Alweer 20wk zwanger...

Op dit moment ben ik 20 weken zwanger van een tweeling. Superblij en ik vind het ook iets heel bijzonders. Nu zijn we redelijk aan het idee gewend maar toen we het net te horen kregen waren we best wel even in shock. Op 7 juli 2020 was het zover, de eerste controle bij de verloskundige. Ik was op dat moment 8 weken zwanger. Zooo wat duurde die eerste weken lang zeg. Giulian zat op school en Etienne had net zijn knie gebroken dus kon niet alleen thuis blijven met Lylou. Lylou mocht in verband met corona niet mee naar binnen bij de verloskundige dus we besloten met zijn drieën die kant op te gaan en zouden Etienne en Lylou in de auto blijven wachten. Ik vond het wel jammer maar het was niet mijn eerste kindje dus ik dacht, die eerste controle doe ik wel even alleen.

Tussen Giulian en Lylou heb ik een miskraam gehad waarbij ze bij de eerste controle zag dat het vruchtje niet meer leefde. Dit was toen heel verdrietig, maar heb het een plekje kunnen geven. Omdat ik dat al eens had meegemaakt had ik nu bedacht dat als dat weer zo was, ik het niet leuk zou vinden, maar je weet wel hoe het is dus je bereid je er op voor. Eenmaal binnen even een kort gesprek hoe het gaat etc. Echt een hele fijne echoscopiste…ze wist zelfs de namen van mijn eerste twee nog (omdat die namen niet vaak voorkwamen). Ze vroeg of ik het spannend vond dus ik zei ja, want dat was ook zo. Ik zei ik weet alleen niet wat ik spannender vind, of het wel goed is, of dat het er twee zijn. Waarop ze antwoorde, laten we dan maar snel gaan kijken.

Eerst zag ik een groot zwart vlak waarbij mijn eerste gedachte meteen was, oke er zit niks. Maar snel zei ze dat dat mijn zeer goed gevulde blaas was…fjewww. En ja, die was echt goed gevuld want ik kon amper normaal lopen, maar alles voor de echo ja toch? Toen schoof ze dat echo-ding verder en ik zag het meteen….(slik). Ze keek mij aan en zei….je zei het net he…jep! Er ging zoveel door me heen dat ik niet meer weet wat. Ze stelde mij snel gerust totdat ze zei dat ze 4 holtes zag! Maar die andere twee bleken echt leeg te zijn dus dat was een enorme opluchting. Ze stelde mij nog meer gerust en zei dat het heel goed te doen is, ze heeft zelf ook 4 kindjes.

Op dat moment was ik denk nog een beetje in shock en vond ik alles prima. Behalve het feit dat ik dit ook nog aan Etienne moest gaan vertellen, ik wist zeker dat hij er niet om zou kunnen lachen. Ze vroeg of hij echt niet even boven kon komen…maar met Lylou kon dat gewoon niet. Ik zei dat het wel goed zou komen. Ze had wat foto’s geprint van de twee rijstkorrels en twee Woezel & Pip koffertjes gepakt met wat folders en monstertjes enzo. Ik heb haar bedankt en gedag gezegd, want ik zou daar niet meer terugkomen. Het zou verder via het ziekenhuis gaan.

Op naar de auto met twee koffers die ik een beetje probeerde weg te moffelen langs mijn benen. Ik deed de achterdeur open (achter Etienne) en wilde de koffers in Giulian zijn autostoeltje zetten. ‘Wat doe jij met twee koffers?’ Ik zei niets en gaf hem de foto’s….nou zijn reactie was precies waar ik al bang voor was…. Niet heel leuk maar ik dacht, die draait wel bij. Nu zijn we bij de 20 weken aangekomen en gelukkig is hij ondertussen bijgedraaid hoor. Zelf ben ik het nu ook wel gewend, niet dat ik nu geen zorgen meer heb hoor, want als ik in de nacht wakker lig, ben ik er toch mee bezig. Er komt echt wel wat bij kijken. Hoe gaan we het doen in huis, moet er een andere auto komen, moet er een andere kinderwagen komen en ga zo maar door. Hoe gaan we dat straks doen met twee erbij? Etienne is overdag alleen met de kids en ik in de avond…

Gelukkig krijgen we veel steun van onze ouders en weet ik zeker dat alles goed gaat komen. Ondertussen is mijn vader begonnen met het bouwen van een extra kamer op zolder (trouwens…wat een ellende om die zolder leeg te krijgen zeg). Wat een zooi kan een mens hebben. Maar nu een goede reden om eens lekker te ruimen. Ik heb het wel alleen gedaan want zodra Etienne boven kwam begon hij al te zuchten en heb ik hem weer weggestuurd, alleen gaan dingen soms gewoon beter. Nu begint er echt iets te komen op zolder en krijg ik er ook steeds meer zin in.

Oh wacht, ik zou het over de 20wk echo gaan hebben hè….

29 september 2020 om 12.30 uur moesten we in het ziekenhuis zijn (RDGG in Delft). Ik mocht gaan liggen met mijn broek omlaag (de buikband uiteraard). Uiteraard thuis even de bikinilijn bijgewerkt want ja uh, dat wil je dan toch netjes hebben. Dit gaat nu al op gevoel want ik kan het al niet meer zien… De afspraak zou 1,5 uur duren maar ik lag er lekker bij dus kom maar op. Vond het wel spannend hoor want ze gaan toch alles checken en je hoort ook vaak zat dat het niet oke is.

Ze begon met de mededeling dat er geen foto’s of film gemaakt mocht worden…jammer want dat had ik wel mooi kunnen gebruiken op mijn insta. Toen de vraag of we het geslacht wilde weten. We wisten het al omdat we met 17wk een pretecho gedaan hebben omdat we het graag al wilde weten, maar een dubbelcheck kan geen kwaad. Baby 1 (welke het meest naar onderen ligt) was duidelijk een jongen. Toen naar baby 2, nouuu zegt ze, volgens mij is dit een meisje. Uhhh wat zeg je? In eerste instantie was ze vrij overtuigd, en ging er bij mij natuurlijk al van alles door mij heen. Gelukkig dat baby 2 nog even lekker bewoog want ineens was daar zijn klokkenspel zoals zij het noemde. Oh het is toch een jongen, zijn navelstreng lag erover heen. Nu al een kleine grapjas ;-)

Vervolgens ging de grote check beginnen en na 1,5 uur bleek dat beide kindjes helemaal in orde waren (voor zover ze dat kunnen zien). Baby 2 zwaaide zelfs nog even, zo leuk om te zien. Eigenlijk lag ik daar gewoon heerlijk te genieten van een 1,5 uur durende film van mijn eigen kindjes! Wat een opluchting en wat een grap dat baby 2 gewoon bijna ineens een meisje was. Dat is altijd weer leuk om te vertellen later.

Ik ga weer lekker verder genieten van de kleine bewegingen in mijn buik. Mijn volgende blog gaat over de zwangerschap en geboorte van Giulian.

Liefs Iloon