgd zodat ik rustig weer bij kon komen. Vrijdag kwam Patrick ons weer halen om naar huis te gaan. Nou ben ik bijna 1 week verder maar loop in huis nog steeds met 1 kruk, normaal doe ik dit alleen buiten, dus dat is met Luuk erg lastig. Gelukkig kan hij goed lopen en snapt hij heel goed wat ik allemaal bedoel. Nu is het nog de kunst dat hij ook doet wat ik zeg maar daar werken we aan haha fingers crossed ;) dus nog geen momentjes voor mezelf..

Maar daar ben ik nog steeds naar opzoek. Op dit moment, als ik dit schrijf, heb ik die dus gevonden. Maarja hoelang duurt het voordat ik weer een momentje voor mezelf gevonden heb?!