Snap
  • Mama
  • Relatie

Alsof de wereld nog niet genoeg op z'n kop stond

Alsof er niets is gebeurd, gaan we verder tot de orde van de dag. Het lijkt zelfs normaal te worden.

Er wordt niet meer over dit voorval gesproken.  Ik blijf de gebeten hond,  en ik laat het voor wat het is.  Ik zie zijn ouders nauwelijks en ik moet zeggen ik vind het wel prima.  We vinden onze draai in ons huisje.  Het gaat allemaal prima door.  We werken allebei fulltime en als we thuis zijn hebben we plezier. 

Het is leuk,  we genieten! 

Dan skippen een aantal weken. We hebben een feestje op de planning staan.  Ik heb er zin in.  We houden wel van een feestje.  Jij drinkt al tijden niet meer,  blijft van alle drugs af.  Ik vraag je of dit geen verleiding is.  Jij zegt stellig van niet.  We maken ons op voor het feestje.  We zien onze kennissen op het feest spreken we af.  

Eenmaal aangekomen,  gaan we los op de muziek.  Je bent vaak een rondje lopen maar ik vermaak me meer dan prima. Ik maak vele dansjes.  Ik merk aan je dat je anders bent. En dan ineens zie ik het, je bent dronken?  Hoe dan?  Ja ik weet wel hoe je dronken wordt,  maar hoe heb je dit voor elkaar gekregen zonder dat ik het heb gezien.  Je drinkt de hele avond al wiskey cola.  En ik heb tot dit moment niets in de gaten gehad.  Helaas heb je de hele nare gewoonte als je dronken bent,  je ruzie gaat maken.  Je maakt enorm ruzie met me...  Ik ben er klaar mee en wil naar huis.  Jij laat dan voor het eerst je kant zien aan mij die ik helemaal niet kan waarderen.  Ik heb dit natuurlijk gezien toen je,  je vader sloeg maar nu blijf je tekeer gaan tegen mij. 

Ik ga naar buiten en je besluit alsnog mee te gaan naar huis.  Je maakt me voor alles uit.  Ik laat het gebeuren,  want ik besef me dan al dat wanneer ik hier tegenin zal gaan dit alleen maar erger zal worden. 

Thuis stap je meteen in bed en valt als een blok in slaap.  Ik zit nog uren op,  denkend aan alles wat je tegen me hebt gezegd. 

De volgende ochtend heb je een kater en enorm veel spijt.  Je verteld me vele malen hoezeer het je spijt en dat je echt nooit meer zult drinken.  Ik geloof je.  Je bent zo overtuigend. 

2 dagen later wordt ik ongesteld.  Maar niet zoals anders.  Ik ben na 1 dag niet meer ongesteld.  En na 2 dagen haal ik een zwangerschapstest.  Niet omdat ik verwacht zwanger te zijn,  dat kan namelijk helemaal niet.  Ik slik de pil, maar uit gewoonte.  Toen ik nog in de malle medische molen zat met mijn ex en ik was overtijd na een behandeling dan deed ik een test en was ik de dag erna wel ongesteld. Nu dacht ik dat het ook wel zo zou zijn.  Ik was namelijk hier helemaal niet mee bezig.  En ik doe de test dan ook gewoon even tussendoor.  Na 5 minuten kijk ik op de test en ik zie 2 strepen.... 

Wat????  Dit kan niet.  Ik raak compleet in paniek.  Wat gebeurd er nu toch?  Ik voel me niet zwanger.  Tevens ik kan niet zwanger zijn?  Ik slik de pil.  Ik ben niet ziek geweest,  ik heb deze gewoon regelmatig geslikt.  Deze test moest er gewoon voor zorgen dat ik morgen weer ongesteld zou zijn.  I know naïef maar ik had niet gedacht ooit echt zwanger te raken. Hoe ga ik dit vertellen?  Wat moet ik hier nu mee?  Duizend gedachtes gaan door me heen.  Dit wil ik niet..  Of eigenlijk wilde ik dit wel altijd maar wil ik dit wel met Arjan? 

