Snap
  • Mama
  • mama
  • drukte
  • Momlife
  • drieling

Alsof ik iemand anders zijn leven ben ingestapt

Drie kleine jasjes hangen aan de kapstok. Ik pak ze bij elkaar en neem ze mee de woonkamer in. Mijn idee is een stukje te gaan wandelen.

Het is inmiddels half 10 en het was een pittige ochtend. Voordat we kinderen hadden opende ik op een vrije dag nu net mijn ogen. Nu heb ik er voor mijn gevoel al een dag opzitten.

Vannacht is pip om half 1 wakker geworden, waarna Janne om 3 uur volgde. Tess sliep zoals gewoonlijk de klok rond en heeft niet van zich laten horen. Inmiddels hebben we ontbeten, liggen alle plastic dieren door de kamer heen en zijn de houten blokken verspreid over het vloerkleed. Tijd om even naar buiten te gaan. Even de frisse lucht in met de bende.

Ik vang mijn kinderen en trek ze een jas aan. Na een kwartiertje zit de wagen vol en heb ik drinken, luiers, een koekje en een speeltje in de tas gestopt. Naar buiten gaan is een hele onderneming, maar toch doe ik het regelmatig. Als ze eenmaal zitten, is het overzichtelijk en geeft het me ergens ook rust.

Ze genieten van de buitenlucht en mama ook. Het is ook altijd een momentje waarop ik even kan nadenken. Dingen kan laten bezinken of kan bedenken hoe we het de komende nacht anders kunnen aanpakken.

Ik stuur de kinderwagen naar rechts, net langs de hondenpoep. Het is vakantie en in de buurt fietsen ouders met kinderen en spelen een aantal jongens voetbal op het natte veldje in onze wijk.

Twee jaar geleden stapte ik nu waarschijnlijk uit mijn bed. Ik ging rond 11 uur een keer aan mijn ontbijt beginnen en bedacht ik me om 1 uur dat ik nog niet was omgekleed.

Dat contrast blijft bizar. Regelmatig voelt het voor mij alsof ik iemand anders zijn leven ben ingestapt. Iemand wilde het opgeven waarbij ik impulsief gezegd heb: “ach laat mij maar doen, samen met Jos”. En zo geschiedde. Van de ene op de andere dag heb je samen een huis vol kinderen. Je doet wat je moet doen en runt ineens een serieuze business.

Minimaal drie keer per week stond ik in de sportschool. Twee avonden sprak ik met vriendinnen af en mijn werkweek bestond uit 36 uur. In mijn vrije tijd maakte ik een legpuzzel, was verslaafd aan candy crush en ging regelmatig even het winkelcentrum in voor een kleine boodschap. Ik zocht smoesjes om wekelijks te mogen lunchen en zeker twee keer per week at ik in de avond buiten de deur. Slapen was mijn allergrootste hobby. Met negen uur slaap was ik op mijn best en in de ochtend was het verstandig het eerste uur niet teveel tegen me te praten.

‘Hoi’, hoor ik iemand tegen me roepen. Het is een oude schoolvriendin die met haar drie kids op weg is. Ik zwaai enthousiast en realiseer me ineens weer dat ik een kinderwagen vooruit aan het duwen ben. Heel even vergat ik onze prachtige serieuze business.

En heel eerlijk? Mocht diegene van wie ik dit leven tijdelijk heb overgenomen, opduiken? Mooi pech want ik kan het nu niet meer missen!