Ik ben totaal in shock en rij naar mijn moeder.  Ze is aan het werk.  Ik stap uit de auto en heel toevallig is ze net buiten. Ze ziet me uitstappen en ik huil.  Ze zegt wat is er toch?  Ik kan geen woord uitbrengen.  Ze vraagt nou doe eens rustig ben je zwanger ofzo? 

Ik ben verbouwereerd hoe weet ze dit?  Achteraf vertelde ze me dat het een gevoel was.  Ik blijf huilen.  Ze maant me tot kalmte, want hoe kan ik nou huilen om zo'n groot wonder. 

Ik zeg,  hoe moet dit nou?  Dit kan niet?  Hoe ga ik dit aan hem vertellen?  Hoe ga ik dit aan Johan mijn ex-man vertellen?  Want ook hij moet dit horen voor hij het via via verneemt.  Mijn moeder heeft hier uiteraard ook de antwoorden niet op,  maar zegt dat ik blij moet zijn met dit wonder.  En ik weet ze heeft gelijk,  maar waarom voelt dit dan niet zo. 

Ik ga naar huis en wacht tot Arjan thuis is.  Zodra hij binnenkomt kan ik me niet meer bedwingen, ik stort in,  ik moet zo enorm huilen.  Hij komt naast me zitten,  ik kan geen woord uitbrengen.  Het enige wat ik doe is de test op tafel liggen. Hij bevriest...  En uiteraard vraagt hij hoe dit kan...  Ik stamelde dat ik het ook niet weet, maar wel weet dat het klopt.  Hij toont geen verdere emoties.  Hij belt zijn ouders en zegt dat we die avond langskomen. 

Blijkbaar gaan we het vertellen,  ik laat het gebeuren. Ik weet me geen raad.  Hier was ik niet op ingesteld. Zijn ouders zijn verschrikkelijk meelevend,  en heel enthousiast.  Ik ben nog meer geschokt als dat ik al was door dit nieuws.  Dit is niet wat ik verwachtte.  Later kom ik er pas achter dat ze dit niet meenden,  maar dat komt in een later blog wel. 

Daarna rijden we door naar mijn ouders, om ook het nieuws aan mijn vader te vertellen.  Ook hij maant me tot kalmte.  En verzekerd me dat dit zich echt wel oplost en dat dit kleine wonder echt wel groot komt. 

Ik leef dagen in shock.  Ik weet niet wat ik moet doen.  Ik weet ook dat dit wonder weghalen absoluut geen optie voor mij is.  Wat Arjan ook besluit te doen,  ik ga dit hummeltje houden.  Na zoveel jaren,  zoveel moeite te hebben gedaan mag mij zo'n wonder overkomen.  Ik ga voor hem of haar.  Dit is mij wonder en ik voel zoveel liefde nu al...  

Na deze conclusie weet ik ook dat het tijd is om mijn ex te bellen om een afspraak te maken.  Hij moet dit weten.  Niet om hem pijn te doen,  maar omdat ik wil dat hij dit van mij hoort.  We wonen in een dorp waar ons kent ons heerst.  Zodra dit uitkomt is hij een van de eersten die hier mee geconfronteerd gaat worden, en ik wil dat niet voor hem.  Dat verdiend hij niet.  Hij verdiend het om dit via mij te vernemen.  Uiteraard breekt hij,  wat ik echt begrijp maar oh wat is hij lief en begripvol en wat is hij blij voor mij. 

Als ik al niet overtuigd was van dit geluk,  dan ben ik het nu helemaal.  

Ook Arjan besluit dat we ervoor gaan.  Hij is er van overtuigd dat we een jongen krijgen en hij gaat ervoor beloofd hij.  Het lijkt er zelfs op dat hij zich gaat verheugen. 

7 jaar geleden

Dank je wel xxz

7 jaar geleden

Gefeliciteerd, hoe dubbel dat misschien ook is xxx